Εισαγωγή: Τα Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νοσήματα του Εντέρου (ΙΦΝΕ) αποτελούν μια ομάδα χρονίων νοσημάτων που επιφέρουν μεγάλο ψυχολογικό φορτίο στους πάσχοντες. Συνέπεια αυτού, οι πάσχοντες αντιμετωπίζουν σε μεγάλη συχνότητα ψυχική δυσφορία, όπως άγχος, κατάθλιψη και στρες. Η επίδραση του ψυχολογικού φορτίου εξαρτάται από τις στρατηγικές αντιμετώπισης που θα εφαρμόσει ο πάσχων. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη διερεύνησε την ψυχική δυσφορία ατόμων με ΙΦΝΕ και τη σχέση της με τις στρατηγικές αντιμετώπισης της νόσου και το αίσθημα της ντροπής. Υλικό – Μέθοδος: Το δείγμα αποτελούνταν από 72 άτομα με ΙΦΝΕ, μέλη του Συλλόγου Ατόμων με νόσο Crohn και Ελκώδη Κολίτιδα Ελλάδος. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά και τα σχετικά με την υγεία χαρακτηριστικά, ενώ τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά εξετάστηκαν με την κλίμακα Κατάθλιψης, Άγχους, Στρες, τη σύντομη εκδοχή του ερωτηματολογίου Τρόπων Αντιμετώπισης Προβλημάτων και την Κλίμακα για το Βίωμα της Ντροπής. Αποτελέσματα: Το 62,5% του δείγματος ανέφερε ήπιο έως εξαιρετικά σοβαρό άγχος, το 59,7% ήπια έως εξαιρετικά σοβαρή κατάθλιψη και το 54,2% ήπιο έως εξαιρετικά σοβαρό στρες. Επιπρόσθετα, βρέθηκε στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση της ψυχικής δυσφορίας με προσαρμοστικές στρατηγικές αντιμετώπισης, καθώς και στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με δυσπροσαρμοστικές στρατηγικές αντιμετώπισης και τις μορφές της εσωτερικής ντροπής. Αφού σταθμίστηκαν τα δημογραφικά και τα σχετικά με την υγεία χαρακτηριστικά, τα αποτελέσματα έδειξαν, μεταξύ άλλων, τη σωματική ντροπή ως σημαντικό προγνωστικό παράγοντα του άγχους, της κατάθλιψης και του στρες, ενώ τις στρατηγικές αποφυγής/άρνησης ως σημαντικό προγνωστικό παράγοντα της κατάθλιψης και του στρες. Συμπέρασμα: Τα άτομα με ΙΦΝΕ αντιμετωπίζουν ψυχικό φορτίο που οδηγεί σε μεγάλη συχνότητα σε ψυχική δυσφορία και υποβαθμισμένη ψυχική υγεία. Η ψυχική υγεία, όμως, πολύ συχνά παραβλέπεται, καθώς δίνεται προεξάρχουσα σημασία στη βασική νόσο με αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα ζωής και την υγεία αυτών των ασθενών. Θα πρέπει να αξιολογείται σε κάθε ιατρική επίσκεψη και, επί ενδείξεων, οι ασθενείς να παραπέμπονται σε ειδικούς ψυχικής υγείας. Τέλος, υπάρχει ανάγκη δημιουργίας διεπιστημονικών ομάδων αντιμετώπισης αυτής της ειδικής ομάδας χρονίως πασχόντων.

Introduction: Inflammatory Bowel Diseases (IBD) are a group of chronic diseases that cause a great psychological burden on sufferers. As a consequence, sufferers face mental distress and mental illnesses such as anxiety, depression and stress at high frequency. The effect of psychological burden depends on the coping strategies that the sufferer will apply. Aim: The present study aimed to investigate psychological distress of people with IBD as well as its relationship with coping strategies and the feeling of shame. Material - Method: The sample consisted of 72 people with IBD, members of the Association of people with Crohn's disease and Ulcerative Colitis of Greece. Demographic and health-related information was recorded. Psychological characteristics were assessed by the Depression, Anxiety, Stress Scale, the Brief COPE and the Experience of Shame Scale. Results: The 62.5% of the sample reported mild to extremely severe anxiety, 59.7% mild to extremely severe depression and 54.2% mild to extremely severe stress. In addition, a statistically significant negative correlation of mental distress with adaptive coping strategies as well as a statistically significant positive correlation with maladaptive coping strategies and all forms of internal shame were observed. After controlling for demographic and health-related characteristics, results showed mainly that somatic shame was a significant prognostic factor for anxiety, depression and stress, while avoidance strategies/denial were significant prognostic factor for depression and stress. Conclusions: IBD sufferers face a mental burden that leads to high frequency of psychological distress and deteriorated mental health. Mental health, however, is very often overlooked as it is given predominant importance to IBD, bringing adverse effects on the quality of life and health of these patients. It should be evaluated on every medical visit and patients should be referred to mental health specialists when appropriate. Finally, there is a need to create interdisciplinary groups of health professionals for dealing with this special group of chronic patients.