Στόχος αυτής της Διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνήσει την έννοια και δυνατότητα της “καλλιτεχνικής δημιουργικότητας” στην Τεχνητή Νοημοσύνη (εφεξής ΤΝ). Ο τίτλος υποδηλώνει δύο περιορισμούς και ένα καίριο ερώτημα που θα μας απασχολήσει καθόλη την διάρκεια της εργασίας. Καταρχάς με τους περιορισμούς: δεν θα ασχοληθούμε γενικά με την δημιουργικότητα αλλά ειδικά με την καλλιτεχνική δημιουργικότητα και κατά δεύτερον δεν αναφερόμαστε γενικά στα έργα της νοημοσύνης αλλά ειδικά της τεχνητής νοημοσύνης. Σχετικά με το ερώτημα, και παραφράζοντας τον Alan Turing στην ερώτησή του “Can machines think?”, η εργασία έχει δουλευτεί με το ερώτημα αν οι μηχανές μπορούν ή φαίνεται ότι μπορούν να είναι καλλιτεχνικά δημιουργικές, όπου με τον όρο μηχανές αναφερόμαστε σε υπολογιστικές μηχανές ή virtual machines. Το ερώτημα αυτό είναι, κατά την γνώμη μου, εκτός από επίκαιρο και σημαντικό γιατί εμπλουτίζει την κατανόηση μας για τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Η εργασία χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο δίνεται εν συντομία μια ιστορική αναδρομή στην τεχνητή νοημοσύνη και η περιγραφή της γενικής τεχνητής νοημοσύνης. Στο δεύτερο κεφάλαιο τίθεται το πλαίσιο της “δημιουργικότητας” και των αντιλήψεων γύρω από την δημιουργικότητα ανά τα χρόνια. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται μια αναφορά στην κατάσταση της τεχνητής νοημοσύνης σε σχέση με τις τέχνες και εξετάζεται η κριτική απέναντί της.  Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται η σχέση της τεχνητής νοημοσύνης με την φωτογραφία καθώς επίσης εξερευνώνται τα όρια ενός μετα-ανθρώπινου κόσμου, μιας και η “καλλιτεχνική δημιουργικότητα” φαίνεται ότι αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή στην αντίληψή μας για τον άνθρωπο και τον κόσμο, καθώς θεωρείται ως ο πυρήνας του ανθρώπινου είδους και εκείνη που το διαφοροποιεί έναντι των άλλων.

The goal of this thesis is to explore the concept and possibility of "artistic creativity" in Artificial Intelligence (hereinafter AI). The title implies two constraints and a key question that will occupy us throughout the work. First, regarding the constraints: we will not deal with creativity in general but specifically with artistic creativity, and secondly, we do not refer to the works of intelligence in general but specifically to artificial intelligence. Regarding the question, and paraphrasing Alan Turing's query "Can machines think?", the work is framed around the question of whether machines can or seem to be able to be artistically creative, where the term machines refers to computational machines or virtual machines. This question is, in my opinion, not only timely but also important because it enriches our understanding of human capabilities.

The thesis is divided into four chapters. The first chapter briefly provides a historical overview of artificial intelligence and describes general artificial intelligence. The second chapter sets the framework for "creativity" and perceptions of creativity over the years. The third chapter refers to the state of artificial intelligence in relation to the arts and examines the criticism against it. Finally, the fourth chapter explores the relationship of artificial intelligence with photography and also explores the boundaries of a post-human world, as "artistic creativity" seems to touch a sensitive chord in our perception of humans and the world, being considered as the core of the human species and what differentiates it from others.