Οι Armstrong και Lock (2023) αναφέρουν ότι η επικοινωνία της επιστήμης, ως διαδικασία ανταλλαγής της επιστημονικής γνώσης, δεν διαχωρίζεται από τη δύναμη δημιουργίας κοινωνικών και επιστημονικών κανόνων. Τα δημόσια επιστημονικά ιδρύματα χαρακτηρίζονται, ως χώροι καθημερινής εκπαίδευσης στις Επιστήμες, την Τεχνολογία, την Μηχανική και τα Μαθηματικά (STEM), εντός των οποίων παράγεται και διαχέεται δημόσια η επικοινωνία της επιστήμης. Τα ιδρύματα αυτά αναγνωρίζονται επίσης και, ως ενεργοί χώροι επιστημονικής έρευνας και ως εκ τούτου, δεν αντιπροσωπεύουν μόνο την επιστήμη, αλλά, κυρίως δημιουργούν την ίδια τη γνώση που αντιπροσωπεύουν. Τέτοιου είδους ιδρύματα θεωρούνται τα μουσεία επιστημών και τεχνολογίας, τα οποία λειτουργούν ως χώροι αναψυχής, μάθησης και μη τυπικής εκπαίδευσης, μέσω των οποίων δημιουργούνται ή ακόμη και διατηρούνται οι κοινωνικοί και διαρθρωτικοί κανόνες των κοινωνιών που υποστηρίζουν ότι εκπροσωπούν. (Armstrong & Lock, 2023)

Επιπλέον, τα μουσεία επιστημών και τεχνολογίας γίνονται το βασικό μέσο απόδοσης και κατανόησης της πραγματικότητας μέσω εικονικών αναπαραστάσεων της επιστημονικής γνώσης, μια μορφή πολιτικής διακυβέρνησης που διαμορφώνει ταυτότητες και επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο το κοινό κατανοεί, ενεργεί και επιτρέπει στον εαυτό του να δράσει, με και για την κοινωνία, μέσω της παραγωγής και συντήρησης κοινωνικών και πολιτικών ιεραρχιών και κανόνων, όπως οι έμφυλοι διαχωρισμοί. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές έρευνες σχετικά με το φύλο στα μουσεία, παρατηρείται ότι ελάχιστα έχει ερευνηθεί η εκπροσώπηση του γυναικείου φύλου από τα ιδρύματα αυτά (Machin, 2008·Rodehn, 2019a).

Ως εκ τούτου, η παρούσα έρευνα είναι μια ποιοτική έρευνα μικρής κλίμακας, που αναφέρεται στην επικοινωνία της επιστήμης, όπως αυτή διαμορφώνεται και πραγματοποιείται μέσα και μέσω των μουσείων και κέντρων επιστημών και τεχνολογίας, με επίκεντρο τη σχέση φύλου και επιστήμης. Κύριος στόχος της έρευνας είναι σε συνδυασμό με τη βιβλιογραφική επισκόπηση, η αναζήτηση και μελέτη του τρόπου με τον οποίο διεξάγεται η επικοινωνία της επιστήμης στα μουσεία και κέντρα επιστημών και τεχνολογίας, μέσω της διερεύνησης των απόψεων επαγγελματιών και κοινού, περί της ύπαρξης ή μη, μιας έμφυλης διάστασης της επιστήμης, καθώς και της διαδικασίας παραγωγής και διάδοσης της επιστημονικής γνώσης. Επιπλέον, και καθώς τα μουσεία και κέντρα επιστημών και τεχνολογίας είναι άμεσα συνδεδεμένα με την κοινωνία (Rieger, 2016·Dawson et al., 2020), σκοπός είναι να διερευνηθούν οι απόψεις επαγγελματιών και γονέων σχετικά με μια πιθανή συνεργασία μεταξύ μουσείου-οικογένειας-σχολείου, όσον αφορά τον τρόπο μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης και της άμβλυνσης έμφυλων διαχωρισμών τόσο στην επιστήμη όσο και στην κοινωνία. 

