Εισαγωγή: Η κλινική εικόνα και η έκβαση του διαβήτη είναι σε μεγάλο βαθμό συνάρτηση των χειρισμών των ασθενών, δεδομένου πως συμπεριφορές όπως η φυσική άσκηση και η διατροφή επηρεάζουν την πορεία του διαβήτη. Συνεπώς, η αυτοδιαχείριση είναι κομβικής σημασίας για την υγεία των ασθενών, αναδεικνύοντας την αξία της εγγραμματοσύνης για θέματα υγείας. Στο σύγχρονο μάλιστα τεχνολογικοποιημένο κόσμο αναδεικνύεται η αξία της ψηφιακής εγγραμματοσύνης, καθώς ο ψηφιακός κόσμος συνεπάγεται νέες ευκαιρίες και δυνατότητες για την ενίσχυση της δυνατότητας των ασθενών με διαβήτη να διαχειρίζονται την πάθησή τους.

Στόχος: Στόχος της συγκεκριμένης μελέτης ήταν η εξέταση της σχέσης της ψηφιακής εγγραμματοσύνης με την αυτοδιαχείριση των ασθενών με διαβήτη και με τα επίπεδα ποιότητας της ζωής τους.

Μεθοδολογία: Η έρευνα βασίστηκε στην ποσοτική προσέγγιση, με χορήγηση ερωτηματολογίων αυτοαναφοράς. Στην παρούσα έρευνα συμπεριλήφθηκαν 114 ασθενείς με διαβήτη. Οι ασθενείς συμπλήρωσαν μετρήσεις όσον αφορά τα κοινωνικοδημογραφικά τους χαρακτηριστικά, την ποιότητα της ζωής, την αυτοδιαχείριση του διαβήτη και την ψηφιακή εγγραμματοσύνη. Τα δεδομένα της έρευνας αναλύθηκαν με τη χρήση του SPSS.

Αποτελέσματα: Μέσω της ανάλυσης των δεδομένων προκύπτουν ορισμένες κεντρικές διαπιστώσεις. Πρώτον,  ασθενείς με χρόνια νοσήματα όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και η οστεοαρθρίτιδα είχαν χειρότερη ποιότητα της ζωής σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Δεύτερον, η ψηφιακή εγγραμματοσύνη ήταν υψηλότερη για όσους είχαν πιο υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο και για όσους είχαν χαμηλότερη ηλικία. Τρίτον, η υψηλότερη ψηφιακή εγγραμματοσύνη συνδεόταν με υψηλότερα επίπεδα αυτοδιαχείρισης και ποιότητας της ζωής.

Συμπεράσματα: Η αντιμετώπιση των συννοσηροτήτων του διαβήτη είναι αναγκαία για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ασθενών. Επίσης, είναι αναγκαία η αύξηση της ψηφιακής εγγραμματοσύνης, ιδίως των μεγαλύτερων σε ηλικία και χαμηλότερου εκπαιδευτικού επιπέδου ασθενών.

Introduction: The clinical presentation and outcome of diabetes is largely a function of patient management, as behaviours such as physical activity and diet influence the course of diabetes. Therefore, self-management is central to patients' health, highlighting the value of health literacy. Indeed, in today's technologicalised world, the value of digital literacy is highlighted, as the digital world entails new opportunities and possibilities to enhance the ability of patients with diabetes to manage their condition.

Aim: The aim of this study was to examine the relationship between digital literacy and the self-management of patients with diabetes and their quality of life levels.

Methodology: The study was based on a quantitative approach, with administration of self-report questionnaires. 114 patients with diabetes were included in this study. Patients completed measures regarding their sociodemographic characteristics, quality of life, diabetes self-management and digital literacy. The survey data were analyzed using SPSS.

Results: The data analysis reveals several key findings. First, patients with chronic conditions such as heart failure and osteoarthritis had a lower quality of life compared to others. Second, digital literacy was higher among those with a higher educational level and those of younger age. Third, higher digital literacy was associated with higher levels of self-management and quality of life.

Conclusions: Addressing the comorbidities of diabetes is essential for improving the quality of life of patients. Additionally, increasing digital literacy, especially among older and less educated patients, is necessary.