Η εφεύρεση του κινηματογράφου θα καλύψει τόσο την επιστημονική περιέργεια, όσο και την αισθητική ανάγκη. Κατά την σύντομη ιστορική του πορεία θα συνδιαλλαγεί με πληθώρα καλλιτεχνικών τάσεων και φιλοσοφικών ρευμάτων, εμπλουτίζοντας την εμπειρία του. Καθώς θεμελιωνόταν σε βιομηχανία, ένα πεδίο, το οποίο ανέπτυξε, ήταν τα κινηματογραφικά είδη· μεταξύ αυτών και ο τρόμος. Βασική προϋπόθεση για την ένταξη μιας ταινίας στο εν λόγω είδος είναι η ύπαρξη τέρατος. Από τους χαρακτήρες και την αφήγηση εγείρονται συγκεκριμένα συναισθήματα, που οδηγούν στο παράδοξο του φαινομένου, το οποίο αφορά στην οντολογία του τρόμου στην οθόνη. Η μορφή που λαμβάνει το τέρας, για να ερεθίσει τους υπαρξιακούς φόβους του θεατή είναι το υπερφυσικό/παραφυσικό. Το τελευταίο είναι τόσο αρχαίο, όσο και ο αόρατος κόσμος, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται μόνο μέσω της Πίστης. Ένα άλλο πρόσωπο, που δύναται να φορά το τέρας, είναι αυτό του ανθρώπου.

Ο κατά συρροή δολοφόνος εισήλθε στον τρόμο με τη γιγάντωση των αστικών κέντρων που έφερε η σύγχρονη εποχή, συνάμα με τις κοινωνικές αλλαγές. Η απομόνωση του ανθρώπου εν μέσω πλήθους αγνώστων προκάλεσε ανησυχίες, καθώς το έγκλημα άρχισε να λαμβάνει διαστάσεις με σκληρά χαρακτηριστικά. Τις προκλήσεις αυτές, μεταξύ άλλων, έρχεται να αντιμετωπίσει το Κράτος. Συγκεντρωτικό, με δύναμη και πόρους ενσωματώνει την τεχνολογία σε κάθε έκφανσή του. Ο δυστοπικός τρόμος συμβαίνει στο μέλλον, εγγύς ή μακρινό, και βρίσκει τον άνθρωπο σε σύγκρουση με τις μηχανές. Στην ουσία, με την ελίτ που τις χειρίζεται. Το προσωπείο του τέρατος, από την άλλη, έχει την ικανότητα να σκορπά και το γέλωτα. Με πρόκληση αντίθετων συναισθημάτων, μέσα από την ίδια θεματολογία, ο τρόμος και η παρωδία του αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο τρόμος στον κινηματογράφο, όμως, δεν αποτελεί μόνον μια αξιοπερίεργη διασκέδαση. Άρρηκτα συνδεδεμένος με το άλλο, δίνει τη δυνατότητα τόσο στο κοινό, ως κοινότητα, να επανεξετάσει τους συλλογικούς φόβους που απομονώνουν το διαφορετικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο ο θεατής να μελετήσει με απόσταση ασφαλείας τους χειρότερούς του εφιάλτες. Η αυτογνωσία, άλλωστε, είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του ήρωα. 

The invention of cinema will satisfy both scientific curiosity and aesthetic needs. During his short historical course, cinema will interact with a multitude of artistic trends and philosophical currents, enhancing its experience. As it established itself as an industry, cinema developed film genres, horror films among them. A main condition for the inclusion of such films is the existence of a monster. Both characters and the narratives express specific emotions, leading to the paradox of the phenomenon, which concerns the ontology of horror on the screen. The shape the monster takes is supernatural or paranormal in order to stimulate the viewer's existential fears. The latter is as ancient as the invisible world, so it can only be dealt with through faith. Another face on which the monster can be portrayed is that of a human.

The phenomenon of serial killers entered horror movies with the expansion of urban centers brought about by the modern era, along with social changes. The isolation of the man in a crowd full of strangers raised concerns as crime began to take on dimensions with brutal characteristics. The state has to face these challenges, among others. Concentrated on power and resources, it integrates technology into every manifestation. Dystopian horror takes place in the future, near or far, and finds humans in conflict with machines. In essence, it is the elite who operate them. On the other hand, the face of the monster has the ability to spread laughter as well. By provoking opposite emotions through the same subject, horror and its parody are two sides of the same coin.

However, horror in the cinema is not just curious entertainment. It's highly linked to “the other,” enabling the audience as a community to reexamine the collective fears that isolate the different on an individual level, causing the viewers to study their worst nightmares from a safe distance. Self-awareness, after all, is the hero's greatest achievement.