Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος από την οποία υπολογίζεται ότι το 2030 θα νοσούν πάνω από 600 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Η συμμόρφωση των ασθενών στην αντιδιαβητική αγωγή, συμβάλλει σημαντικά στην διαχείριση του διαβήτη. Η πολυπλοκότητα της αντιδιαβητικής αγωγής και οι σοβαρές επιπλοκές της νόσου μπορεί να οδηγήσουν σε μειωμένα επίπεδα ποιότητας ζωής και συμμόρφωσης στην αγωγή. Με κατάλληλες παρεμβάσεις στη λειτουργία των υγειονομικών συστημάτων, αλλά και την ενημέρωση των ασθενών μπορεί να βελτιωθεί το επίπεδο της συμμόρφωσης.
Σκοπός: Η παρούσα έρευνα έχει ως σκοπό την εκτίμηση των επιπέδων συμμόρφωσης στην αντιδιαβητική αγωγή και της ποιότητας ζωή των ασθενών, καθώς και την διερεύνηση πιθανής συσχέτισης μεταξύ τους.
Υλικό και μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 153 διαβητικοί ασθενείς ιδιωτικού μικροβιολογικού εργαστηρίου της Θεσσαλονίκης. Για τη διεξαγωγή της έρευνας χρησιμοποιήθηκε ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο, το οποίο περιελάμβανε 36 σύντομες ερωτήσεις που αφορούσαν δημογραφικά και κλινικά στοιχεία των ασθενών, καθώς και ερωτήσεις για τη φαρμακευτική συμμόρφωση (Κλίμακα MMAS-4) και την ποιότητα ζωής (Εργαλείο DQOL-Brief Clinical Inventory). Για τη επεξεργασία των στοιχείων χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό SPSS v.23 (IBM).
Αποτελέσματα: Η φαρμακευτική συμμόρφωση στην αγωγή των διαβητικών ασθενών εκτιμήθηκε σε υψηλά επίπεδα (Μ.Τ=3,38/4). Όσον αφορά τα αποτελέσματα για την ποιότητα ζωής των ασθενών, για την διάσταση της ικανοποίησης, βρέθηκαν μέτρια επίπεδα (Μ.Τ=3,71/5), ενώ για τη διάσταση της συχνότητας χαμηλά επίπεδα (Μ.Τ=2,03/5). Τέλος βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση της φαρμακευτικής συμμόρφωσης με τη διάσταση ικανοποίησης (Rho=.217, p<0.05), σε αντίθεση με τη διάσταση της συχνότητας, που βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση (Rho= -.195, p<0.05).
Συμπεράσματα: Η φαρμακευτική συμμόρφωση στην αντιδιαβητική αγωγή κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα, ενώ καταγράφονται μέτρια επίπεδα για την ποιότητα ζωής των ασθενών. Σε αντίθεση με άλλες μελέτες βρέθηκε ότι το φύλο, το επίπεδο εκπαίδευσης, το κάπνισμα, το επάγγελμα και η οικογενειακή κατάσταση των ασθενών δεν επιδρούν στη φαρμακευτική συμμόρφωση, αλλά ούτε και στη ποιότητα ζωής τους.
Background: Diabetes Mellitus is a chronic metabolic disease. It is estimated that in 2030 more than 600 million people will be affected worldwide. Patients compliance with antidiabetic treatment contributes significantly to diabetes management. The complexity of antidiabetic treatment and the serious complications of the disease can lead to reduced levels of quality of life and adherence to treatment, With the appropriate interventions in health system services and also by providing information to the patients about the disease, the levels of adherence can be improved.
Aim: The present study aims to assess levels of adherence to antidiabetic treatment and quality of patients life and also to examine a possible correlation between them.
Material and Method: Participants were 153 diabetic patients of a private Microbiological Laboratory in Thessaloniki. We used an anonymous questionnaire which included 36 brief questions about demographics, clinical data, as well as patients medical adherence (MMAS-4 Scale) and quality of life questions (DQOL- Brief Clinical Inventory). Statistical analysis was performed by SPSS v.23 (IBM).
Results: Patients had high levels of medical adherence in antidiabetic treatment (average=3.38/4). Regarding the results for patient’s quality of life, for the dimension of satisfaction, moderate levels were found (average=3,71/5), while for the dimension of frequency low levels were found (average=2,03/5). Finally was found a statistically significant positive correlation between medication adherence and satisfaction dimension ((Rho=.217, p<0.05), in contrast to frequency dimension, which was found to have a statistically significant negative correlation (Rho= -.195, p<0.05).
Conclusions: Levels of medication adherence to antidiabetic treatment were estimated high, while moderate levels for patient’s quality of life were found. In contrast to other studies gender, education level, smoking, occupation and marital status, were found to have no effect on medication adherence or the quality of patient’s life.
