Εισαγωγή: Το αίμα αποτελεί πολύτιμο υγειονομικό πόρο, καθώς λαμβάνεται αποκλειστικά μέσω ανθρώπων που το προσφέρουν. Η κάλυψη των υγειονομικών αναγκών προϋποθέτει την ύπαρξη επαρκούς ποσότητας διαθέσιμου αίματος και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος εξασφάλισης του είναι μέσω μια μόνιμης δεξαμενής μη αμειβομένων εθελοντών αιμοδοτών. Σκοπός: Σκοπό της παρούσας διπλωματικής, αποτελεί η διερεύνηση των στάσεων και των αντιλήψεων των πολιτών, που λειτουργούν είτε ως κίνητρα, είτε ως αποτρεπτικοί παράγοντες, όσον αφορά την δωρεά αίματος, ενώ ταυτόχρονα θα επιχειρήσει την αξιολόγηση και συσχέτιση των ιδιαίτερων κοινωνικό δημογραφικών χαρακτηριστικών τους με τις συμπεριφορές αυτές, ώστε να διερευνηθεί αν καθίσταται δυνατός ο σχεδιασμός βέλτιστων στρατηγικών προσέλκυσης και ενημέρωσης των πολιτών για θέματα αιμοδοσίας, εντάσσοντας τους σε ξεχωριστές υποομάδες στόχους με βάση τα διαφοροποιητικά χαρακτηριστικά τους. Μέθοδος: Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε με την χορήγηση ανώνυμου ερωτηματολογίου βασισμένου στο ΜΠΥ, το οποίο συμπληρώθηκε από 165 άτομα, τα οποία αιμοδότησαν είτε στο Γ.Ν. Αγρινίου, είτε σε εξωτερικές εθελοντικές αιμοδοσίες που οργανώθηκαν από το νοσοκομείο, για το διάστημα από 15 Φεβρουαρίου έως 15 Απρίλιου 2023. Τα δεδομένα αναλύθηκαν και επεξεργάστηκαν στατιστικά χρησιμοποιώντας το πακέτο SPSS. Αποτελέσματα: Στην παρούσα μελέτη το δείγμα αποτελούνταν από 165 άτομα, και η πλειοψηφία τους ήταν άνδρες (55,8%), ηλικίας 31-50 ετών (60,6%), έγγαμοι (58,2%), απόφοιτοι λυκείου (43%), εργαζόμενοι στο δημόσιο (36,4%). Η πλειοψηφία (88,5%) είχε αιμοδοτήσει ξανά στο παρελθόν, το 52,1% αιμοδοτεί συστηματικά, ενώ το 75,8% πρώτη φορά έδωσε αίμα εθελοντικά και όχι για ασθενή. Οι συμμετέχοντες αν και αναγνώρισαν την γενική έλλειψη αίματος στην Ελλάδα (66,67%) και γνώριζαν για τις αυξημένες εποχικές ανάγκες  (35,8%) και κυρίως λόγω των τροχαίων ατυχημάτων (77,4%), διατήρησαν ουδέτερη στάση όσον αφορά το χαμηλό ποσοστό εθελοντών αιμοδοτών (38,8%), όσο και με το γεγονός ότι η Ελλάδα εισάγει αίμα για να καλύψει τις ανάγκες της (47,3%). Ανησυχία εξέφρασε το 53,9% των ερωτηθέντων ότι η έλλειψη επάρκειας αίματος θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του, ενώ το 81,1% δήλωσε ότι θα αιμοδοτούσε για οποιονδήποτε και όχι μόνο για κάποιον οικείο. Το 87,2% των ερωτηθέντων θεωρεί την προσφορά αίματος κοινωνική προσφορά και ευεργετική για υγεία τους (64,8%). Ως σημαντικότερο εμπόδιο αιμοδοσίας αναφέρθηκε το περιορισμένο ωράριο των υπηρεσιών αιμοδοσίας (21,9%) και η αμέλεια (12,1%).΄Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (81,8%) διαφώνησε για την ύπαρξη οικονομικών κίνητρων, ενώ στην καλύτερη ενημέρωση ανεξάρτητα από την μέθοδο συμφωνεί το 57,6%. Η ύπαρξη κινητών συνεργείων αιμοδοσίας κοντά στην περιοχή κατοικίας ή εργασίας τους και η συμμετοχή τους σε σύλλογο εθελοντών αιμοδοτών, θεωρήθηκε κίνητρο αιμοδότησης για το 48,5% και 49,1% του δείγματος αντίστοιχα, ενώ το 36,4% των συμμετεχόντων θεωρεί ότι η παρότρυνση από το οικείο περιβάλλον θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε αιμοδότηση. Τέλος ποσοστό 73,9% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι μπορεί να γίνει τακτικός αιμοδότης και ποσοστό 73,9% ότι θα καταφέρει να δώσει αίμα το επόμενο εξάμηνο. Συμπεράσματα: Για τον σχεδιασμό βέλτιστων στρατηγικών προσέλκυσης και διατήρησης αιμοδοτών, απαιτείται η διερεύνηση και αξιολόγηση των στάσεων, πεποιθήσεων, κινήτρων και αποτρεπτικών παραγόντων προς αιμοδότηση,  ανάλογα με τις υποομάδες των αιμοδοτών. Αυτή η διερεύνηση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα πρόβλεψης της αιμοδοτικής συμπεριφοράς. Οι πιθανές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν ενημέρωση για τη σημασία και τις αυξημένες ανάγκες της εθελοντικής αιμοδοσίας, ευέλικτα ωράρια αιμοδοσίας, κινητές μονάδες αιμοδοσίας κοντά σε χώρους εργασίας ή κατοικίες, εγγραφή