Η πανδημία του COVID-19, ώθησε το σύνολο των κρατών της υφηλίου να λάβουν δραστικά μέτρα ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού. Οι πολιτιστικοί οργανισμοί ακολουθώντας τους περιορισμούς που οι νόμοι επέβαλαν αναγκάστηκαν να διακόψουν πολλές φορές την λειτουργία τους. Για αυτό με την παρούσα διπλωματική εργασία θα αναλυθεί η εφαρμογή σύγχρονων μοντέλων διαδικτυακής επικοινωνίας από τους οργανισμούς πριν, κατά και μετά τη πανδημία. Επίσης θα αναλυθούν οι διαδικτυακές υπηρεσίες και τα ψηφιακά αγαθά που προσφέρονταν, προσφέρθηκαν και προσφέρονται στο παγκόσμιο διαδικτυακό κοινό από τους πολιτιστικούς οργανισμούς.
Στο θεωρητικό κομμάτι της εργασίας θα μελετηθούν οι παράμετροι της επικοινωνιακής πολιτικής ενός μουσείου μέσω του διαδικτύου και θα εξεταστούν οι επιλογές εκπαιδευτικών προγραμμάτων που αποσκοπούν στην καλλιέργεια της επόμενης γενιάς των επισκεπτών του.
Στο εμπειρικό κομμάτι της εργασίας ως μελέτη περίπτωσης θα εξεταστεί το Rijksmuseum στην Ολλανδία, και θα δοθεί έμφαση στην ανάλυση της ψηφιακής επικοινωνιακής του πολιτικής και στα ψηφιακά εκπαιδευτικά του προγράμματα.
Το Rijksmuseum, εδώ και είκοσι χρόνια επενδύει σε ανθρωπινό και υλικοτεχνικό δυναμικό και διαθέτει πλέον μια πλούσια ψηφιακή παρακαταθήκη. Κάνοντας χρήση των ψηφιακών εργαλείων που έχουν στη διάθεση τους οι υπεύθυνοι της επικοινωνιακής πολιτικής του μουσείου προσπάθησαν να διατηρήσουν την επικοινωνία με το παγκόσμιο κοινό ακόμα και όταν οι φυσικές του πύλες έκλεισαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Αντίστοιχα και οι υπεύθυνοι των εκπαιδευτικών προγραμμάτων διαθέτοντας ήδη ποίκιλα ψηφιακά εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά και πλούσιο ψηφιοποιημένο υλικό προσπάθησαν να παρέχουν στο διαδικτυακό κοινό τα πολιτιστικά αγαθά και υπηρεσίες που αποζητούσε.
Για να ολοκληρωθεί η εργασία θα πραγματοποιηθεί ποιοτική έρευνα μέσω συνεντεύξεων με εργαζόμενους στον οργανισμό, ώστε χρησιμοποιώντας πρωτογενή δεδομένα να είμαστε σε θέση να εξάγουμε συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα των δράσεων του οργανισμού.

The COVID-19 pandemic has prompted all the countries of the world to take drastic measures to limit the spread of the virus. The cultural organisations, following the restrictions imposed by the laws, were forced to stop their operation several times. This thesis will analyze the use of conteporary online communication models by the organisations before, during and after the pandemic. It will also analyze the online services and digital goods offered, offer and will be offered to the global online audience by the cultural organisations.
In the theoretical part of the thesis, the parameters of a museum's communication policy through the internet will be studied and the options of educational programs aimed at cultivating the next generation of its visitors will be examined.
In the empirical part of the paper, as a case study the Rijksmuseum in the Netherlands will be examined, and emphasis will be placed on the analysis of its digital communication policy and its digital educational programs.
The Rijksmuseum has been investing in human and logistical resources for twenty years and now has a rich digital legacy. By making use of the digital tools at their disposal, the museum's communication policy employees tried to maintain communication with the global public even when its physical gates were closed for long periods of time.
Accordingly, those in charge of the educational programs, already having a variety of digital educational programs as well as rich digitized material, tried to provide the online audience with the cultural goods and services they were looking for.
To complete the thesis, qualitative research will be carried out through interviews with employees in the organisation, so using primary data we will be able to draw conclusions about the effectiveness of the organisation's actions.