Εισαγωγή: Αυτή η μελέτη εξετάζει τους κινδύνους συμπεριφοράς, τα κίνητρα και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά 248 αιμοδοτών, συγκρίνοντας τους τακτικούς εθελοντές με περιστασιακούς αιμοδότες ή δότες αντικατάστασης. Η έρευνα στοχεύει να παράσχει μια στοχευμένη στρατηγική στρατολόγησης με βάση αυτές τις γνώσεις, εστιάζοντας στην ασφάλεια και την κανονικότητα των εθελοντών δοτών, οι οποίοι οδηγούνται από μη καταναγκαστικά κίνητρα και συχνά υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους υγείας.

Υλικό και μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε συγκριτική μελέτη που αναλύει τους κινδύνους συμπεριφοράς και τα κίνητρα μεταξύ δύο ομάδων αιμοδοτών. Συμμετείχαν 248 αιμοδότες που κατηγοριοποιήθηκαν σε τακτικούς εθελοντές και σε αναπληρωματικούς/περιστασιακούς αιμοδότες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν μέσω ερωτηματολογίων που επικεντρώθηκαν στο ιστορικό των δωρητών, τα κίνητρα και τις δημογραφικές πληροφορίες.

Αποτελέσματα: Οι συστηματικοί δότες είναι πιο πιθανό να είναι παντρεμένοι και να ζουν σε αστικές περιοχές, με κίνητρα που έχουν τις ρίζες τους στον αλτρουισμό και την τακτική δέσμευση για αιμοδοσία. Οι εθελοντές δότες παρουσιάζουν χαμηλότερους κινδύνους συμπεριφοράς λόγω αυστηρών ελέγχων υγείας και αλτρουιστικών κινήτρων σε σύγκριση με τους δότες αντικατάστασης που ενδέχεται να δωρίσουν λόγω εξωτερικών πιέσεων. Οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης εμφάνισαν υψηλότερη συχνότητα σε τακτικές δωρεές, υποδηλώνοντας τη δυνατότητα για προγράμματα δωρεών με γνώμονα τον χώρο εργασίας.

Συμπεράσματα και προτάσεις: Η μελέτη επικυρώνει την υπόθεση ότι μια στοχευμένη προσέγγιση, εστιάζοντας σε συγκεκριμένα δημογραφικά και ψυχογραφικά προφίλ, μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα των συστημάτων αιμοδοσίας και την ασφάλεια του αίματος.  Προτείνει την ανάπτυξη σαφών, εύκολα κατανοητών ενημερωτικών εκστρατειών για τον μετριασμό των φόβων και της παραπληροφόρησης σχετικά με τη διαδικασία αιμοδοσίας, βελτιώνοντας έτσι τη διατήρηση και τη στρατολόγηση αιμοδοτών.

Introduction: This study examines the behavioral risks, motivations and demographic characteristics of 248 blood donors, comparing regular volunteers with occasional or replacement blood donors. The research aims to provide a targeted recruitment strategy based on this knowledge, focusing on the safety and regularity of voluntary donors, who are driven by non-coercive motives and often subject to strict health checks.

Material and methods: A comparative study was conducted analyzing behavioral risks and motivations between two groups of blood donors. 248 blood donors who were categorized into regular volunteers and substitute/occasional blood donors participated. Data were collected through questionnaires that focused on donor history, motivation, and demographic information.

Results: Regular donors are more likely to be married and live in urban areas, with motivations rooted in altruism and regular commitment to blood donation. Voluntary donors present lower behavioral risks due to strict health screening and altruistic motivations compared to replacement donors who may donate due to external pressures. Full-time workers showed a higher frequency of regular giving, suggesting the potential for workplace-driven giving programs.

Conclusions and recommendations: The study validates the hypothesis that a targeted approach, focusing on specific demographic and psychographic profiles, can enhance the effectiveness of blood donation systems and blood safety. It recommends the development of clear, easy-to-understand information campaigns to mitigate fears and misinformation about the blood donation process, thereby improving donor retention and recruitment.