Η κατοχύρωση της αρχής της μη επαναπροώθησης στο άρθρο 19, παράγραφος 2 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπό το πρίσμα του δευτερογενούς ενωσιακού δικαίου και της νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Enshrining the principle of non-refoulement in Article 19, paragraph 2 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union, in the light of secondary Union law and the jurisprudence of the Court of Justice of the European Union (english)

  1. MSc thesis
  2. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΡΑΓΑΝΟΥΔΗΣ
  3. Ευρωπαϊκό Δίκαιο (ΕΔΙ)
  4. 28 July 2024
  5. Ελληνικά
  6. 96
  7. Βασιλική Καραγκούνη
  8. Βασιλική Καραγκούνη | Βασίλειος Τζέμος | Παναγιώτης Δέγλερης
  9. Αρχή της μη επαναπροώθησης, ΧΘΔΕΕ, άρθρο 19 § 2, Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου, πρόσφυγες, άσυλο, επαναπροώθηση
  10. Ευρωπαϊκό Δίκαιο / ΕΔΙ52 "Η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση"
  11. 24
  12. 18
    • Η αρχή της μη επαναπροώθησης αποτελεί θεμελιώδη αρχή του διεθνούς προσφυγικού δικαίου, που συνδέεται με την ίδια την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η κατοχύρωσή της στο άρθρο 19, παράγραφος 2 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., που αποτελεί πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, συμβάλλει καθοριστικά στην αποτελεσματική διασφάλιση της εφαρμογής της στον ευρωπαϊκό χώρο. Η παρούσα εργασία αποσκοπεί να καταδείξει την πολύπλευρη προστασία, που απολαμβάνει η αρχή στα πλαίσια της ενωσιακής έννομης τάξης. Πράγματι, το δευτερογενές ενωσιακό δίκαιο, που συγκροτεί το Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου (ΚΕΣΑ), οφείλει να συμβαδίζει με την αρχή της μη επαναπροώθησης και να σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα. Παράλληλα, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ερμηνεύει παγίως το παράγωγο ενωσιακό δίκαιο ασύλου σε συμφωνία με την αρχή της μη επαναπροώθησης, τα θεμελιώδη δικαιώματα του Χάρτη, της ΕΣΔΑ, αλλά και με τη Σύμβαση της Γενεύης. Με τον τρόπο αυτό διευρύνεται η προστασία των αιτούντων άσυλο και αποτρέπονται φαινόμενα απομακρύνσεων και επιστροφών, κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης. Η μελέτη της κατοχύρωσης της αρχής της μη επαναπροώθησης στην Ε.Ε. απαιτεί τη συνολική επισκόπηση του περιεχομένου και της έννοιας του δικαιώματος του άρθρου 19, παράγραφος 2 του Χάρτη, καθώς και τη διερεύνηση των επιμέρους ζητημάτων, που ανακύπτουν από την απαγόρευση επαναπροώθησης. Το κανονιστικό περιεχόμενο της αρχής του non-refulement αναλύεται υπό το πρίσμα της νομολογίας του ΔΕΕ αναφορικά με τα επιμέρους κείμενα του ΚΕΣΑ, έτσι ώστε να αναδειχθεί η σύνδεση της αρχής της μη επαναπροώθησης με σημαντικά ζητήματα, που απορρέουν από την εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου περί ασύλου. Τέλος, κρίσιμη είναι η εξέταση της συμβολής της νομολογίας και του ΕΔΔΑ, σε συνάρτηση με αυτή του ΔΕΕ, σε περιπτώσεις παραβίασης της απαγόρευσης επαναπροώθησης, αφού η «συνεργασία» των δύο αυτών ευρωπαϊκών δικαστηρίων συμβάλλει σημαντικά στην αποτελεσματική εφαρμογή της αρχής του non-refoulement σε κάθε πρόσωπο, που βρίσκεται σε ανάγκη.
    • The principle of non-refoulement is a cornerstone of international refugee law, intrinsically tied to the notion of human dignity. Its establishment in Article 19, paragraph 2 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union, which is primary Union law, plays a crucial role in ensuring its effective implementation within the European context. This dissertation seeks to highlight the diverse protections afforded to the principle within the Union’s legal framework. Specifically, secondary Union law forming the Common European Asylum System (CEAS) is required to conform to the principle of non-refoulement and uphold fundamental rights. Additionally, the Court of Justice of the European Union consistently interprets EU asylum law in conformity with the principle of non-refoulement, the fundamental rights enshrined in the Charter, the European Convention on Human Rights (ECHR), and the Geneva Convention. This interpretation serves to expand the protection of asylum seekers and prevent deportations and returns that contravene the principle of non-refoulement. Exploring the incorporation of the principle of non-refoulement in the EU requires a thorough examination of the right outlined in Article 19, paragraph 2 of the Charter, as well as an investigation into the specific issues arising from the prohibition of refoulement. The regulatory content of the principle is analyzed through the lens of the Court of Justice of the European Union's case law regarding various CEAS texts, to illustrate its connection with significant issues related to the application of EU asylum law. Lastly, the examination of the contributions of the European Court of Human Rights (ECHR) jurisprudence, in conjunction with that of the Court of Justice of the European Union, in cases of non-refoulement violations is vital, as the collaboration between these two European courts significantly enhances the effective application of the non-refoulement principle to all individuals in need.
  14. Hellenic Open University
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές