Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το ακανθώδες ζήτημα της επιλεκτικότητας του νόμου απέναντι στους ισχυρούς και δη επικεντρώνεται κυρίως στο παράδειγμα του αδικήματος της απιστίας των τραπεζικών στελεχών στη χώρα μας, μέσα από το οποίο καταδεικνύεται πασιφανώς τούτη η επιλεκτικότητα.

Στο πρώτο κεφάλαιο της παρούσης, επιχειρείται η εννοιολογική προσέγγιση της επιλεκτικότητας, καθώς και η προσέγγισή της μέσα από τις διάφορες εγκληματολογικές θεωρίες, ενώ στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύεται η επιλεκτικότητα του νόμου, τόσο κατά το στάδιο της νομοθέτησης – διαμόρφωσης των νόμων, όσο και κατά το στάδιο της εφαρμογής αυτού.

Στο τρίτο κεφάλαιο, παρουσιάζεται η επιλεκτικότητα του νόμου μέσα από το αδίκημα της απιστίας του άρθρου 390 Π.Κ., αναλύεται δε η υποκειμενική και η αντικειμενική υπόσταση του εν λόγω αδικήματος, και επιμέρους ειδικά ζητήματα, αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύεται γενικότερα η επιλεκτικότητα του νόμου μέσα από τις σχετικά νέες ρυθμίσεις και τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα, που έλαβαν χώρα το 2019.  

Εν συνεχεία στο τέταρτο κεφαλαίο, γίνεται αναφορά στα γνωστά «θαλασσοδάνεια» και επιχειρείται μια ιστορική αναδρομή των νόμων για την ευθύνη των τραπεζικών στελεχών, αρχής γενομένης με τον ν. 4146/2013 και καταλήγοντας στον πιο πρόσφατο νόμο του ν. 4637/2019. Στο ίδιο κεφάλαιο, γίνεται αναφορά στην συνταγματικότητα των ρυθμίσεων τούτων, και δη της διάταξης του άρθρου 12 του ν. 4637/2019, καθώς και ειδικότερη αναφορά σε μία σχετική απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και ένα βούλευμα του ΣΤ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.  

Κλείνοντας, στο πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο, παρουσιάζονται τα συμπεράσματα της παρούσης διπλωματικής εργασίας αναφορικά με την επιλεκτικότητα του νόμου απέναντι στα εγκλήματα των ισχυρών, η οποία επιβεβαιώνεται μέσα από τις νέες ρυθμίσεις του Ποινικού Κώδικα και δη μέσα από τις ρυθμίσεις για το αδίκημα της απιστίας, το οποίο εντάσσεται αναμφίβολα στα εγκλήματα των ισχυρών.

This diplomatic work deals with the thorny issue of the law's selectivity towards the powerful man, and it mainly focuses on the example of the offense of disloyalty of bank executives in our country, through which this selectivity is clearly demonstrated.

In the first chapter of this paper, the conceptual approach to selectivity is attempted, as well as its approach through the various criminological theories, while in the second chapter, the selectivity of the law is analyzed, both during the stage of legislation and during the stage of its implementation .

In the third chapter, the selectivity of the law is presented through the offense of infidelity in article 390 of the Criminal Code, and the subjective and objective nature of the said offense is analyzed, and individual special issues, but at the same time the selectivity of the law is demonstrated more generally through the new regulations and amendments to the Criminal Code.

Then in the fourth chapter, reference is made to the well-known "offshore loans" and a historical review of the laws on the liability of bank executives is attempted, beginning with Law 4146/2013 and ending with the most recent Law 4637/2019. In the same chapter, reference is made to the constitutionality of these regulations, and especially of the article 12 of the Law 4637/2019, as well as a more specific reference to a relevant decision of the Plenary of the Supreme Court and a will of the 6th Criminal Department of the Supreme Court.

Finally, in the fifth and last chapter, the conclusions of this diplomatic work are presented regarding the selectivity of the law against the crimes of the powerful, which is confirmed through the new regulations of the Criminal Code and especially through the regulations for the crime of infidelity, which undoubtedly belongs to the crimes of the powerful.