Η αθηναϊκή τραγωδία μετέχει στον τρόπο της διαχείρισης του φαινομένου της κρίσης, που προκύπτει συνεπεία πολέμου ή ένοπλης σύγκρουσης, μέσα από ένα συνδυασμό παραγόντων που εστιάζουν στην αναζήτηση της ηθικής στάσης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αυτοί οι δύο παράγοντες φαίνεται να είναι κοινοί και επαναλαμβανόμενοι στο κοινωνικό ιστορικό διάβα, στον απόηχο ενός πολέμου ή μιας ένοπλης σύγκρουσης. Προκειμένου να τεκμηριωθεί μία σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη διαχείριση των κρίσεων κινούμαστε προς μία κατεύθυνση όπου αναδύονται κοινά σημεία και ιδιαιτερότητες ενός εκάστου από αυτούς τους παράγοντες. Κατά πρώτον, στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκονται οι εμπλεκόμενοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε έναν πόλεμο ή μία ένοπλη σύγκρουση σύμφωνα με την αφήγηση της αθηναϊκής τραγωδίας, όπου αναδύεται το ανθρώπινο ψυχολογικό φορτίο. Αντλούνται στοιχεία από την τραγωδία του Σοφοκλή Αίας και τα έργα του Ευριπίδη, Ανδρομάχη, Εκάβη και Τρωάδες. Κατά δεύτερον, επιχειρείται μία ανάλυση του σύγχρονου πλαισίου της διαχείρισης των κρίσεων, με ανάλογα παραδείγματα που εστιάζουν στη συμβολή του ανθρώπινου παράγοντα. Στην ανάλυση αυτή υπάρχει αναφορά στην επιχειρούμενη προσπάθεια αλλαγής του τραγικού στοιχείου από την εποχή του Διαφωτισμού μέχρι και σήμερα. Τέλος, επέρχεται μελέτη και συμπερασματολογία επί των παραπάνω αναφερόμενων, με πυρήνα τη διαχρονικότητα του ήθους καθώς και τη σημασία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ώστε να οριοθετηθεί το πεδίο που συμπλέκει την αθηναϊκή τραγωδία με την επίλυση κρίσιμων καταστάσεων που εγείρονται στο σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της πρόληψης που δύναται να επιφέρει μία εύστοχη διαχείριση κρίσεων, ώστε να προλαμβάνονται κρίσιμες καταστάσεις που ενδέχεται να μετατραπούν σε κρίση, συνεπεία ένοπλης σύγκρουσης ή πολέμου και με αυτόν τον τρόπο να επέρχονται τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα επ’ ωφελείαν του ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντος.

The Athenian tragedy participates in the management of the crisis phenomenon arising from war or armed conflict through a combination of factors focusing on the exploration of ethical attitudes and human behavior. These two factors appear to be common and recurring in the social historical context, echoing the aftermath of war or armed conflict. In order to establish a relationship between tragedy and crisis management, we move towards a direction where commonalities and peculiarities of each of these factors emerge. Firstly, the research centers around those involved in any way in a war or armed conflict according to the narrative of Athenian tragedy, where the human psychological burden comes to the forefront. Insights are drawn from Sophocles' Ajax and Euripides' dramas, including Andromache, Hecuba, and The Trojan Women. Secondly, an analysis of the modern crisis management framework is attempted, focusing on examples that highlight the contribution of the human factor. This analysis refers to the ongoing effort to change the tragic element from the Enlightenment era to the present day. Finally, a study and conclusion are reached on the aforementioned aspects, emphasizing the timeless nature of ethics and the significance of human behavior. This aims to delineate the field that intertwines Athenian tragedy with the resolution of critical situations arising in the contemporary operational environment. Thus, the necessity of prevention is highlighted, capable of bringing about successful crisis management to preempt critical situations that may escalate into crises, resulting from armed conflicts or wars. This approach aims to achieve the maximum possible benefits for both humanity and the natural environment.