Οι ανεμογεννήτριες οι οποίες είχαν εγκατασταθεί πριν από 20 χρόνια, έχουν μόλις ξεκινήσει να φτάνουν το τέλος της σχεδιαστικής τους ζωής και μεγάλες ποσότητες αποβλήτων αναμένεται να προκύψουν σύντομά από την απεγκατάσταση τους. Αν και οι ανεμογεννήτριες είναι πιο φιλικές στο περιβάλλον από άλλες μορφές ενέργειας όπως για παράδειγμα το πετρέλαιο, κατά το στάδιο της εγκατάστασής τους παρουσιάζουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η ποσοτικοποίηση των παραμέτρων αυτών καθώς και η σύγκρισή τους με άλλες μεθόδους πραγματοποιείται μέσω της ανάλυσης του κύκλου ζωής το οποίο είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο από τους ερευνητές για το σκοπό αυτό.

Οι επιπτώσεις αυτές κορυφώνονται για τα στάδια της εξόρυξης των πρώτων υλών καθώς και τις εγκαταστάσεις των ανεμογεννητριών, αν και τα υπόλοιπα στάδια έχουν και αυτά μικρότερη συνεισφορά στο συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.  Η διαχείριση του τέλους κύκλου ζωής των ανεμογεννητριών αν και δεν έπαιζε σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό τους τα προηγούμενα χρόνια πλέον αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι για τον υπολογισμό του περιβαλλοντικού αποτυπώματος.

Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι άλλες ανεπτυγμένες και άλλες λιγότερο οι οποίες αφορούν τη διαχείριση των αποβλήτων που προκύπτουν από την απεγκατάσταση μιας ανεμογεννήτριας. Αν και το 94% των αποβλήτων που παράγονται έχουνε μια δοκιμασμένη οδό ανακύκλωσης, τα πτερύγια των ανεμογεννητριών παρουσιάζουν δυσκολία μιας και πρόκειται για συνθετικά υλικά.

Η κάθε μέθοδος διαχείρισης αποβλήτων πτερυγίων ανεμογεννητριών μετά το τέλος κύκλου ζωής τους επιφέρει και αυτή κάποιο περιβαλλοντικό αποτύπωμα ή επιβάρυνση στον κύκλο ζωής. Η διαλυτόλυση αποτελεί μια μέθοδο η οποία προσφέρει σχετικά χαμηλότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις όσον αφορά την παγκόσμια υπερθέρμανση και αποφέρει σαν παραπροϊόν πρώτες ύλες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλες βιομηχανίες. Η χρήση νέων και καινοτόμων μεθόδων όσον αφορά την κατασκευή των ανεμογεννητριών, σίγουρα θα βοηθήσει τη διαχείριση των αποβλήτων στο τέλος κύκλου ζωής δημιουργώντας ακόμα θετικότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα στη συνολική διαδικασία, και ακόμα καλύτερη απόδοση στα πλαίσια της κυκλικής οικονομίας.

The wind turbines that were installed 20 years ago have just started to reach the end of their design life and large amounts of waste are expected to be generated shortly from their decommissioning. Although wind turbines are more environmentally friendly than other forms of energy such as oil, during the installation stage they have environmental impacts. The quantification of these parameters and their comparison with other methods is carried out by means of life cycle analysis which is a tool increasingly used by researchers for this purpose.

These impacts peak for the stages of raw material extraction and wind turbine installation, although the other stages also make a smaller contribution to the overall environmental footprint.  End-of-life management of wind turbines, although it did not play an important role in their design in previous years, is now an integral part of the environmental footprint calculation.

There are various methods, some developed and others less developed, for managing the waste resulting from the decommissioning of a wind turbine. Αlthough 94 % of the waste generated has a proven recycling route - the blades of wind turbines are difficult to manage as they are made of synthetic materials.

Εach method of waste management of wind turbine blades after the end of their life cycle also has an environmental footprint or life cycle burden. Solvolysis is a method that offers a relatively lower environmental impact in terms of global warming and yields as a by-product, raw materials that can be used in other industries. The use of new and innovative methods in the manufacture of wind turbines will certainly help to manage end-of-life waste, creating an even more positive environmental footprint in the overall process, and an even better performance in the context of circular economy.