Η παγκόσμια κανονικότητα τροποποιείται συνεχώς με σταθερή πορεία.
Ωστόσο, τα έτη 2020 και 2021 σημαδεύονται από την παγκόσμια υγειονομική κρίση
Covid-19. Στο πλαίσιο αυτό, νέοι περιορισμοί και αναγκαίες λύσεις επηρεάζουν κάθε
κοινωνική πτυχή αλλά και εκείνη του πολιτιστικού τομέα. Η Μουσειολογία
εκσυγχρονίζεται και ταυτίζεται με τον ψηφιακό κόσμο, κατά την διάρκεια του ολικού
lockdown, σε μία προσπάθεια να θωρακιστεί και να επιβιώσει. Οι φυσικές
εγκαταστάσεις των μουσείων κλείνουν και οι δράσεις των μουσείων περιορίζονται
στον ψηφιακό κόσμο, προκειμένου να συμβάλλουν στην διατήρηση του πολιτισμικού
γίγνεσθαι.
Στην παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε μία μελέτη περίπτωσης για το
Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων και άλλη μία για το Αρχαιολογικό Μουσείο
Θέρμου. Τα δύο αυτά μουσεία ανήκουν στην ίδια κατηγορία (αρχαιολογικά μουσεία)
και είναι περιφερειακά με συνέπεια η σύγκριση τους να επιφέρει τα επιθυμητά
αποτελέσματα. Καταγράφηκε λοιπόν η επικοινωνιακή στρατηγική τους κυρίως κατά
την διάρκεια της πανδημίας, η δράση τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και
προτάθηκαν πρακτικές βελτίωσης που φάνηκε να μπορούν να υιοθετήσουν τα δύο
μουσεία στο μέλλον, ώστε να ανταποκριθούν στις σύγχρονες επιταγές και να
μπορέσουν να προσελκύσουν περισσότερους επισκέπτες. Στην περίπτωση του
Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων καταγράφηκε μία πιο εκτεταμένη
δραστηριοποίηση στην επίσημη ιστοσελίδα του αλλά και στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης κατά την διάρκεια της πανδημίας, γεγονός που καταδεικνύει ότι πρόβαλε
περισσότερο το έργο και τις δράσεις του αυτή την δύσκολη περίοδο καθιστώντας την
επαφή του με το κοινό πιο δυνατή σε σχέση με το Αρχαιολογικό Μουσείο Θέρμου.
Όσον αφορά την μεθοδολογία εφαρμόστηκε ποιοτική και ποσοτική έρευνα.
Στην πρώτη περίπτωση με την χρήση του εργαλείου της προσωπικής συνέντευξης και
στην δεύτερη περίπτωση, δόθηκε προς συμπλήρωση ένα ηλεκτρονικό
ερωτηματολόγιο σε τυχαίο δείγμα κοινού. Από την έρευνα διαπιστώθηκε πως και τα
δύο μουσεία επενδύουν σε μία επικοινωνιακή πολιτική, χωρίς βέβαια σαφή
προγραμματισμό και σχεδιασμό και εν γένει επιδιώκουν ως ένα βαθμό την
ψηφιοποίηση τους.

The global normality is constantly being modified at a steady pace. However,
the years 2020 and 2021 are marked by the global Covid-19 health crisis. In this
context, every social aspect as well as culture was affected by new restrictions and
necessary solutions. During the period of lockdown museology, in an attempt to
protect itself and survive, modernizes and embraces the digital world. The facilities of
the museums close and their activity is limited to the digital world, in an attempt to
contribute to the preservation of culturalfuture.
In this work, two case studies were carried out, one for the Archaeological
Museum of Ioannina and the other for the Archaeological Museum of Thermos. These
specific museums were chosen as their exhibits fit the purpose of the study and they
are both regional museums. Their communication strategy and activity on social
media, mainly during the pandemic, was recorded and suggestions were made on
improvement practices that could be adopted by the two museums in the future. In the
case of the Archaeological Museum of Ioannina, a more intensive activity on its
official website and on social media was recorded during the pandemic.
As far as the methodology is concerned, qualitative and quantitative research
was applied. In the first case with the use of the personal interview tool and in the
second case, an electronic questionnaire was given to be completed by a random
sample of the public. The research revealed that both museums invest in a communication policy, albeit with no clear planning, and in general they pursue to a
certain extent their digitization.