Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται αναφορά στα προγράμματα καλλιτεχνικής φιλοξενίας (Artist-in-Residence Programs), την ταυτότητά τους, την τυπολογία τους, τον αντίκτυπο που έχουν και τον τρόπο συμμετοχής των καλλιτεχνών, ενώ παράλληλα αναφέρονται κάποια από τα εν λόγω προγράμματα τα οποία δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, χωρίς να επιχειρείται να γίνει διεξοδική χαρτογράφησή τους. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να μελετήσει κατά πόσο υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι οργάνωσης και διοίκησης των προγραμμάτων καλλιτεχνικής φιλοξενίας και έρευνας οι οποίοι συμβάλλουν στην ενεργό συμμετοχή των καλλιτεχνών. Ακόμα, ερευνάται με ποιον τρόπο και σε ποιο βαθμό μπορούν να συμμετέχουν οι καλλιτέχνες στα προγράμματα καλλιτεχνικής φιλοξενίας (π.χ. συμμετέχοντας στον προγραμματισμό των επόμενων δράσεων, στη λήψη αποφάσεων, στη διοίκηση κτλ.). Επιπλέον, αναζητούνται καινοτόμες λύσεις στη χρήση ψηφιακών μέσων και εργαλείων για τον ψηφιακό μετασχηματισμό των προγραμμάτων καλλιτεχνικής έρευνας και φιλοξενίας. Πιο συγκεκριμένα, δίνεται έμφαση στα DAOs (Decentralized Autonomous Organizations) και κατά πόσο μπορούν να υποστηρίξουν τις λειτουργίες ενός προγράμματος καλλιτεχνικής φιλοξενίας. Επιπλέον, μελετάται και αναλύεται το παράδειγμα του Onassis AiR, το οποίο μέσα από μία συμμετοχική διαδικασία αποκαλούμενη “Re-imagining Onassis AiR” αναζήτησε περαιτέρω τρόπους συμμετοχής των καλλιτεχνών στον προγραμματισμό του, στις δράσεις του αλλά και στη λήψη αποφάσεων.

The Artist-in-Residence Programs, their identity, typology, and their impact as well as the ways that artists can participate in those programs are the main topics that are examined. The purpose of this dissertation is to study the different governance models of such programs which foster artists’ active participation (e.g., participating in the planning of future actions, decision-making, management, etc.), and create a sense of belonging to a community. Some examples of the residency programs in Greece are mentioned, without having the intention to make an exhaustive mapping of those programs in Greece. Furthermore, digital tools and resources are sought for the digital transformation of artistic research and residency programs. More specifically, DAOs (Decentralized Autonomous Organizations) are examined as well as its potential to support the ways that an Artist-in-Residence program is organized. In this context, Onassis AiR is studied and more specifically, its participatory process called "Re-imagining Onassis AiR," which seeks for further ways of involving artists in its activities, programming and decision-making.