Η διαφθορά στον τομέα της Υγείας συνιστά ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο, το οποίο επιφέρει σημαντικές κοινωνικές βλάβες και αποτελεί βασικό παράγοντα αποσταθεροποίησης των συστημάτων υγείας. Κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναδειχθούν οι εστίες διαφθοράς, οι επιπτώσεις που επιφέρουν και οι πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί κατά την τελευταία δεκαετία για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Έχοντας ως θεωρητικό υπόβαθρο την Κριτική Εγκληματολογία και συγκεκριμένα τα εγκλήματα των ισχυρών, επιχειρείται να αναδειχθεί η συμβιωτική σχέση της διαφθοράς με το κρατικό-εταιρικό έγκλημα. Η περίοδος της πανδημικής κρίσης Covid-19 φαίνεται ότι δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη και εξέλιξη του φαινομένου με την συναίνεση ή ανοχή του κρατικού μηχανισμού. Παρότι, η χώρα μας διαμορφώνει πολιτικές και διαθέτει ελεγκτικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση του φαινομένου, εντούτοις παρατηρείται η αδράνεια του κρατικού μηχανισμού να εμποδίσει την ανάπτυξη του φαινομένου.

Corruption in the healthcare field constitutes a global and timeless issue that causes significant social disruptions and serves as a key factor in the destabilization of health systems. The present study seeks to illuminate the sources of corruption, its consequences, as well as the policies that have been implemented to address the problem over the past decade. Employing the Critical Criminology and specifically the crimes of the powerful as a theoretical background, we will attempt to highlight the symbiotic relation between corruption and state-corporate crime. The period of the Covid-19 pandemic crisis seems to have created a conducive environment for the emergence and evolution of the phenomenon with the concurrence or tolerance of the state mechanism. Although our country formulates policies and has control mechanisms to deal with these issues, yet the existence of the state mechanism’s inertia cannot prevent its development.