Ο πολιτισμός έχει καταστεί ουσιαστικό κομμάτι της αστικής ανάπλασης των πόλεων, οι οποίες ήρθαν αντιμέτωπες με τις επιπτώσεις της κατάρρευσης της μεγάλης βιομηχανίας και της αποβιομηχάνισης των αστικών πυρήνων τους, κατά τη δεκαετία του 1970 και έπειτα. Οι πρώην βιομηχανικές πόλεις ενεργοποίησαν πολιτιστικές πολιτικές στις στρατηγικές αστικής αναγέννησής τους, σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν νέα ταυτότητα του τόπου τους και να ανακάμψουν οικονομικά, μέσα στα πλαίσια ενός νέου, παγκοσμιοποιημένου και ανταγωνιστικού, διεθνούς περιβάλλοντος. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να αναδείξει τη σπουδαιότητα του πολιτισμού στις διαδικασίες αστικής ανάπλασης των πρώην βιομηχανικών πόλεων, ως βασικό στοιχείο διαμόρφωσης και ανάδειξης της ταυτότητας, αλλά και της δημιουργίας μίας νέας ταυτότητας (rebranding) των περιοχών, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη των πόλεων. Για τους σκοπούς αυτούς, θα παρουσιάσουμε εννοιολογικές προσεγγίσεις του πολιτισμού και των δημιουργικών βιομηχανιών και στρατηγικές της αστικής αναβίωσης, θα εστιάσουμε στη σημασία του πολιτισμού ως μοχλού ανάπτυξης και εργαλείου βιωσιμότητας της τοπικής κοινωνίας, αλλά και στο ρόλο της τοπικής κοινωνίας και της συνεργασίας της με τους τοπικούς κρατικούς/δημόσιους φορείς, με σκοπό τη δημιουργία ενός πολιτιστικού κέντρου με προοπτικές για το μέλλον. Η μελέτη αυτή θα εξετάσει συγκεκριμένες στρατηγικές αστικής αναβίωσης πόλεων από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Στόχος της ανάλυσης αυτής είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με επιτυχημένα, αλλά και αποτυχημένα μοντέλα αστικής αναβίωσης. Τα συμπεράσματα αυτά προσδοκούμε πως θα μας οδηγήσουν σε ένα πρότυπο μοντέλο αστικής ανάπλασης, το οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε άλλες πόλεις, ιδίως της Ελλάδας, που δεν έχουν εκμεταλλευτεί τον πολιτισμό τους και τις δυνατότητές του, προς επίτευξη μιας νέας ταυτότητας που θα αναβαθμίσει τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά την τοπική κοινωνία.

Culture has become an essential part of the urban renewal of cities, which were faced with the effects of the collapse of big industry and the deindustrialization of their urban cores, during the 1970s and beyond. The former industrial cities activated cultural policies in their urban regeneration strategies, in an attempt to shape a new identity of their place and to recover economically, within the framework of a new, globalized and competitive, international environment. The purpose of this study is to highlight the importance of culture in the processes of urban regeneration of former industrial cities, as a key element in forming and highlighting the identity, but also in the creation of a new identity (rebranding) of the areas, which can lead to the economic and social recovery of cities. For these purposes, we will present conceptual approaches to culture and creative industries and strategies of urban revitalization, we will focus on the importance of culture as a key of development and a tool for the sustainability of the local community, but also on the role of the local community and its cooperation with the local state/public organizations, with the aim of creating a cultural center with prospects for the future. This study will examine specific urban regeneration strategies of cities from Europe and North America. The aim of this analysis is to draw conclusions about successful and failed models of urban revitalization. We expect that these conclusions will lead us to a standard model of urban regeneration, which could be applied to other cities, especially in Greece, that have not taken advantage of their culture and its potential, in order to achieve a new identity that will upgrade both economically as well as socially the local community.