Η έπαυλη Αχίλλειο βρίσκεται στο χωριό Γαστούρι της Μέσης Κέρκυρας, περίπου 10 χιλιόμετρα νότια της έδρας του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων. Αποτελεί χαρακτηριστικό τοπόσημο του νησιού και είναι από τα πιο επισκέψιμα μνημεία. Η ιστορία της συνδέεται με δύο γνωστές προσωπικότητες της Ευρώπης, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο τέλος του 19^ου και τις αρχές του 20^ου αιώνα. Πρόκειται για την αυτοκράτειρα της Αυστρο-Ουγγαρίας Ελισάβετ, του οίκου των Αψβούργων (Habsburg) και τον αυτοκράτορα της Γερμανίας και βασιλιά της Πρωσίας, Γουλιέλμο Β’, του οίκου των Χοεντσόλερν (Hohenzollern). Στην έπαυλη, που συνδυάζει ποικίλα εκλεκτικιστικά στοιχεία, και στους κήπους και το δάσος που την περιβάλλουν η ιστορία διαπλέκεται με τον μύθο και τον θρύλο, αποπνέοντας μια ξεχωριστή αύρα.

Ο χώρος, κατά την περίοδο της Ελισάβετ, διαπνέεται από ευαισθησία και μελαγχολική διάθεση, ενώ κατά την προετοιμασία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην περίοδο του Κάιζερ, του δεύτερου ιδιοκτήτη του Αχιλλείου, εμφορείται από εθνικιστικό και αντισημιτικό πνεύμα. Επιπλέον, σημαδεύεται από τις καταστροφές που προκλήθηκαν, κυρίως στις περιόδους που το Αχίλλειο χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο, καθώς και από την παραμέληση του μνημείου από την ελληνική πολιτεία, στην ιδιοκτησία της οποίας περιήλθε μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου.

Η ιδιαίτερη αύρα του χώρου δημιουργείται από την μοναδική για την Κέρκυρα αρχιτεκτονική της έπαυλης, καθώς και από τα μαρμάρινα, γύψινα, χάλκινα και ορειχάλκινα γλυπτά, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι αντίγραφα πρωτοτύπων από μουσεία της Ευρώπης. Τα γλυπτά, όπως και οι Νεοκλασικές, Νεοαναγεννησιακές και Πομπηιανές τοιχογραφίες και οροφογραφίες, είναι εμπνευσμένα κυρίως από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, στο πλαίσιο του Ιστορικισμού και του εκλεκτικισμού του 19^ου αιώνα. Το κεντρικό κτήριο του συγκροτήματος, που κυριαρχεί στον χώρο, είναι ανοίκειο στην παραδοσιακή και την επίσημη αρχιτεκτονική της Κέρκυρας, ενώ οι εξωτικοί κήποι που το περιβάλλουν αλλοιώνουν το χαρακτηριστικό κερκυραϊκό φυσικό τοπίο. Ωστόσο, όλα τα προαναφερθέντα, συνθέτουν το διακριτό πνεύμα του τόπου, που διαποτίζεται από την αρχαιοελληνική μυθολογία και τις αισθητικές και ιδεολογικές τάσεις του τέλους του 19^ου και των αρχών του 20^ου αιώνα στην Ευρώπη, καθιστώντας το μνημείο αγαπητό τόσο στους Κερκυραίους όσο και στους τουρίστες. Στο πλαίσιο της τουριστικής και οικονομικής ανάπτυξης, η αρχαιοπολιτική έχει εργαλειοποιήσει το μοναδικό αυτό μνημείο, προκειμένου να διαφημίσει την Κέρκυρα και την πολιτιστική της κληρονομιά.

Παρακολουθώντας τις αλλαγές και τις μετατροπές στην αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό των κήπων και ερμηνεύοντας τους συμβολισμούς και τις ιδεολογίες που αποκαλύπτει η αισθητική οπτικοποίηση του κλασικού πολιτισμού μέσω των έργων τέχνης, θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε διαχρονικά το πνεύμα του τόπου ή καλύτερα τα πνεύματα του τόπου του Αχιλλείου.

The Achillion mansion is located at the village Gastouri in the middle part of Corfu 10 kilometers south of the capital of the municipality of Central Kerkyra and Diapontia Islands. It is a characteristic landmark of the island and one of the most visited monuments. Its history is linked to two well-known personalities of Europe, who played an important role at the end of the 19th and the beginning of the 20th century. They are the Austro-Hungarian Empress Elizabeth, of the House of Habsburg, and the Emperor of Germany and King of Prussia, Wilhelm II, of the House of Hohenzollern. The mansion, which combines various eclectic elements and in the gardens and the forest that surround it, history intertwines with myth and legend, exuding a special aura.

The place during the period of Elizabeth exudes sensitivity and a melancholic mood, while during the preparation of the First World War during the period of the Kaiser, the second owner of Achillion, it is filled with nationalist and anti-Semitic spirit. In addition, it is marked by the disasters caused, mainly during the periods when Achillion was used as a military hospital, as well as by the neglect of the monument by the Greek state, after the end of the Great War, when it become its property.

     The special aura of the place is created by the unique on Corfu architectural style of the mansion, as well as of the marble, plaster, bronze and brass sculptures, most of which are copies of originals from European museums. These, as well as the Neoclassical, Neo-Renaissance and Pompeian frescoes and ceiling paintings, are mainly inspired by ancient Greece and Rome, within the framework of Historicism and eclecticism of the 19th century. The central building of the complex, which dominates the area, differs from the traditional and official architecture of Corfu, while the exotic gardens around it alter the typical Corfiot natural landscape. However, all of the aforementioned create the distinct spirit of the place which is imbued with ancient Greek mythology and the aesthetic and ideological mainstream of the late 19th and early 20th centuries in Europe, making the monument beloved by both the Corfiots and the tourists. Within the framework of touristic and economic development, archaeopolitics have utilized this unique monument in order to advertise Corfu and its cultural heritage.

Following the changes and modifications in architecture and garden designing and interpreting the symbolisms and ideologies revealed by the aesthetic visualization of classical civilization through the works of art, we will try to trace throughout time the spirit of the place or better yet the spirits of place of the Achillion palace.