σε εθελοντικούς συλλόγους αιμοδοτών και υπενθυμίσεις για αιμοδοσία, όταν πληρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Introduction: Blood is a precious healthcare resource as it is obtained exclusively from people who donate it. Meeting healthcare needs requires an adequate supply of available blood, and the most effective way to ensure this is through a permanent pool of unpaid volunteer blood donors. Objective: The purpose of this thesis is to investigate the attitudes and perceptions of individuals, which serve as either motivators or deterrent factors, regarding blood donation. It also aims to evaluate and correlate their specific socio-demographic characteristics with these behaviors to explore whether it is possible to design optimal strategies for attracting and informing citizens about blood donation, by categorizing them into distinct target subgroups based on their differentiating characteristics. Method: Data collection was conducted through the administration of an anonymous questionnaire based on the HBM. The questionnaire was completed by 165 individuals who donated blood either at the General Hospital of Agrinio or at external voluntary blood donations organized by the hospital, during the period from February 15 to April 15, 2023. The data were statistically analyzed and processed using the SPSS software package. Results: In this study, the sample consisted of 165 individuals, with the majority being males (55.8%), aged 31-50 years (60.6%), married (58.2%), high school graduates (43%), and public sector employees (36.4%). The majority (88.5%) had donated blood in the past, 52.1% donated regularly, and 75.8% donated blood voluntarily for the first time, rather than for a specific patient. Although participants acknowledged the general blood shortage in Greece (66.67%) and were aware of increased seasonal demands (35.8%), mainly due to traffic accidents (77.4%), they maintained a neutral stance regarding the low percentage of voluntary blood donors (38.8%) and the fact that Greece imports blood to meet its needs (47.3%). Concern was expressed by 53.9% of respondents that insufficient blood supply could endanger their lives, while 81.1% stated that they would donate blood for anyone, not just someone they know. 87.2% of respondents considered blood donation to be a social contribution and beneficial to their health (64.8%). The most significant obstacles to blood donation were reported as the limited operating hours of blood donation services (21.9%) and negligence (12.1%). The majority of respondents (81.8%) disagreed with the existence of financial incentives, while 57.6% agreed that they would benefit from better information regardless of the method. The presence of mobile blood donation units near their residential or work area and their participation in a voluntary blood donor association were considered motivating factors for 48.5% and 49.1% of the sample, respectively, while 36.4% believed that encouragement from their immediate environment could lead them to donate blood. Finally, 73.9% of respondents believed they could become regular blood donors, and 73.9% believed they would be able to donate blood in the next six months. Conclusions: To design optimal strategies for attracting and retaining blood donors, it is necessary to investigate and evaluate the attitudes, beliefs, motivations, and deterrent factors related to blood donation within different subgroups of donors. This exploration is a critical factor in predicting blood donation behavior. Possible approaches include raising awareness about the importance and increased needs of voluntary blood donation, flexible donation hours, mobile blood donation units near residential areas, participation in voluntary blood donor associations and sending reminders to come forward to donate blood when the appropriate conditions are met.