Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον τρόπο που η ποινική δικαιοσύνη ως κεντρική παράμετρος μεταβάλλει την  υπόσταση του εγκλήματος και «αξιολογεί» τις συμπεριφορές σε λειτουργικές και δυσλειτουργικές, νομιμοποιώντας την επιλεκτική λειτουργία του ποινικοκατασταλτικού συστήματος. Εμβαθύνοντας στην κοινωνική εφαρμογή των κανόνων, γίνεται αντιληπτό ότι οι νόμοι επιβάλλονται και μεταβιβάζονται στους ανίσχυρους δημιουργώντας περιθωριοποιημένους ανθρώπους με τη συνδρομή του κοινωνικού ελέγχου.

Στη μελέτη του εγκλήματος δύο είναι τα βασικά θεωρητικά σχήματα, η Παραδοσιακή εγκληματολογία που τοποθετείται στο πλαίσιο της ποινικής παραγωγής του εγκλήματος με όρους συναίνεσης και η Κριτική εγκληματολογία που αναδεικνύει τις παραμέτρους της εξουσίας και του κράτους στην «κατασκευή» του εγκληματία με όρους σύγκρουσης.

Για την πλήρη κατανόηση του φαινομένου διάφορες θεωρητικές εγκληματολογικές Σχολές προσεγγίζουν το φαινόμενο είτε με έξω-θεσμικά κριτήρια προβάλλοντας εγκληματοφοβικά στερεότυπα που με τη βοήθεια των ηθικών πανικών  συσπειρώνουν τον πληθυσμό απέναντι σε ομάδες που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είτε   το αντιμετωπίζουν ως δομικό στοιχείο του συστήματος που κατασκευάζει και τυποποιεί το περιεχόμενου και τους όρους του εγκλήματος. Σημαίνοντα ρόλο στην περιθωριοποίηση και στον στιγματισμό ενός ατόμου με αποκλίνουσα συμπεριφορά, διαδραματίζουν οι διαδικασίες της εγκληματοποίησης, που καθοδηγούν τον κοινωνικό έλεγχο και κατασκευάζουν εγκληματικά πρότυπα.

Περαιτέρω, εξετάζονται τα εγκλήματα των ισχυρών τα οποία αποτελούν όψεις της «σοβαρής» εγκληματικότητας, και οι προνομιούχοι δράστες αποφεύγουν την ποινική τιμωρία καθώς η δικαιοσύνη εκμεταλλεύεται τα εύπλαστα όρια του νόμου, αποφασίζοντας με επιείκεια, σε τέτοιο βαθμό που αχρηστεύεται η τήρηση της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας. Αυτός ο τύπος εγκληματικότητας υπερβαίνει την ατομική βλαπτικότητα προκαλώντας βαρύτατες βλάβες σε τμήματα πληθυσμού, αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και προξενεί ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές καταστροφές. Στον αντίποδα βρίσκονται τα συμβατικά εγκλήματα, τα οποία συστηματικά στοχοποιούνται από την ποινική δικαιοσύνη και αφορούν πληθυσμιακές ομάδες που ανήκουν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και δεν κατέχουν κανένα είδος εξουσίας.  

Τέλος, εξετάζονται δυο εγχώριες υποθέσεις κρατικό-εταιρικού εγκλήματος, ως ειδική κατηγορία της τυπολογίας των εγκλημάτων των ισχυρών,  της Siemens, και της «Ελληνικός Χρυσός» μέσα από τις οποίες αναπτύσσεται η βλαπτική συμπεριφορά της σύμπραξης των δημοσίων λειτουργών και πολιτικών με τους ιδιώτες επιχειρηματίες, και αποδεικνύεται η ατιμωρησία των δραστών. Στο πεδίο της συστηματικής παραμέλησης των εγκλημάτων των ισχυρών από τη δικαιοσύνη, αναλύονται οι τρόποι με τους οποίους οι δράστες σφετερίζονται τους μηχανισμούς του κράτους μέσω της διαφθοράς, της κατάχρησης εξουσίας, των πελατειακών σχέσεων για να πλουτίσουν στο πλαίσιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που προτάσσει την  κεφαλαιακή συσσώρευση και την εναπόθεση των κερδών σε φορολογικούς παραδείσους.

The present postgraduate thesis deals with the way criminal justice, as a central parameter, transforms the substance of crime and "evaluates" behaviors as functional or dysfunctional, legitimizing the selective function of the criminal justice system. Delving into the social application of norms, it becomes apparent that laws are enforced and transferred to the vulnerable, creating marginalized individuals with the assistance of social control.

In the study of crime, two main theoretical frameworks are considered: Traditional criminology, situated within the context of the criminal production of crime in terms of consent, and Critical criminology, which highlights the parameters of power and the state in the "construction" of the criminal in terms of conflict.

For a complete understanding of the phenomenon, various criminological schools approach the phenomenon either with non-institutional criteria, projecting crime-fearing stereotypes that, with the help of ethical panics, rally the population against groups with specific characteristics, or as a structural element of the system that constructs and standardizes the content and terms of crime. Processes of criminalization, guiding social control and constructing criminal standards, play a role in the marginalization and stigmatization of an individual with deviant behavior.

Furthermore, the crimes of the powerful are examined, which constitute facets of "serious" criminality. Privileged perpetrators avoid criminal punishment as justice exploits the flexible boundaries of the law, deciding leniently to the extent that impartiality and objectivity are undermined. This type of criminality goes beyond individual harm, causing severe damage to population segments, posing a risk to public health and safety, and causing irreversible environmental destruction. In contrast, conventional crimes systematically targeted by criminal justice concern population groups belonging to lower social strata and lacking any form of power.

Finally, two domestic cases of state-corporate crime, as a special category of powerful crimes, are examined: Siemens and "Greek Gold." Through these cases, the detrimental behavior of the collaboration between public officials and politicians with private entrepreneurs is developed, highlighting the impunity of the perpetrators. In the field of systematic neglect of the crimes of the powerful by justice, the ways in which perpetrators usurp state mechanisms through corruption, abuse of power, and clientelistic relationships to enrich themselves within the framework of the global financial system that prioritizes capital accumulation and depositing profits in tax havens are analyzed.