Εισαγωγή: Η επαγγελματική εξουθένωση εκδηλώνεται στον χώρο της υγείας κι έχει αρνητικές συνέπειες στην προσωπική κι επαγγελματική ζωή των εργαζόμενων. Από την άλλη πλευρά, η εργασιακή ικανοποίηση που μπορεί να εκδηλωθεί και μεταξύ των εργαζόμενων στον χώρο της υγείας έχει μόνο θετικές συνέπειες στην προσωπική κι επαγγελματική ζωή των εργαζόμενων. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιηθεί ένας μικρός αριθμός μελετών που διερευνά αν η εργασιακή ικανοποίηση μπορεί να λειτουργήσει ως προστατευτικός παράγοντας της επαγγελματικής εξουθένωσης, οι οποίες οδηγούνται σε θετική απάντηση. Ωστόσο, ο αριθμός των ερευνών είναι ανεπαρκής κι αφορά κυρίως σε χώρες του εξωτερικού, με συνέπεια να υπάρχει ερευνητικό κενό στην Ελλάδα. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας ήταν να διερευνήσει τον βαθμό στον οποίον εκδηλώνεται το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης και τα επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης των επαγγελματιών υγείας που εργάζονται στο Γενικό Νοσοκομείο του Αγρινίου, καθώς και τη σχέση μεταξύ αυτών των δύο μεταβλητών. Μεθοδολογία: Στην έρευνα συμμετείχαν 103 επαγγελματίες υγείας του νοσοκομείου, οι οποίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια με δημογραφικά χαρακτηριστικά, με την κλίμακα Copenhagen Burnout Inventory και με την κλίμακα Job Satisfaction Scale. Οι απαντήσεις που συγκεντρώθηκαν επεξεργάστηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS. Αποτελέσματα: Οι επαγγελματίες υγείας έχουν ένα μέτριο επίπεδο προσωπικής εξουθένωσης (Μ = 59.9, SD = 18.4, Εύρος = [20.8, 100]), ένα μέτριο επίπεδο εργασιακής εξουθένωσης (Μ = 54.9, SD = 20.2, Εύρος = [10.7, 100]) κι ένα χαμηλό επίπεδο εξουθένωσης που συνδέεται με την αλληλοεπίδραση με τους ασθενείς (Μ = 38.4, SD = 22.3, Εύρος = [0, 91.7]). Επίσης, ήταν αρκετά ικανοποιημένοι από τον προϊστάμενο τους (Μ = 4.5, SD = 1.1), από τους συναδέλφους τους (Μ = 4.0, SD = 0.9) και από τη φύση της εργασίας τους. Στις άλλες διαστάσεις οι βαθμολογίες δείχνουν χαμηλό επίπεδο ικανοποίησης. Συνολικά οι επαγγελματίες υγείας είναι σε μέτριο βαθμό ικανοποιημένοι από την εργασία τους (Μ = 3.2, SD = 0.9). Τέλος, διαπιστώθηκε πως υπάρχει αρνητική σχέση μεταξύ προσωπικής εξουθένωσης και συνολικής ικανοποίησης (r = - 0.583, p = 0.000), μεταξύ εργασιακής εξουθένωσης και συνολικής ικανοποίησης (r = - 0.642, p = 0.000) και μεταξύ της εξουθένωσης προς τους ασθενείς και της συνολικής ικανοποίησης (r = - 0.228, p = 0.026). Συμπεράσματα: Η διοίκηση του νοσοκομείου πρέπει να μεριμνήσει και να δράσει, ώστε να δημιουργηθούν στο νοσοκομείο συνθήκες που ευνοούν τη εργασιακή ικανοποίηση των επαγγελματιών υγείας, προκειμένου να αποφευχθεί και η εκδήλωση της επαγγελματικής εξουθένωσης.

Introduction: Occupational burnout manifests itself in the health sector and has negative consequences on both the personal and professional lives of employees. On the other hand, the level of job satisfaction that can also be experienced by employees in the health sector has only positive effects on the personal and professional lives of those employees. So far, very limited research has been carried out, in order to investigate whether job satisfaction can play a role as a protective factor against occupational burnout, and whether a positive correlation can be identified between these two variables, or not. Therefore, the volume of research conducted is insufficient, and mostly refers to foreign countries, which results in a research gap in the case of Greece. Aim: The aim of this research study was to investigate the extent to which the occupational burnout syndrome develops, as well as the levels of job satisfaction experienced by health professionals working at the General Hospital of Agrinio, along with the correlation that exists between these two variables. Methodology: The survey was conducted through the participation of 103 health professionals working at the hospital, who completed questionnaires containing questions about their demographic characteristics, the Copenhagen Burnout Inventory, and the Job Satisfaction Scale. The responses that were collected were processed with the SPSS statistical package. Results: Health professionals experience a moderate level of personal burnout (M = 59.9, SD = 18.4, Range = [20.8, 100]), a moderate level of occupational burnout (M = 54.9, SD = 20.2, Range = [10.7, 100]), and a low level of burnout that is associated with their interaction with patients (M = 38.4, SD = 22.3, Range = [0, 91.7]). Moreover, they were fairly satisfied with their superior (M = 4.5, SD = 1.1), their colleagues (M = 4.0, SD = 0.9), and the nature of their work. When it comes to other variables, the scores of the participants show a low level of satisfaction. Overall, health professionals are moderately satisfied with their job (M = 3.2, SD = 0.9). Finally, it was found that there is a negative correlation between personal burnout and overall satisfaction (r = - 0.583, p = 0.000), between occupational burnout and overall satisfaction (r = - 0.642, p = 0.000), and between patient burnout and overall satisfaction (r = - 0.228, p = 0.026). Conclusions: The management of the hospital should make sure and take action to establish the right conditions at the hospital, in order to boost the job satisfaction of health professionals, and prevent the occurrence of occupational burnout.