Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ) «Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία». Σκοπός της είναι να αναδείξει το ρόλο του Κόμματος των Φιλελευθέρων στην κρίσιμη πολεμική δεκαετία του 1910. Επιχειρείται η καταγραφή και η ανάλυση των συνθηκών της εμφάνισης  και της πορείας του  Κόμματος στις δύο πολεμικές αναμετρήσεις της δεκαετίας αυτής, στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από τη διερεύνηση αυτής της πορείας επιχειρείται να καταδειχθεί ο ρόλος του ηγέτη του Κόμματος, του Ελευθερίου Βενιζέλου,  ο ρόλος του Εθνικού Διχασμού και των Δυνάμεων.

Μέσα από αυτή την καταγραφή φαίνεται ότι το Κόμμα των Φιλελευθέρων με την εφαρμογή του εκσυγχρονιστικού του προγράμματός ενέπνευσε τους Έλληνες, έθεσε τις βάσεις για τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας και ως ένα βαθμό πραγματοποίησε  το εθνικό όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Αρκετές από τις επιλογές του δικαιώθηκαν. Όμως, ενώ παρουσιάστηκε ως Κόμμα αρχών, μεταβλήθηκε σε προσωποπαγές κόμμα, γιατί δεν κατάφερε στην πράξη να ξεπεράσει τις μικρότητες και τις διχόνοιές που χαρακτήριζαν τα παλιά κόμματα.