Η παρούσα εργασία αναλύει αρχικά την έννοια του εννόμου συμφέροντος στο προσυμβατικό στάδιο σύναψης δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών. Το έννομο συμφέρον ως όρος του παραδεκτού για την άσκηση των ενδίκων βοηθημάτων στο πλαίσιο παροχής έννομης προστασίας, αναλύεται, εξειδικεύεται και τέλος διευρύνεται στην περίπτωση της προσυμβατικής προστασίας, Προσδιορίζεται δε ο κύκλος των προσώπων που δικαιούνται να προσβάλλουν την νομιμότητα πράξεων ή παραλείψεων μια αναθέτουσας αρχής στο στάδιο προ της σύναψης μιας δημόσιας σύμβασης, σημειώνοντας παράλληλα και τις ειδικότερες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την ικανοποίηση του ως άνω δικαιώματος. Γενικά από τους όρους και τις προϋποθέσεις της διακήρυξης ενός διαγωνισμούς μέχρι την έκδοση απόφασης περί ματαίωσης της διαδικασίας ή ανάθεσης της σύμβασης σε συγκεκριμένο συμμετέχοντα οικονομικό φορέα, ο αριθμός των προσώπων που δικαιούνται εννόμου προστασίας, αυξήθηκε με το πέρασμα των ετών κυρίως από τον δικαστή, εισάγοντας τις δημόσιες συμβάσεις στον υγιή ανταγωνισμό. Μέσω των δικαστικών αποφάσεων έχει διαμορφωθεί ένα ιδιαίτερο έννομο συμφέρον στο στάδιο πριν τη σύναψη μιας δημόσιας σύμβασης που αφενός φέρει σε ισορροπία τα αντίθετα συμφέροντα των οικονομικών φορέων και αφετέρου εξυπηρετεί την ανάγκη για ταχεία επίλυση των σχετικών ζητημάτων για λόγους δημοσίου συμφέροντος, καθορίζοντας τους όρους παροχής δικαστικής προστασίας και διευκρινίζοντας υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να τύχει κανείς εννόμου προστασίας ή πότε οι οικονομικοί φορείς θεωρούνται τρίτοι ως προς τη διαγωνιστική διαδικασία. Περαιτέρω, θα γίνει ανάλυση του δικονομικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων όπως αυτό ορίζεται στις ευρωπαϊκές οδηγίες αλλά και την εθνική νομοθεσία. Πιο συγκεκριμένα θα γίνει αναφορά στις υπ’ αριθ. 89/665/ΕΟΚ, 92/13/ΕΟΚ και 2007/66/ΕΚ δικονομικές οδηγίες καθώς και στον Ν. 4412/2016 περί δημοσίων συμβάσεων, όπως έχει πρόσφατα τροποποιηθεί και ισχύει βάσει του Ν. 4782/2021. Μέσω της ανάλυσης των διατάξεων των ως άνω νομοθεσιών διαπιστώνεται κατά τρόπο αναλυτικό ο τρόπος με τον οποίο προστατεύονται οι οικονομικοί φορείς από τις παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των αναθετουσών αρχών και η διαδικασία που ακολουθείται.