Η διαφθορά στο ελληνικό σύστημα υγείας, είτε στον δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα, αντιμετωπίζεται από την ελληνική νομοθεσία με αυστηρότητα.

Στον δημόσιο τομέα, η διαφθορά αποτελεί σοβαρό ποινικό αδίκημα και διώκεται από τις αρχές επιβολής του νόμου. Επιπλέον, έχουν ληφθεί μέτρα για την αύξηση της διαφάνειας και την πρόληψη της διαφθοράς στο δημόσιο σύστημα υγείας, όπως η ενίσχυση των ελέγχων και η δημιουργία μηχανισμών καταγγελιών και προσφυγών στις αρμόδιες αρχές.

Στον ιδιωτικό τομέα, η διαφθορά είναι εξίσου παράνομη και τιμωρείται από τον ελληνικό ποινικό κώδικα. Οι νόμοι για την καταπολέμηση της διαφθοράς ισχύουν, επίσης, και για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών νοσοκομείων και ιατρικών κέντρων. Επιπλέον, και στον ιδιωτικό τομέα, υπάρχουν επίσης ηθικοί κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς που επιβάλλουν απαγόρευση της διαφθοράς και τονίζουν την αξία της διαφάνειας και της ηθικής στην επαγγελματική πρακτική.

Συνολικά, η ποινική αντιμετώπιση της διαφθοράς στο ελληνικό σύστημα υγείας είναι αυστηρή και έχουν ληφθεί μέτρα για την πρόληψη και την εξάλειψή της.

Στο παρόν πόνημα, αρχικά θα δοθούν οι ορισμοί των βασικών εννοιών, ήτοι της διαφθοράς και της υγείας, στο μέτρο που τούτο είναι δυνατόν, καθώς αποτελούν έννοιες κατά κανόνα αόριστες, και για τις οποίες έχει σταθεί αδύνατο να δοθεί ένας σαφής ορισμός κοινά αποδεκτός. Έπειτα, παρά την έλλειψη των σχετικών ερευνών σε θεωρητικό επίπεδο, θα ακολουθήσει μια σύντομη αναφορά στην εγκληματολογική προσέγγιση της διαφθοράς στον τομέα της υγείας και στη σύνδεσή της με το κρατικό εταιρικό έγκλημα. Έμφαση δίνεται στην ποινική αντιμετώπιση, που επιφυλάσσει ο νομοθέτης, για τις πράξεις διαφθοράς στο ελληνικό σύστημα υγείας, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και γενικά στις διατάξεις περί διαφθοράς, που τυγχάνουν εφαρμογής και στις πράξεις διαφθοράς, που λαμβάνουν χώρα στον τομέα της υγείας, σε επίπεδο ουσιαστικού ποινικού και δικονομικού ποινικού δικαίου. Τέλος θα παρατεθούν κάποιες κριτικές επισημάνσεις και θα ακολουθήσουν τα πιο κρίσιμα συμπεράσματα, και προτάσεις.

Corruption in the Greek health care system, whether in the public or private sector, is dealt with severely by Greek law.

In the public sector, corruption is a serious criminal offence and is prosecuted by law enforcement authorities. In addition, measures have been taken to increase transparency and prevent corruption in the public health care system, such as strengthening controls and establishing complaint and appeal mechanisms to the competent authorities.

In the private sector, corruption is equally illegal and punishable under the Greek Criminal Code. Anti-corruption laws also apply to private enterprises, including private hospitals and medical centers. In addition, in the private sector, there are also ethical rules and codes of conduct that prohibit corruption and emphasize the value of transparency and ethics in professional practice.

Overall, the criminal treatment of corruption in the Greek health care system is strict and measures have been taken to prevent and eliminate it.

In this paper, the definitions of the basic concepts, namely corruption and health care, will be given first, as far as possible, as they are generally vague concepts, and for which it has been impossible to provide a clear and commonly accepted definition. Then, despite the lack of relevant research at the theoretical level, a brief discussion of the criminological approach to corruption in the health sector and its connection to state corporate crime will follow. Emphasis will be placed on the criminal treatment reserved by the legislator for acts of corruption in the Greek health system, both in the public and private sectors, but also on the general provisions on corruption that apply to acts of corruption that take place in the health sector at the level of substantive criminal and procedural criminal law. Finally, some critical remarks will be presented, followed by the most critical conclusions and suggestions.