Chronic or acute form of heart disease is one of the most common causes of a companion animal’s presentation at primary care veterinary clinics and referral hospitals. Degenerative Myxomatous mitral valve disease (DMMVD) and dilated cardiomyopathy (DCM) in dogs, as well as hypetrophic cardiomyopathy (HCM) in cats, are the leading pathological conditions in each species and much effort has been put on investigating the pathogenetic mechanisms and the monitoring and treatment of the diseases. Genomic studies to identify gene mutations responsible for breed-related predisposition, identification of genetic background and guide future  gene specific therapy are gaining popularity during the last decade. Utilization of sophisticated laboratory techniques and advanced software such as Polymerase Chain Reaction (PCR), RNA-Seq and Genome Wide Association Studies (GWAS) has aided towards this direction. Biomarkers, on the other hand are emerging for their use in diagnosis and monitoring the progress of the disease. The majority of biomarkers are introduced in Veterinary medicine after their study and application in human medicine. The most widely used are Cardiac Troponin I (cTnI) and Brain Natriuretic Peptide (NT-proBNP) but increasing  endeavors by the scientists are applied in order to find sensitive, specific and cost-effective biomarkers. The ascending number of annual studies indicates the significance of both genomic analysis and novel biomarkers, with the main research limitation being the low number of animals included in each retrospective or prospective study and the consequential statistical significance of each finding.

Τα καρδιακά νοσήματα χρόνιας ή οξείας φάσης αποτελούν ένα εκ των κορυφαίων αιτιών προσκόμισης ενός ζώου συντροφιάς σε κτηνιατρικές κλινικές πρώτης γνώμης ή νοσοκομεία αναφοράς. Η εκφυλιστική νόσος της μιτροειδούς βαλβίδας και η διατατική μυοκαρδιοπάθεια στους σκύλους καθώς και η υπετροφική μυοκαρδιοπάθεια στις γάτες είναι οι κυρίαρχες παθολογικές καταστάσεις σε κάθε είδος αντίστοιχα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο έχουν καταβληθεί προσπάθειες για τη διερεύνηση των παθογενετικών μηχανισμών, της παρακολούθησης και της θεραπείας των ασθενειών αυτών. Γενετικές μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί με στόχο την αναγνώριση μεταλλάξεων υπεύθυνων για προδιάθεση φυλών, του γενετικού υπόβαθρου και πιθανής γονιδιακής θεραπείας και κερδίζουν ολοένα έδαφος κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Η αξιποίηση προηγμένων εργαστηριακών μεθόδων και ανεπτυγμένου λογισμικού υλικού όπως για παράδειγμα η μέθοδος αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμέρασης (PCR), η τεχνική RNA-Seq και η μελέτη συσχέτισης γονιδιώματος (GWAS) έχουν βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτή. Οι βιοδείκτες αναπτύσσονται και χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση και τη σταδιοποίηση των καρδιακών νοσημάτων. Η πλειοψηφία τους έχει εισαχθεί στην Κτηνιατρική μετά τη δοκιμή και εφαρμογή τους στην Ιατρική. Η καρδιακή τροπονίνη (cTnI) και το νατριουρητικό πεπτίδιο (NT-proBNP) είναι οι πιο συχνοί στην κλινική πράξη αλλά εντεινόμενες προσπάθειες καταβάλλονται για εύρεση νέων ευαίσθητων, ειδικών και χαμηλού κόστους βιοδεικτών. Ο αυξανόμενος αριθμός των ετήσιων μελετών καταδεικνύει τη σπουδαιότητα της γονιδιωματικής ανάλυσης και των βιοδεικτών με κύρια περιοριστική παράμετρο το μικρό αριθμό συμμετεχόντων ζώων στις μελέτες και την επακόλουθη στατιστική σημασία κάθε αναδρομικής ή πρόδρομης μελέτης.