Υπόβαθρο: Η εργασία σε φορείς παιδικής προστασίας ενδεχομένως να συνεπάγεται έντονη επιβάρυνση για την ψυχική υγεία. Άλλωστε, γενικότερα η παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών προς τους αδύναμους συνδέεται με επιβαρυντικές επιδράσεις στην ψυχική υγεία, ιδίως με την ανάπτυξη επαγγελματικής εξουθένωσης. Άλλες ωστόσο αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία, όπως η κατάθλιψη, το άγχος και το στρες, πρέπει επίσης να εξετάζονται. Επιπροσθέτως, ενδεχομένως να είναι αναγκαία η εξέταση ενδεχόμενων προστατευτικών παραγόντων της ψυχικής υγείας, ώστε δηλαδή να μην εξετάζονται μονόπλευρα οι επιβαρυντικοί παράγοντες στους εργαζόμενους σε φορείς κοινωνικής προστασίας.

Στόχος: Στόχος της έρευνας ήταν η εξέταση της κατάθλιψης, του άγχους, του στρες και της ανθεκτικότητας σε εργαζόμενους στο Παράρτημα Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα», και σε εργαζόμενους στο Παράρτημα Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Βούλας. Επιπλέον εξετάστηκε η συσχέτιση της ψυχικής ανθεκτικότητας με την κατάθλιψη, το άγχος και το στρες των εργαζομένων. Επιπλέον, μελετήθηκε η ενδεχόμενη σχέση των κοινωνικοδημογραφικών μεταβλητών των συμμετεχόντων με αυτές τις παραμέτρους. Τέλος, εξετάστηκαν περιγραφικά τα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους και στρες των εργαζομένων αυτών.

Μεθοδολογία: Η μεθοδολογία της έρευνας βασίστηκε στην ποσοτική προσέγγιση. Στους συμμετέχοντες χορηγήθηκαν τα εργαλεία μέτρησης Depression Anxiety and Stress Scale-21 και Connor-Davidson Resilience Scale. Το πρώτο εργαλείο μέτρησης αξιολογεί την κατάθλιψη, το άγχος και το στρες, ενώ το δεύτερο εργαλείο μέτρησης αξιολογεί τα επίπεδα ψυχικής ανθεκτικότητας. Οι μετρήσεις συμπληρώθηκαν από 70 εργαζόμενους σε ένα συνολικό πληθυσμό 109 εργαζομένων στην φροντίδα, την περίθαλψη, την αποθεραπεία, την αποκατάσταση και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη του Παραρτήματος Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα» και της Δομής αυτού «Μονάδα Προστασίας Παιδιού Πεντέλης», και από 65 εργαζόμενους σε ένα συνολικό πληθυσμό 73 εργαζομένων στην φροντίδα, την περίθαλψη, την αποθεραπεία, την αποκατάσταση και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη, του Παραρτήματος Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Βούλας. Εν συνεχεία, αναλύθηκαν μέσω του SPSS.

Αποτελέσματα: Ανάμεσα στις δύο ομάδες δεν υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην κατάθλιψη, στο άγχος, στο στρες και στην ψυχική ανθεκτικότητα (p= 0.732, 0.934, 0.903 & 0.474). Η ψυχική ανθεκτικότητα παρουσίαζε μία αρνητική και στατιστικά σημαντική συσχέτιση με το στρες, το άγχος και την κατάθλιψη των εργαζομένων (p=0.000, 0.001 & 0.000, αντίστοιχα). Στο σύνολο του εξεταζόμενου δείγματος, το 3% των συμμετεχόντων είχε έντονα καταθλιπτικά συμπτώματα, ενώ ως προς το άγχος το 4.4% είχε έντονα συμπτώματα και το 8.9% είχε ιδιαίτερα έντονα. Σχετικά με το στρες, μόλις το 3% είχε ιδιαίτερα έντονες εκδηλώσεις και το 5.9% έντονες εκδηλώσεις. Καμία εκ των κοινωνικοδημογραφικών μεταβλητών των συμμετεχόντων δεν σχετιζόταν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με τις τιμές των εργαλείων μέτρησης.

Συμπεράσματα: Στα δύο τμήματα του συγκεκριμένου φορέα που εξετάστηκαν φαίνεται πως δεν υπάρχει έντονη ψυχική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους. Επίσης, δεν προκύπτουν διαφορές μεταξύ των δύο αυτών τμημάτων. Η ψυχική ανθεκτικότητα φαίνεται να λειτουργεί προστατευτικά και παρά τη χαμηλή συχνότητα του κλινικά σημαντικού άγχους, της κλινικά σημαντικής κατάθλιψης και του κλινικά σημαντικού στρες, θα ήταν χρήσιμη η ανάπτυξη παρεμβάσεων ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των εργαζομένων, με στόχο την περαιτέρω προστασία της ψυχικής τους υγείας.

Background: Working in child protection agencies may place a heavy burden on mental health. Moreover, in general, the provision of support services to the weak is associated with aggravating effects on mental health, especially with the development of burnout. Other negative effects on mental health, such as depression, anxiety and stress, should also be considered. In addition, it may be necessary to examine possible protective factors of mental health, i.e. to avoid looking at the aggravating factors to workers in social protection institutions unilaterally.

Objective: The aim of the research was the examination of depression, anxiety, stress and resilience to employees of the Attica Child Protection Annex "The Mother" and to employees of the Annex for the Rehabilitation and Rehabilitation of Children with Disabilities in Voula. In addition, the association of psychological resilience with depression, anxiety and stress among the workers was examined. Further, the study investigated the potential association between the participants’ sociodemographic characteristics and the questionnaires’ scores. Finally, the levels of depression, anxiety and stress of these employees were examined descriptively.

Methodology: The research methodology was based on a quantitative approach. Participants were administered the Depression Anxiety and Stress Scale-21 and Connor-Davidson Resilience Scale measurement tools. The first measurement tool assesses depression, anxiety and stress, while the second measurement tool assesses levels of mental resilience. The measures were completed by 70 workers in a total population of 109 workers in the care, treatment, recovery, rehabilitation and psychosocial support of the Attica Child Protection Branch "The Mother" and its structure "Child Protection Unit of Penteli", and by 65 workers out of a total population of 73 workers in the care, treatment, rehabilitation, recovery, rehabilitation and psychosocial support of the Voula Branch for the Rehabilitation and Rehabilitation of Children with Disabilities. Subsequently, they were analyzed through SPSS.

Results: Between the two groups there were no statistically significant differences in depression, anxiety, stress and resilience (p= 0.732, 0.934, 0.903 & 0.474). Mental resilience showed a negative and statistically significant association with employee stress, anxiety and depression (p=0.000, 0.001 & 0.000, respectively). In the overall sample, 3% of the participants had severe depressive symptoms, while in terms of anxiety 4.4% had severe symptoms and 8.9% had particularly severe symptoms. Regarding stress, only 3% had particularly intense manifestations and 5.9% intense manifestations. None of the participants sociodemographic characteristics was associated with the questionnaires’ scores.

Conclusions: In the two departments of the specific organization examined, there appears to be no strong mental burden for employees. There are also no differences between these two sections. Mental resilience seems to work in a protective way, and despite the low incidence of clinically significant stress, clinically significant depression, and clinically significant stress, it would be helpful to develop resilience-enhancing interventions to further protect their mental health.