Παρατηρήθηκε λοιπόν, ότι τα μουσεία και κέντρα επιστημών και τεχνολογίας αναγνωρίζουν τον πολυπαραγοντικό τους ρόλο απέναντι στην κοινωνία και υιοθετούν μοντέλα μάθησης και τρόπους επικοινωνίας της επιστήμης, που ανταποκρίνονται στις επιταγές της Νέας Μουσειολογίας και θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Ωστόσο, οι έμφυλοι διαχωρισμοί υφίστανται, είτε μέσω της χρήσης εργαλείων και αποσιώπησης μορφών εκ μέρους των μουσείων/κέντρων επιστημών είτε μέσω της εκδήλωσης συγκεκριμένων συμπεριφορών από τους επισκέπτες. Ως κύριοι παράγοντες της εμφάνισης ή συντήρησης έμφυλων διαχωρισμών αναδείχθηκαν αφενός η ύπαρξη στερεοτυπικών αντιλήψεων στην κοινωνία, αφετέρου η αναπαραγωγή τους μέσω των κυριότερων δικτύων διαμόρφωσης του ατόμου, δηλαδή της οικογένειας και του σχολείου. Ως εκ τούτου, προκρίνεται μια συνεργασία μεταξύ μουσείου-οικογένειας-σχολείου, ως προς την παραγωγή εκπαιδευτικών εκθέσεων/δράσεων, ως ένας τρόπος εκπαίδευσης όλων των εμπλεκόμενων μερών και ως μια προσπάθεια μελλοντικής εξάλειψης τέτοιου είδους φαινομένων. 

Armstrong and Lock (2023)  state that science communication, as a process of sharing scientific knowledge, is inseparable from the power to create social and scientific norms. Public scientific institutions are characterized as places of daily education in Science, Technology, Engineering and Mathematics (STEM), within which science communication is produced and disseminated publicly. These institutions are also recognized as active areas of scientific research and therefore represent not only science, but above all, create the very knowledge they represent. Such institutions are considered to be science and technology museums, which function as places of recreation, learning or spaces of non-formal pedagogy (non-formal education), through which the social and structural norms of the societies they claim to represent are created or even maintained. (Armstrong & Lock, 20230)

In addition, science and technology museums become the basic means of rendering and understanding reality through virtual representations of scientific knowledge, a form of political governance that shapes identities and influences how the public understands, acts and allows themselves to act with and for society, through the production and maintenance of social and political hierarchies and norms such as gender segregation. Although there is a lot of research on gender in museums, it is observed that very liitle research has been done on the representation of women by these institutions (Machin, 2008·Rodehn, 2019a).

Therefore, this research is a small-scale qualitative research that refers to the communication of science, as it is shaped and carried out in and through museums and science and technology centers, focusing on the relationship between gender and science. The main objective of the research is, in conjunction with the literature review, to search and study the way in which science communication is carried out in museums and science and technology centers, through the exploration of the views of professionals and the public, on the existence or not, of a gendered dimension of science, as well as the process of production and dissemination of scientific knowledge. In addition, and as museums and science and technology centers are directly connected to society (Rieger, 2016·Dawson et al, 2020), the aim is to explore the views of professionals and parents on a possible museum-family-school collaboration on how to transmit  scientific knowledge and mitigate gender segregations in both science and society. 

It is observed that museums and science and technology centers recognize their multifactorial role vis-a-vis society and adopt learning models and ways of communicating science  that meet the requirements of the New Museology while focusing on people. However, gender segregation exists, either through the use of tools and silencing of forms by museums/science centers or through the manifestation of specific behaviors by visitors. The main factors of the emergence or maintenance of gender divisions were the existence of stereotypical perceptions in society, on the one hand, and their reproduction through the main networks of formation of the individual, i.e. the family and school, on the other. Therefore, a collaboration between museum-family-school is preferred regarding the production of educational exhibitions/actions as a way of educating all parties involved and as an effort to eliminate such phenomena in the future.