Το οργανωμένο έγκλημα πλέον αποτελεί διεθνή διαχρονική μορφή εγκληματικότητας. Μπορεί μέσα στα χρόνια να εξελίσσεται και να αλλάζει μορφές όμως εξακολουθεί να κυριαρχεί στο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Ήδη από τη δεκαετία του 1950 που έχει αναγνωριστεί η επικινδυνότητα του γίνονται προσπάθειες τοποθέτησης του στο νομοθετικό πλαίσιο και ποινικοποίησης του με αυστηρά μέτρα προκειμένου να δημιουργείται αποτροπή προς την τέλεση του. Μορφές εγκλήματος που εμπλέκουν σκάνδαλα διαφθοράς, ξεπλύματος χρήματος και φυσικά τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν άρρηκτη σχέση και με το οργανωμένο έγκλημα συνεπώς συγκαταλέγονται στα  κακουργήματα και τους αποδίδονται οι μέγιστες των ποινών. Βέβαια, καθώς οι οργανωμένες εγκληματικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται στο έπακρο την τεχνολογία συνήθως προπορεύονται του νόμου. Έτσι, πέρα από το νομοθετικό πλαίσιο θα πρέπει να υπάρχουν και οργανισμοί εθνικοί και διεθνείς υπεύθυνοι για τον εντοπισμό εγκληματικών ενεργειών. Σημαντικός παράγοντας για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά αυτοί οι οργανισμοί είναι η συνεργασία μεταξύ τους καθώς το οργανωμένο έγκλημα είναι ιδιαίτερα δικτυωμένο τόσο με άτομα της πολιτικής όσο και της δικαιοσύνης και έτσι καθίσταται ακόμα πιο δύσκολος ο εντοπισμός του.  Ευτυχώς, πλέον έχει γίνει αντιληπτή η σοβαρότητα της κατάστασης και έχουν ληφθεί σημαντικά μέτρα για την αντιμετώπιση τέτοιων εγκλημάτων όπως για παράδειγμα η δημιουργία ειδικών ανακριτικών πράξεων και μέτρα προστασίας μαρτύρων. Οι τακτικές αυτές συχνά δε συμβαδίζουν με το υπόλοιπο νομοθετικό πλαίσιο καθώς παραβαίνουν σε κάποιο βαθμό θεμελιωμένα συνταγματικά δικαιώματα και για αυτό χρησιμοποιούνται μόνο για την εξιχνίαση κακουργημάτων που σχετίζονται με την οργανωμένη εγκληματικότητα. Βέβαια, όσον αφορά την πρόληψη και την αντιμετώπιση των εγκλημάτων αυτών δεν είναι αμελητέα και η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών αναφορικά με τη συγκεκριμένη μορφή εγκληματικότητας και τους τρόπους τους οποίους μπορεί να αντιδράσει.

Organized crime has now become a persistent international form of criminality, evolving and changing its forms over the years but continuing to dominate the economic and socio-political system. Since the 1950s, when its danger was recognized, efforts have been made to place it within the legislative framework and criminalize it through strict measures to create a deterrent.  Forms of crime involving scandals of corruption, money laundering, and, of course, terrorist attacks are inherently linked to organized crime, categorized as felonies and punished with the harshest penalties.  However, as organized criminal organizations typically exploit technology to the fullest, they usually stay one step ahead of the law. Thus, besides the legislative framework, there should be national and international organizations responsible for identifying criminal actions.  The collaboration between these organizations is a significant factor in their effective operation, as organized crime is highly networked, involving individuals in both politics and the judiciary, making its detection even more challenging. Fortunately, the seriousness of the situation is now recognized, and significant measures have been taken to address such crimes. Such measures contain the establishment of specialized investigative units and witness protection measures. These strategies often do not fully align with the rest of the legislative framework, as they somewhat infringe on fundamental constitutional rights. Consequently, they are used only for investigating crimes related to organized crime. Regarding prevention and tackling such crimes, it is essential to consider the importance of informing and sensitizing citizens about this specific form of criminality and the ways in which they can respond.