Το Tale of X cities, αποτέλεσε ένα πρόγραμμα-φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης, που ξεκίνησε σε μια περίοδο στασιμότητας και οικονομικής δυσπραγίας λόγω της υγειονομικής κρίσης (covid-19). Συνδιαμορφώθηκε από όλους τους εμπλεκόμενους (διοργανωτές, δημόσιοι φορείς, πολίτες). Πραγματοποιήθηκαν σεμινάρια μη-τυπικής εκπαίδευσης πολιτών στη χρήση των νέων τεχνολογιών και εργαστήρια παραγωγής των έργων. Ο απλός πολίτης από παθητικός δέκτης μετατράπηκε σε συν-δημιουργός τέχνης. Η χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) συνέβαλε τόσο κατά τον σχεδιασμό, όσο και στην παραγωγική φάση, με κατάληξη ένα φεστιβάλ υβριδικής μορφής.

       Ως εκ τούτου η εργασία αυτή, επιχειρεί να προσδιορίσει τον βαθμό στον οποίο το φεστιβάλ συντείνει στην αλλαγή σε προσωπικό επίπεδο (απόψεις, αντιλήψεις, νοοτροπία, κ.λπ.)., αλλά και στην αύξηση του κοινωνικού κεφαλαίου και στην κοινωνική αλλαγή, δηλαδή τις διεργασίες μεταξύ των κοινοτήτων και των ανθρώπων που επιτρέπουν την εγκαθίδρυση μιας αίσθησης συνεργασίας, καλής θέλησης, αμοιβαιότητας, συμμετοχής. Παράλληλα, εξετάζεται η αναγκαιότητα ανάδυσης νέων μορφών (υβριδικών) πολιτιστικών δραστηριοτήτων και η συμβολή των ΤΠΕ στην ανάπτυξη δράσεων και συνεργασίας φορέων, στην ψηφιακή εκπαίδευση των πολιτών, όπως και στην απήχηση της δημοσιότητας και διάχυσης του "τοπικού" πολιτιστικού προϊόντος προς όλες τις υπόλοιπες κοινωνίες στον παγκόσμιο ψηφιακό ιστό.

       Εξετάσαμε τη βιβλιογραφία σχετικά με τις τρέχουσες έννοιες των ΠΔ και ειδικότερα των φεστιβάλ, της πολιτιστικής πολιτικής και καινοτομίας, της κοινωνικής αλλαγής και συμμετοχικότητας, όπως και αναφορές στην ψηφιοεπικοινωνιακή πραγματικότητα που θέτει νέες απαιτήσεις και κανόνες για τη βιωσιμότητα των πολιτιστικών μονάδων.        

      Η μεθοδολογία της έρευνας βασίστηκε σε ποιοτικές τεχνικές συλλογής στοιχείων, παρά ποσοτικές. Μοιράστηκαν ερωτηματολόγια και διενεργήθηκαν συνεντεύξεις στους συμμετέχοντες, όπως και στους ιθύνοντες της διοργάνωσης. Ακολούθησε η επεξεργασία και ερμηνεία των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν. Σε συνδυασμό και με τη δευτερογενή έρευνα, οδηγηθήκαμε σε συμπεράσματα ως προς την επιτυχημένη έκβαση αυτού του μοντέλου πολιτιστικής δραστηριότητας.

The Tale of X cities was a contemporary art festival event that took place for the first time in a period of stagnation and economic hardship due to the sanitary crisis (covid-19). It was co-shaped by all the involved parts (organizers, public entities, citizens). Non-formal education seminars were held for citizens, about the use of new technologies and workshops for the production. The ordinary citizen was transformed from a passive receiver into a co-creator of art. The use of Information and Communications Technology (ICT) contributed both during the planning and the production phase, resulting in a hybrid festival.

   Therefore, this work attempts to determine the extent to which the festival contributes to the change at a personal level (opinions, perceptions, mentality, etc.), but also to the increase of social capital and social change, that is, the processes between communities and people that allow the establishment of a sense of cooperation, goodwill, reciprocity, participation. At the same time we examine the necessity of the emergence of new forms of cultural events (hybrid ones) and the contribution of ICT to the development of actions and cooperation of entities, as well as the impact of the publicity and diffusion of the "local" cultural product to all other societies in the global digital web.

       We reviewed the relevant literature on the current concepts of cultural events and in particular festivals, cultural policy and innovation, social change and participation, as well as reports around the digital communication reality that sets new requirements and rules for the sustainability of cultural organisations.

      The research methodology was based on qualitative rather than quantitative data collection techniques. Questionnaires were distributed and interviews were conducted to the participants, as well as to the organizers of the event. Τhis was followed by the processing and interpretation of the collected data. Combined with the secondary research, we were led to conclusions regarding the successful outcome of such a model of cultural activities.