Η παρούσα έρευνα αφορά τον αειφόρο σχεδιασμό και την ασφάλεια των παιδικών χαρών μέσα από το πρίσμα των παιδιών ως άμεσοι χρήστες και των συνοδών τους ως έμμεσοι χρήστες των χώρων αυτών. Μέσα από την ιστορική αναδρομή της διεθνούς τυπολογίας των παιδικών χαρών, την παρουσίαση του υφιστάμενου πλαισίου μέσα από το οποίο σήμερα διαμορφώνονται στην πλειοψηφία τους οι παιδικές χαρές στην Ελλάδα, την έρευνα πεδίου και τις παρατηρήσεις των χρηστών αναδεικνύονται οι αστοχίες του σημερινού μοντέλου που ακολουθείται από τις Ο.Τ.Α. Υπογραμμίζεται η ανάγκη πλέον δημιουργίας μίας ολιστικής σχεδιαστικής προσέγγισης δημιουργίας παιδικών χαρών καθώς και η εισαγωγή εργαλείων όπως ο συμμετοχικός σχεδιασμός με στόχο την ύπαρξη πλέον παιδικών χαρών που θα απαντάνε στις νέες περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες.
Οι παιδικές χαρές στα αστικά κέντρα αποτελούν καίριους χώρους για την ψυχική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών και των οικογενειών τους δηλαδή του ανθρώπινου πυρήνα των πόλεων. Ωστόσο, η συνεχής ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος, η πληθυσμιακή αύξηση στα αστικά κέντρα, οι πληθυσμιακές μετακινήσεις, οι γονεϊκοί περιορισμοί στην ελευθερία της κίνησης των παιδιών, η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι χαρακτηριστικά της σημερινής εποχής και επιδρούν αρνητικά στην εξέλιξη των ανοιχτών χώρων όπως είναι οι παιδικές χαρές. Παράλληλα, οι πόροι που διαθέτουν οι δήμοι για τις αναπλάσεις είναι περιορισμένοι. Οι ανοιχτοί χώροι στα αστικά κέντρα υποβιβάζονται. Με αποτέλεσμα οι παιδικές χαρές να έχουν σήμερα πιο σημαντικό ρόλο από ποτέ άλλοτε ως οι εναπομείναντες χώροι δράσης, κίνησης των παιδιών στα αστικά κέντρα. Συμπερασματικά, οι παιδικές χαρές επιβάλλεται να διαμορφώνονται σύμφωνα με τα νομοθετημένα πρότυπα ασφάλειας και παράλληλα να απαντάνε στις σημερινές ανάγκες των σημερινών παιδιών μέσα από έναν αειφόρο σύγχρονο σχεδιασμό. Είναι αναγκαίο να αποτελούν χώρους προσβάσιμους σε όλους, να φέρουν σε επαφή τα παιδιά και τους συνοδούς τους με τη φύση, να συμβάλουν στη βελτίωση του μικροκλίματος του αστικού τοπίου στο οποίο ανήκουν, να αποτελούν τόπους παιχνιδιού και όχι απλά χώρους παιχνιδιού, στους οποίους τα παιδιά, η τοπική κοινωνία θα δημιουργούν μαζί με τις τοπικές αρχές.

This research concerns the sustainable design and safety of playgrounds through the prism of children as direct users and their escorts as indirect users of these spaces. Through the historical review of the international typology of playgrounds, the presentation of the existing framework through which today the majority of playgrounds in Greece are formed, the field research and user observations, the failures of the current model followed by local authorities are highlighted. Design aiming at the existence of playgrounds that will respond to the new environmental and social conditions. Playgrounds in urban centres are key areas for the mental and physical development of children and their families, i.e. the human core of cities. However, the continuous development of the urban environment, the population increase in urban centers, population movements, parental restrictions on the freedom of movement of children, the evolution of technology are characteristics of today's era and negatively affect the development of open spaces such as playgrounds. At the same time, the resources available to municipalities for regeneration are limited. Open spaces in urban centres are being relegated. As a result, playgrounds have a more important role today than ever before as the remaining places of action, movement of children in urban centers. In conclusion, playgrounds must be designed in accordance with statutory safety standards and at the same time respond to the current needs of today's children through a sustainable modern design. They need to be places accessible to all, to bring children and their escorts into contact with nature, to contribute to improve the microclimate of the urban landscape to which they belong, to create play areas and not just play areas in which children and the local community will create together with local authorities.