When the International Maritime Organization announced the implementation of a directive, which came into force on 01/01/2020, regarding vessels' reduction of sulphur dioxide emissions, shipowners found themselves in a dilemma whether to install Scrubber-system or not. Scrubbers are an exhaust gas cleaning system that reduces sulphur emissions by burning the fuel of 3.5% sulphur content and converting the emissions to 1.5% and 0.5% sulphur content. The alternative choice would be to burn fuel oil with the above mentioned compliant sulphur contents, which are quite expensive. This dissertation evaluates through net present value and payback period three case studies of vessels, a Ro-ro/passenger vessel, a dry cargo, and a Liquefied Petroleum Gas (LPG) vessel, which have installed two different types of scrubbers, open-loop and hybrid. Sensitivity analysis has been performed with different bunker prices for determining the effects of various economic scenarios on payback time and benefits, depending on the case. For the passenger and the LPG vessel, the available data allowed an estimation of the payback time and benefits based on the sailing pattern of each vessel, fuel consumption, and installation costs. Their payback time varies from 2.1 to 2.5 years and 1.3 to 4.1 years respectively for the passenger and the LPG vessel, while for the capesize vessel it showed a payback time of 3.6 years. As far as the benefits are concerned, the results show that they are mostly affected by the bunker price spread.

Όταν ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός ανακοίνωσε την εφαρμογή οδηγίας, που τέθηκε σε ισχύ την 01/01/2020, σχετικά με τη μείωση των ναυτιλιακών εκπομπών διοξειδίου του θείου, οι πλοιοκτήτες βρέθηκαν σε δίλημμα για την εγκατάσταση ή όχι καταλυτών. Οι καταλύτες είναι ένα σύστημα καθαρισμού καυσαερίων που καταναλώνει καύσιμο περιεκτικότητας  3,5%  σε θείο και μειώνει τις εκπομπές του σε 1,5% και 0,5%. Η εναλλακτική επιλογή θα ήταν η καύση πετρελαίων με την προαναφερθείσα χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο, τα οποία έχουν υψηλές τιμές. Αυτή η διατριβή αξιολογεί μέσω της καθαρής παρούσας αξίας και της περιόδου απόσβεσης, τρεις μελέτες περίπτωσης πλοίων, ένα πλοίο ro-ro/επιβατηγό, ένα πλοίο ξηρού φορτίου και ένα πλοίο υγροποιημένου αερίου πετρελαίου, στα οποία έχουν τοποθετηθεί δύο διαφορετικοί τύποι καταλυτών, ανοιχτού βρόγχου και υβριδικό. Έχει πραγματοποιηθεί ανάλυση ευαισθησίας για διαφορετικά σενάρια τιμών καυσίμων για τον προσδιορισμό των διαφορετικών οικονομικών επιπτώσεων στους χρόνους απόσβεσης και στα οφέλη/ κέρδη από τη χρήση του φθηνού καυσίμου. Για το επιβατηγό και το πλοίο αερίου, τα διαθέσιμα δεδομένα επέτρεψαν εκτίμηση του χρόνου απόσβεσης και των οφελών με βάση τα ταξίδια που εκτελεί κάθε πλοίο, την κατανάλωση καυσίμου και το κόστος εγκατάστασης των καταλυτών. Ο χρόνος απόσβεσης κυμαίνεται από 2,1 έως 2,5 έτη και 1,3 έως 4,1 έτη αντίστοιχα για το επιβατικό και το πλοίο αερίου πετρελαίου, ενώ για το πλοίο χύδην ξηρού φορτίου ο χρόνος απόσβεσης είναι περίπου 3,6 έτη. Όσον αφορά τα οφέλη-κέρδη, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι επηρεάζονται κυρίως από τη διαφορά μεταξύ των τιμών των πετρελαίων με μεγάλη περιεκτικότητα σε θείο και σε μειωμένη.