Σκοπός: Η διερεύνηση της ύπαρξης διαφοροποιήσεων στα επίπεδα ψυχικής και σωματικής υγείας των επαγγελματιών υγείας που εργάζονται σε κλινικές Covid-19 και σε κλινικές Non-Covid-19 ενός δημόσιου νοσοκομείου της χώρας.

Υλικά και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική έρευνα σε 118 επαγγελματίες υγείας του Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο με τρία τμήματα που περιλαμβάνουν ερωτήσεις δημογραφικών και εργασιακών χαρακτηριστικών, την κλίμακα Sort Form-36 (SF-36) και την κλίμακα Impact Event Scale Covid-19 (IES COVID-19). Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 2023 και οι απαντήσεις επεξεργάστηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS 25.

Αποτελέσματα: Οι επαγγελματίες υγείας γενικά βίωσαν σε μικρό βαθμό μετατραυματικό στρες (ΜΤ=22.8, ΤΑ=17.) ενώ εμφάνισαν χαμηλά επίπεδα παρείσφρησης (ΜΤ=9.3, ΤΑ=8.6) και αποφυγής (ΜΤ=13.5, ΤΑ=9.8). Οι επαγγελματίες υγείας είχαν ένα αρκετά καλό επίπεδο ποιότητας ζωής στον τομέα της σωματικής λειτουργικότητας (ΜΤ=78.0, ΤΑ=23.3), ένα μέτριο προς καλό επίπεδο ποιότητας ζωής στους τομείς της κοινωνικής λειτουργικότητας (ΜΤ=65.8, ΤΑ=20.9), του συναισθηματικού ρόλου (ΜΤ=62.6, ΤΑ=41.0), του σωματικού ρόλου (ΜΤ=61.5, ΤΑ=39.2) και της συναισθηματικής ευεξίας (ΜΤ=58.4, ΤΑ=10.3) και ένα μέτριο επίπεδο ποιότητας ζωής στους τομείς της γενικής υγείας (ΜΤ=54.3, ΤΑ=17.6), της ενέργειας/κόπωσης (ΜΤ=50.3, ΤΑ=12.8) και του σωματικού πόνου (ΜΤ=49.4, ΤΑ=10.0). Επίσης, διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχει καμία στατιστικά σημαντική διαφορά στις διαστάσεις του μετατραυματικού στρες ως προς το αν οι επαγγελματίες υγείας εργαζόντουσαν σε κλινική Covid-19 ή όχι (p-value μεγαλύτερο από την οριακή τιμή α=0.05). Ωστόσο, όσοι εργάζονται σε non Covid-19 κλινική (ΜΤ=52.3, ΤΑ=12.9) έχουν καλύτερη ποιότητας ζωής σε ζητήματα ζωτικότητας σε σύγκριση με τους επαγγελματίες υγείας που εργάζονται σε Covid-19 κλινική (ΜΤ=45.0, ΤΑ=11.5). Τέλος, η ανάλυση ανέδειξε μια στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση των συμπτωμάτων μετατραυματικού στρες με τη σωματική λειτουργικότητα (r=-0.409, p<0.05), το σωματικό ρόλο (r=-0.340, p<0.05), τη γενική υγεία (r=-0.484, p<0.05), το συναισθηματικό ρόλο (r=-0.291, p<0.05) και την Κοινωνικός ρόλος (r=-0.411, p<0.05).

Συμπεράσματα: Η πανδημία Covid-19 δεν οδήγησε τους επαγγελματίες υγείας του Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης στην εκδήλωση μετατραυματικού στρες και δεν επιδείνωσε την ποιότητα της ζωής τους. Επίσης, παρατηρήθηκε πως οι επαγγελματίες υγείας που εργάζονταν σε κλινικές Covid-19 είχαν χαμηλότερη ποιότητα ζωής, ως προς τη διάσταση της ζωτικότητας, συγκριτικά με τους επαγγελματίες υγείας που εργάζονται σε κλινικές non-Covid-19. Τέλος, παρατηρήθηκε πως υπάρχει αρνητική σχέση μεταξύ μετατραυματικού στρες και ποιότητας ζωής, γεγονός που δείχνει ότι η διοίκηση του νοσοκομείου πρέπει να λαμβάνει μέτρα που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο εμφάνισης μετατραυματικού στρες.

Λέξεις κλειδιά: Μετατραυματικό στρες, Ποιότητα ζωής, Επαγγελματίες υγείας, Non Covid-19 και Covid-19 κλινικές, Δημόσιο Νοσοκομείο

Aim: To investigate whether there are any differences in the levels of mental and physical health of health professionals who work in Covid-19 and non-Covid-19 clinics at a public hospital in the country.

Materials and method: Concurrent research was conducted on 205 health professionals at General Hospital of Alexandroupoli. For data collection purposes, a questionnaire was used consisting of three sections that contain questions referring to the demographic and job profile of the participants, along with the Sort Form-36 (SF-36) scale, and the Impact Event Scale Covid-19 (IES COVID-19). Research was carried out from February to April 2023, and the responses were processed by the SPSS 25 statistical package.

Results: Health professionals experienced overall a low level of post-traumatic stress, (M=22.8, SD=17), while they showed low levels of interference (Μ=9.3, SD=8.6) and prevention (Μ=13.5, SD=9.8). Health professionals enjoyed a fairly good level of quality of life in terms of their physical functioning (Μ=78.0, SD=23.3), and an average to good level of quality of life in terms of their social functioning (M=65.8, SD=20.9), emotional role (Μ=62.6, SD=41.0), physical role (Μ=61.5, SD=39.2), and emotional well-being (Μ=58.4, SD=10.3), as well as an average level of quality of life in terms of their overall health (M=54.3, SD=17.6), energy/fatigue (Μ=50.3, SD=12.8), and physical pain (Μ=49.4, SD=10.0). Furthermore, it was found out that there is not any statistically significant difference in the dimensions of post-traumatic stress that refer to whether health professionals worked in a Covid-19 clinic, or not (a p-value higher than the boundary value of α=0.05). However, those who work in a non-Covid-19 clinic (Μ=52.3, SD=12.9) enjoy a better quality of life in terms of vitality issues, compared to health professionals who work in a Covid-19 clinic (Μ=45.0, SD=11.5). Finally, the analysis revealed a statistically significant negative correlation of post-traumatic stress symptoms with physical functioning (r=-0.409, p<0.05), the physical role (r=-0.340, p<0.05), overall health (r=-0.484, p<0.05), the emotional role (r=-0.291, p<0.05), and social functioning (r=-0.411, p<0.05).

Conclusions: Health professionals at the hospital did not show any post-traumatic stress symptoms resulting from the pandemic, or signs that their quality of life worsened. The only difference between health professionals who work in Covid-19 and non-Covid-19 clinics refers to the dimensions of their vitality and quality of life. Lastly, a negative correlation was identified between post-traumatic stress and quality of life, which means that the management of the hospital should take measures to eliminate the risk of development of post-traumatic stress.

Keywords: Post-traumatic stress, Quality of life, Health professionals, Non-Covid-19 and Covid-19 clinics, Public hospital