Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα η ελληνική διασπορά της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, παρά τους εντυπωσιακούς αριθμούς της (περίπου 650.000 άτομα), δεν διέθετε δικό της έντυπο μέσο. Η Ρωσική αστική επανάσταση του 1905 απλοποίησε τις προϋποθέσεις για την έκδοση περιοδικού Τύπου στις εθνικές γλώσσες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι νέες νομικές αλλαγές ευνόησαν την εμφάνιση των πρώτων ελληνικών εφημερίδων. Ο ελληνικός εθνικός Τύπος της Ρωσίας αυτής της περιόδου χαρακτηρίζεται από στενή «προσκόλληση» στα γεγονότα της μητρόπολης (Ελλάδας) και υπερβολική πολιτικοποίηση  (φιλομοναρχική και αντιβενιζελική κατεύθυνση). Οι οικονομικές δυσκολίες, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 μείωσαν σημαντικά τον αριθμό των ελληνικών εφημερίδων και στη συνέχεια οδήγησαν στο πλήρες κλείσιμό τους.

Στη μετεπαναστατική περίοδο οι Μπολσεβίκοι, εκτιμώντας ιδιαίτερα τον ρόλο του Τύπου στην οικοδόμηση μιας νέας κομμουνιστικής κοινωνίας, σύντομα καθιέρωσαν νέα νομοθετικά πλαίσια και αυστηρές προϋποθέσεις για τη έκδοσή του. Συνειδητοποιώντας τη σημασία του έντυπου λόγου στην οικοδόμηση μιας νέας κομμουνιστικής κοινωνίας, οι Μπολσεβίκοι μετέτρεψαν τον Τύπο σε ένα από τα πιο σημαντικά όργανα της πολιτικής τους. Οι ελληνικές εφημερίδες που εκδίδονταν στην ΕΣΣΔ έγιναν όργανα τοπικών επιτροπών του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μία από τις θετικές πτυχές της εμφάνισης του ελληνικού σοβιετικού Τύπου ήταν η ενεργή συμμετοχή του στην «πολιτιστική οικοδόμηση» μιας νέας κοινωνίας και, κυρίως, στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού στον ελληνικό πληθυσμό της ΕΣΣΔ.

Οι δραματικές αλλαγές στη σοβιετική κοινωνία που συνέβησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 επηρέασαν άμεσα και την εθνική πολιτική. Είχε διακηρυχθεί η τελική λύση του εθνικού ζητήματος και, ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη της σοβιετικής ηγεσίας, δεν χρειαζόταν να παρέχονται πολυάριθμες προτιμήσεις (preferences) στις εθνικές μειονότητες. Ταυτόχρονα, με το οριστικό κλείσιμο όλων των ελληνικών εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων κλείνουν και οι εφημερίδες.

Until the beginning of the 20th century, the Greek diaspora of the Russian Empire, despite its impressive numbers (about 650,000 people), did not have its own printed press. The Russian bourgeois revolution of 1905 simplified the conditions for publishing a periodical press in the national languages of the Russian Empire. The new legal changes favored the appearance of the first Greek newspapers. The Greek national press of Russia of this period is characterized by close "attachment" to the events of the metropolis (Greece) and excessive politicization (promonarchist and anti-Venizelian direction). Economic difficulties, the First World War and the October Revolution of 1917 significantly reduced the number of Greek newspapers and then led to their complete closure.

In the post-revolutionary period the Bolsheviks, highly appreciating the role of the press in building a new communist society, soon established new legislative frameworks and strict conditions for its publication. Realizing the importance of printed press in building a new communist society, the Bolsheviks turned the press into one of the most important instruments of their politics. Greek newspapers published in the USSR became organs of local committees of the Communist Party. One of the positive aspects of the emergence of the Greek Soviet press was its active participation in the "cultural construction" of a new society and, above all, in the elimination of illiteracy among the Greek population of the USSR.

The dramatic changes in Soviet society that occurred in the late 1930s also directly affected national politics. The final solution of the national question had been declared and, therefore, in the opinion of the Soviet leadership, there was no need to grant numerous preferences to national minorities. At the same time, with the final closure of all Greek educational and cultural institutions, the newspapers are also closed.