Εισαγωγή: Το ηθικό αδιέξοδο είναι η κατάσταση κατά την οποία οι νοσηλευτής/τριες γνωρίζουν τις ηθικές αρχές που επιβάλλεται να κατευθύνουν τις πράξεις τους αλλά δεν τους επιτρέπουν οι περιορισμοί στο υγειονομικό σύστημα που εργάζονται. Οι νοσηλευτές/τριες συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις σε ηθικά ζητήματα που τους οδηγούν σε ηθικά αδιέξοδα, καθώς πρέπει να παίρνουν δύσκολες αποφάσεις ζωής ή θανάτου για τους ασθενείς τους. Η ηθική ευαισθησία αποτελεί την ικανότητα των νοσηλευτών/τριων αντίληψης των ηθικών διαστάσεων ορισμένων καταστάσεων ή πράξεων. Η ασφαλής φροντίδα συνιστά εύρος υπηρεσιών που παρέχονται σε άτομα ή κοινωνίες, από τους επαγγελματίες υγείας και ως συνέπεια τους νοσηλευτές/τριες με σκοπό την παρακολούθηση, την προαγωγή, τη διατήρηση ή την αποκατάσταση υγείας των ασθενών. Το ηθικό αδιέξοδο επηρεάζει αρνητικά την ασφαλή φροντίδα υγείας. Η ηθική ευαισθησία έχει γενικά προβληθεί ως το αντίδοτο στα ηθικά αδιέξοδα.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη διερευνά τη σχέση του ηθικού αδιέξοδου, με την ηθική ευαισθησία των νοσηλευτών με την ασφαλή νοσηλευτική φροντίδα.

Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 163 εν ενεργεία νοσηλευτές/τριες του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων. Το πρωτόκολλο περιλάμβανε τις κλίμακες ηθικής ανθεκτικότητας (RMRS), ηθικού αδιεξόδου (MMD-HP) και ελέγχου της ηθικής ευαισθησίας (Byrd’s NEST) και σταθμίστηκε.

Αποτελέσματα: Για την κλίμακα RMRS καταγράφονται μεγαλύτερες βαθμολογίες για τη διάσταση ηθική αποτελεσματικότητα. Για την κλίμακα MMD-HP καταγράφονται μέτριες βαθμολογίες, οπότε οι επαγγελματίες υγείας χαρακτηρίζονται από μέτρια αίσθηση ηθικού διεξόδου. Κανένας από τους επαγγελματίες υγείας δεν είχε αφήσει ή δεν είχε σκεφτεί να αφήσει την κλινική λόγω ηθικού αδιεξόδου, μέχρι τη στιγμή της παρούσας μελέτης. Οι επαγγελματίες υγείας βάσει της κλίμακας Byrd’s NEST χαρακτηρίζονται από μέτρια ηθική ευαισθησία.

Από την έρευνα καταδεικνύεται ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η ακεραιότητα των σχέσεων, τόσο περισσότερες ήταν οι αντιδράσεις στις ηθικές αντιξοότητες. Όσο μεγαλύτερο ήταν το ηθικό αδιέξοδό ή όσο καλύτερες ήταν οι αντιλήψεις σχετικά με την ασφάλεια που προσφέρει η διοίκηση, τόσο μεγαλύτερη ήταν η προσωπική ακεραιότητα κάποιου. Όσο μειωνόταν η ακεραιότητα των σχέσεων ή το μέτρο ηθικού αδιεξόδου, αυξανόταν

η ηθική αποτελεσματικότητα. Όσο αυξανόταν το ηθικό αδιέξοδο των ατόμων, τόσο μεγαλύτερη ήταν η ακεραιότητα των σχέσεων. Όσοι νοσηλευτες/τριες είχαν παιδιά ένιωθαν και μεγαλύτερη ασφάλεια σχετικά με τις συνθήκες εργασίας σε σχέση με όσους δεν είχαν. Όσο μεγαλύτερη ήταν η δυναμική της κλινικής, τόσο λιγότερες ήταν οι αντιδράσεις στις ηθικές αντιξοότητες. Τέλος, μεγαλύτερο ηθικό αδιέξοδο συνεπαγόταν και μεγαλύτερη προσωπική ακεραιότητα και μεγαλύτερη ακεραιότητα των σχέσεων, και μικρότερη ηθική αποτελεσματικότητα.

Συμπεράσματα: Η αυξημένη ηθική ευαισθησία εμποδίζει την εμφάνιση ηθικών αδιεξόδων και επιδρά θετικά στην παρεχόμενη ασφαλή φροντίδα υγείας. Η ηθική ευαισθησία οδηγεί σε ηθική ανθεκτικότητα που αποτελεί το αντίδοτο στα ηθικά διλήμματα και αδιέξοδα, και εξασφαλίζει την ασφαλή νοσηλευτική φροντίδα.