Εισαγωγή: H επέλαση της Covid-19 πανδημίας έχει αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά ψυχικής δυσφορίας των επαγγελματιών υγείας εξαιτίας υψηλού φόρου εργασίας συνδυαστικά της πληθώρας ευθυνών. Συνέπεια αυτού, μεγάλο ποσοστό εργαζομένων να αποχωρούν από τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. Ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν μία από τις χώρες με ρεκόρ αποχωρήσεων μιας και η έξοδος της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση λειτούργησε υποστηρικτικά του άνω φαινομένου. Το μη ασφαλές περιβάλλον λόγω έλλειψης αγαθών και  η μείωση των μισθολογικών απολαβών έχουν σαν αποτέλεσμα τη δραματικά μειωμένη εργασιακή ικανοποίηση των επαγγελματιών υγείας της Μ. Βρετανίας.

Σκοπός: H παρούσα εργασία στοχεύει στην ανάδειξη των επιπτώσεων μετά το Brexit και τη πανδημία Covid-19 στη ψυχολογική επιβάρυνση και στην αξιολόγηση της ικανοποίησης των επαγγελματιών υγείας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου. Μέσω της έρευνας αυτής επιδιώκεται παράλληλα  η  συσχέτιση τους  με δημογραφικά και επαγγελματικά χαρακτηριστικά.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική μελέτη με εκατό σαράντα επαγγελματίες υγείας της Αγγλίας από το Δεκέμβριο του 2023 μέχρι τον Μάρτιο του 2024. Η συλλογή των δεδομένων διεκπεραιώθηκε μέσω ερωτηματολογίου σε  ηλεκτρονική και έντυπη μορφή. Αυτό εμπεριείχε το σταθμισμένο ερωτηματολόγιο JSS προς μέτρηση της εργασιακής ικανοποίησης και το CBI προς μέτρηση της επαγγελματικής εξουθένωσης αντίστοιχα. Η στατιστική ανάλυση έγινε με χρήση του συντελεστή συσχέτισης p του Spearman και της δοκιμασίας χ².

Αποτελέσματα: Μέτρια επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης, προσωπικής και εργασιακής  εξουθένωσης καταγράφηκαν στο δείγμα, τα οποία συσχετίστηκαν σημαντικά και αρνητικά μεταξύ τους. Στατιστικά σημαντικές ήταν οι διαφορές που σημειώθηκαν στα επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης με κριτήριο το φύλο, την ηλικιακή ομάδα, την οικογενειακή κατάσταση, την ειδικότητα, την εργασιακή εμπειρία και το ετήσιο εισόδημα. Χαρακτηριστικά, οι γυναίκες (ΜΟ = 3.1, ΤΑ = 0.9) παρουσίασαν υψηλότερο επίπεδο ικανοποίησης από τις ανταμοιβές συγκριτικά των ανδρών (ΜΟ = 2.8, ΤΑ = 1.0).  Σχετικά του συνολικού επιπέδου εργασιακής ικανοποίησης, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στις ηλικίες 18-29, στα άτομα που συγκατοικούν, στους νοσηλευτές, στους εργαζομένους με μέχρι και διετή προϋπηρεσία,  στα άτομα χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου και σ ’αυτά με ετήσιο μισθό εύρους 25-50.000 GBP. Τέλος, εντοπίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στα επίπεδα της εξουθένωσης που σχετίζεται με τη συναναστροφή με ασθενείς αναφορικά της ειδικότητας, της επαγγελματικής εμπειρίας και του ετήσιου εισοδήματος. Το νοσηλευτικό προσωπικό και οι επαγγελματίες υγείας με προϋπηρεσία 2 έως 5 έτη εμφάνισαν το  υψηλότερο επίπεδο ενώ αυτοί με εισόδημα άνω των 100000 GBP  το χαμηλότερο.

Introduction: The emergence of Covid-19 pandemic has significantly increased the levels of health professionals’ mental distress owing to heavy workload in combination to plethora of responsibilities. As a consequence, a great number of healthcare workers are determined to leave healthcare systems. However, the United Kingdom constituted one of the countries with a record of leavers as its decision to exit from the European Union actually supported the forementioned phenomenon. The insecure working environment due to supply shortages and the salaries’ cutting have concluded to a dramatic reduction of healthcare professionals’ job satisfaction in Great Britain.

Purpose: This study aims to emphasize the post Brexit and Covid -19 consequences on psychological burden and on level satisfaction of healthcare professionals in NHS. Along this research project the correlation of the above with demographic and working characteristics, will also get examined.

Method:  A cross-sectional study was conducted with a sample of one hundred and forty health care professionals working for NHSEngland between December 2023 and March 2024. Data collection was carried via a questionnaire in both paper and online form. The main components of this were the validated JSS questionnaire for job satisfaction evaluation and the also validated CBI for burnout evaluation respectively. Statistical analysis was performed using Spearman's rank correlation coefficient-p and the use of x²test.

Results: Moderate levels of job satisfaction, personal and work-related burnout obtained within the sample, which were significantly and negatively correlated with each other. Statistically significant were the differences noted at job satisfaction rates by gender, age group, family status, occupational role, working experience and annual income. Truly, women (ΜΟ = 3.1, ΤΑ = 0.9) performed higher job satisfaction levels in relation to rewards compared to men (ΜΟ= 2.8, ΤΑ = 1.0). In regards to overall job satisfaction level, the lower ones identified to people aged 18-29, the ones who are cohabitating, nurses, workers with one to two years working experience, those with low education level and annual income range between 25.000GBP to 50.000GBP. Finally, statistically significant differences were spotted in client-burnout levels based on occupational role, working experience and annual income. Nursing staff and healthcare professionals with 2 to 5 years working background showed the highest level whereas those with annual income over 100.000GBP had the lowest.