Η παρούσα εργασία διερευνά πρακτικές χωρίς αποκλεισμούς σε πολιτιστικά ιδρύματα, εστιάζοντας στα μουσεία. Ξεκινά με τον ορισμό της ένταξης και της συνάφειάς της με τα μουσεία, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση σχετικά με τον αυτισμό και την αισθητηριακή επεξεργασία. Η δεύτερη ενότητα εξετάζει τα έργα ένταξης διεθνών μουσείων, συμπεριλαμβανομένων περιπτουσιολογικών μελετών από την Ελλάδα. Αξιολογεί τις εκπαιδευτικές στρατηγικές για τον αυτισμό και την αποτελεσματικότητα τέτοιων προγραμμάτων. Η τρίτη ενότητα παρουσιάζει τις παγκόσμιες προοπτικές, αναλύοντας εκθέματα φιλικά προς τις αισθήσεις και εκπαιδευτικές στρατηγικές. Οι μελέτες περιπτώσεων υπογραμμίζουν τις βέλτιστες πρακτικές παγκοσμίως. Η τέταρτη ενότητα επικεντρώνεται στα ελληνικά μουσεία, συζητώντας ιστορικές πρακτικές και τρέχουσες στρατηγικές χωρίς αποκλεισμούς. Αξιολογεί τα επίπεδα συμμετοχής και εντοπίζει κενά μεταξύ θεωρίας και πράξης. Συνολικά, η εργασία περιηγείται στο εξελισσόμενο τοπίο των πρακτικών χωρίς αποκλεισμούς στα μουσεία, δίνοντας έμφαση σε θεωρητικά θεμέλια και πρακτικές εφαρμογές. 

This paper explores inclusive practices in cultural institutions, focusing on museums. It begins by defining inclusion and its relevance to museums, particularely in educating about autism and sencory processing. The second section examines international museums' integration projects, including case studies from Greece. It evaluates educational strategies for autism and the effectiveness of such programs. The third section provides global perspectives, analyzing sensory-friendly exhibits and instructional strategies. Case studies highlight best practices worldwide. The fourth section concentrates on greek museums, discussing historical practises and current inclusive strategies. It assesses participation levels and identifies gaps between theory and practice. Overall, the paper navigates the evolving landscape of inclusive practices in museums, emphasizing theoretical foundations and practical applications.