Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν αποτελεί μια μοναδική περίπτωση δημιουργού auteur, προερχόμενου από την κινηματογραφική παράδοση της Σουηδίας, μια παράδοση, η οποία ξεκινά από τα τέλη του 19^ου αιώνα, επιδεικνύοντας ιδιαίτερα αξιόλογα δείγματα στο πεδίο της 7^ης Τέχνης.

Ο Μπέργκμαν, από το 1945 (έτος της πρώτης του ταινίας) έως το 1982 (έτος της τελευταίας του), ανέπτυξε μια τελείως προσωπική κινηματογραφική γραφή, η οποία αποδεικνύεται ότι σχετίζεται εν πολλοίς με φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν τα οικουμενικά ερωτήματα του ανθρώπου σχετικά με τον Θεό, τον θάνατο, τη σχέση των δύο φύλων, τους φόβους, τις εμμονές, την αδυναμία της επικοινωνίας των ανθρώπων, την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης και της τέχνης. Η επίδραση του Μπέργκμαν υπήρξε καταλυτική για πολλούς κινηματογραφιστές (η Σχολή του Μπέργκμαν), οι οποίοι επηρεάστηκαν βαθύτατα από το έργο του.

Η Ώρα του Λύκου (πρωτότυπος τίτλος Vargtimmen) (έτος προβολής 1968), αποτελεί ένα σουρεαλιστικό θρίλερ, που παρουσιάζει τους δαίμονες ενός καλλιτέχνη, ο οποίος παλεύει μάταια να ανακτήσει τα λογικά του. Η σύζυγος του προσπαθεί απεγνωσμένα να τον βοηθήσει, όμως και αυτή, σταδιακά αρχίζει να μοιράζεται τις παραισθήσεις του. Η εργασία αναλύει τις θεματικές της ταινίας, τις οποίες συνδέει με τις φιλοσοφικές θεωρίες του Συμβολισμού, του Υπαρξισμού και της Ονοματοκρατίας.    

Ιngmar Bergman is a unique case of an auteur, coming from the cinematic tradition of Sweden, a tradition that starts from the end of the 19th century displaying remarkable examples of the 7th Art. Bergman from 1945 (the year of his first film) to 1982 (the year of his last), developed a completely personal film writing, which turns out to be largely related to philosophical issues, concerning universal human questions about God, death, the relationship of the two sexes, fears, obsessions, the inability of people to communicate, the search for the meaning of existence and art. His influence was a catalyst for many filmmakers who were deeply influenced by his work.

The Hour of the Wolf (original title Vargtimmen) (1968), is a surreal thriller that presents the demons of an artist who struggles in vain to regain his sanity. His wife desperately tries to help him, but she too gradually begins to share his hallucinations. The paper analyzes the subjects of the film, relating it to the philosophical theories of Symbolism, Existentialism and Nominalismus.