Η διπλωματική αυτή εργασία μελετά ένα είδος χορού - που αν και θεωρείται «εναλλακτικό» και καθόλου συμβατικό στο χώρο εκπαίδευσης σώματος στο πλαίσιο της φυσικής αγωγής (βλ. κλασικό χορός, ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί)- έχει μετασχηματισθεί σε άθλημα. Η έμφαση δίνεται στους πανελλήνιους και διεθνείς αγώνες ανατολίτικου χορού (belly dance/oriental dance). Η παρουσία του χορευτικού αυτού είδους στην Ελλάδα είναι συνυφασμένη με την συνήθεια ατόμων να συγκεντρώνονται στον ελεύθερο χρόνο τους σε μια αίθουσα για να μάθουν να χορεύουν το «τελετουργικό» αυτό είδος χορού το οποίο είναι συνδεδεμένο με την σεξουαλικότητα ή και για να εκφράσουν με το σώμα τους τα συναισθήματα και τις εντάσεις της καθημερινότητα τους. Για αρκετούς ο ανατολίτικος χορός συνιστά μια δέσμευση η οποία αναφέρεται στην ανάγκη των ανθρώπων να κάνουν ορατά τα σώματα τους και να καταθέσουν την δική τους εμπειρία στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ταυτόχρονα όμως και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, είναι μία μόδα με στόχο το κέρδος που προωθείται μέσα από τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο και τη βιομηχανία του θεάματος εστιάζοντας στον μετασχηματισμό του σε άθλημα (βλ. Breakdance, Ολυμπιακοί Αγώνες).

Σκοπός της έρευνας είναι να αναδείξει την συγκρότηση του ανατολίτικου χορού σε άθλημα και την εμπορική του ανάπτυξη μέσα σε επιχειρήσεις και οργανισμούς χορού που αποτελούν ζωτικό κομμάτι των αθλητικών δραστηριοτήτων και παράλληλα τροφοδοτούνται από αυτές. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο αυτό η εργασία στοχεύει να φέρει στο φως τους τρόπους με τους οποίους μέσα σε αυτή την αθλητική δραστηριότητα η δράση του σώματος προκαλεί την αναζήτηση και την δημιουργία κοινοτήτων που έχουν στο πυρήνα τους χαρακτηριστικά που δεν συμπεριλαμβάνονται στα κυρίαρχα χορευτικά πρότυπα. Η έρευνα πραγματοποιείται σε σχολές ανατολίτικου χορού στην Ελλάδα. Για το ερευνητικό υλικό χρησιμοποιήθηκε ημι- δομημένη συνέντευξη που δόθηκε σε όσους και όσες σχετίζονται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τον ανατολίτικο χορό, και συγκεκριμένα σε υπεύθυνους και υπεύθυνες σχολών χορού, διοργανωτές και διοργανώτριες αγώνων, εκπαιδευτές και εκπαιδεύτριες, κριτές χορού και μαθήτριες.

Δίνοντας προσοχή στην μελέτη των αγωνιστικών επιτελέσεων του ανατολίτικου χορού και αναδεικνύοντας την χορο- αθλητική του διάσταση το ενδιαφέρον στρέφεται από την εποχή «των μυστηριακών πέπλων» στην διαγωνιστική διάκριση «όλα για το μετάλλιο». Η έρευνα κινείται μέσα σε αθλητικά παρκέ, κερκίδες, πέπλα, μετάλλια και γυναίκες που άλλοτε έχουν μείνει στη σκιά για το χορό τους ή/και για το σώμα τους. Γυναίκες που διεκδικούν την απελευθέρωση από το «βέβηλο» και την συμπερίληψη της δική τους χαρά μαζί με των άλλων. Η έρευνα κινείται ανάμεσα σε πρόσωπα που αγαπούν και έχουν αγαπηθεί αλλά και έχουν βρει συναισθηματικό καταφύγιο χορεύοντας. Συναντά το πάθος και τη λαχτάρα ανθρώπων που έχουν επιλέξει τον ανατολίτικο χορό για να εκφράσουν και να μοιραστούν, για να κινηθούν και να διαμορφώσουν τους εαυτούς τους μέσα από αυτόν κινούμενοι σε διάφορες διαδρομές.

This thesis deals with a type of dance – that even if it is considered “alternative” and non- conventional in the field of corporeal education within the framework of physical education (see classical ballet, Greek traditional dances)- it has been transformed into athletics. The emphasis is given to Panhellenic and International dance competitions of belly dance/ oriental dance.

The presence of this dancing type in Greece is interwoven in the practice of the people to come together in their free time in a hall to learn how to perform this ritualistic dance which is connected to their sexuality and or to express their emotions and the tensions of everyday life through and with their bodies. For many people, oriental dance is a commitment. It refers to the necessity of making the body visible and to introduce that experience to society. It does not happen only in Greece. This cultural trend, reenforced by the Media, the internet and the show industry, focuses on profit maximization and develops the sportization of dance (see Breakdance, Olympic Games).

This research aims to highlight the transformation of the oriental dance from a ritual performance in athletics and show how business enterprises and dance organizations plan its commercial growth. Additionally, this thesis sheds light on the ways in which the body action, through the athletic activity, cause the creation of communities outside the dominant dancing models. The research takes place in schools of oriental dance in Greece. A semi- structured interview has been used for the needs of the analysis. Furthermore, a questionnaire has been handed to the professionals and amateurs of oriental dance, specifically, to the managers of the dance schools, organizers of the competitions, instructors, coaches, adjudicators and students.

From the performativities of oriental dance emerge an athletic dimension thus the attention shift from the mysterious veils to the competitive distinction. My research moves from the polished floor of athletic facilities to the stand of stadium, women, veils and medals. The women who claim liberation from the profane the women, who demand their own joy to be a part of the joy of others. The people I am referring to are people who love and are loved. Dance provides an emotional shelter where logging and passion are a destination for those who choose to express and share themselves with the others. Dancing means shaping self.