Σύμφωνα με το άρθρο 2 της ΣΕΕ, η ΕΕ βασίζεται σε ένα σύνολο αξιών, μία από τις οποίες είναι και το κράτος δικαίου. Το κράτος δικαίου κατέχει εξέχουσα θέση στο πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ. Συγκαταλέγεται τόσο στις θεμελιώδεις αξίες της Ένωσης όσο και στους στόχους που τα θεσμικά της όργανα είναι επιφορτισμένα να διαφυλάξουν. Τον Μάϊο του 2018 υποβλήθηκε από την Επιτροπή μία νέα πρόταση για την προστασία του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού σε περιπτώσεις που τα κράτη μέλη δεν σεβόντουσαν τις επιταγές του κράτους δικαίου θέτοντας παράλληλα προϋποθέσεις για την πρόσβαση σε αυτόν όμως καθώς το νομικό πεδίο εφαρμογής του δεν είχε συζητηθεί ευρέως ένα βασικό ερώτημα αποτελούσε το πως θα λειτουργούσε τελικά ο Κανονισμός αιρεσιμότητας  εντός του νομικού πλαισίου της ΕΕ και πόσο αποτελεσματική θα μπορούσε να είναι η συμβολή του στην προστασία του κράτους δικαίου μέσα από το πρίσμα του άρθρου 2 ΣΕΕ. Οι περιπτώσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα των φόβων της Επιτροπής και της ανάδειξης της ανάγκης λήψης μέτρων που να μπορούν να ελέγξουν τέτοιου είδους συμπεριφορές οι οποίες αν βρουν μιμητές μεταξύ των κρατών μελών ή ακόμα και ανάμεσα στα υπό ένταξη μέλη μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρούς τριγμούς στη διαδικασία διεύρυνσης και ολοκλήρωσης της Ένωσης Μέσα από τις υποθέσεις C-156/21 και C-157/21 τα δύο κράτη μέλη με την προσφυγή τους προσπάθησαν να ακυρώσουν το νέο Κανονισμό αμφισβητώντας έντονα τη νομιμότητα του. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στο ΔΕΕ όχι μόνο να επιβεβαιώσει τη νομική βάση του Κανονισμού αλλά και να δώσει χρήσιμες διαπιστώσεις οδηγούς για τη μελλοντική εφαρμογή του  .Μέσα από την παρούσα εργασία αφού πρώτα κατανοήσουμε την έννοια του κράτους δικαίου στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής έννομης τάξης, δούμε εκτενέστερα τα προ υπάρχοντα του Κανονισμού νομοθετικά εργαλεία για την προστασία του κράτους δικαίου και τέλος αναλύσουμε τον ίδιο τον Κανονισμό ως προς το ισχύον πεδίο εφαρμογής του , παράλληλα με την εξέταση των δυο κομβικών υποθέσεων ακυρωτικής διαδικασίας της Ουγγαρίας και της Πολωνίας θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη συμβολή του Κανονισμού 2020/2092 στην προστασία του κράτους δικαίου .

According to Article 2 TEU, the EU is based on a set of values, one of which is the rule of law. The rule of law occupies a prominent place in EU primary law. It is one of the Union's fundamental values and the objectives that its institutions are tasked with safeguarding. In May 2018, a new proposal was submitted by the Commission for the protection of the European budget in cases where the Member States did not respect the dictates of the rule of law while setting conditions for access to it, but as its legal scope had not been widely discussed a  key question was how the conditionality regulation would ultimately function within the EU legal framework and how effective its contribution to the protection of the rule of law could be through the lens of Article 2 TEU. The cases of Poland and Hungary are characteristic examples of the Commission's fears and of the need to take measures to control this kind of behavior which, if it finds imitators among the member states or even among the future members, can create serious obstacles in the process of enlargement and integration of the Union Through the cases C-156/21 and C-157/21 the two member states with their appeal tried to cancel the new regulation strongly questioning its legality. This enabled the CJEU not only to confirm the legal basis of the mechanism but also to provide useful guiding findings for its future implementation. Through this work, after first understanding the concept of the rule of law in the context of the European legal order, we will look more extensively at the existing legislative tools of the regulation for the protection of the rule of law and finally analyze the regulation itself in terms of its applicable scope. alongside the examination of the two key annulment cases of Hungary and Poland we will try to understand the contribution of regulation 2020/2092 to the protection of the rule of law.