Εισαγωγή:  Η λεϊσμανίαση είναι λοιμώδης νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία κλινικών συνδρόμων. Αναφέρονται 3 μείζονα κλινικά σύνδρομα: σπλαγχνική, δερματική και βλεννογονοδερματική μορφή, με σοβαρότερο τη σπλαγχνική λεϊσμανίαση. Η σπλαγχνική λεϊσμανίαση, η οποία ενδημεί στην Ελλάδα με κρούσματα να καταγράφονται σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες της, είναι μία νόσος δυνητικά θανατηφόρος και ως εκ τούτου η εκτίμηση και η ερμηνεία των διαχρονικών τάσεων του νοσήματος χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η δευτερογενής ανάλυση των εθνικών δεδομένων

της επιδημιολογικής επιτήρησης της λεϊσμανίασης στην Ελλάδα.

Υλικό και μέθοδος: Περιγραφική επιδημιολογική ανάλυση της λεϊσμανίασης στην Ελλάδα, η οποία βασίστηκε στα στοιχεία της επιδημιολογικής επιτήρησης της νόσου από τον  ΕΟΔΥ για τα έτη 2004-2021 και αφορά 1038 ασθενείς με  σπλαχνική και δερματική λεϊσμανίαση.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα κατέδειξαν ότι η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι ο τύπος της λεϊσμανίασης ο οποίος κυρίως καταγράφεται στα εγχώρια κρούσματα λεϊσμανίασης, ενώ τα κρούσματα δερματικής λεϊσμανίασης εντοπίζονται συνήθως σε ταξιδιώτες ή μετανάστες από ενδημικές χώρες. Τα 2/3 των κρουσμάτων είναι άνδρες και το 1/3 γυναίκες. Οι ηλικιακές ομάδες όπου παρουσιάζεται υψηλός αριθμός κρουσμάτων είναι τα βρέφη και οι ηλικιωμένοι. Οι ανοσοκατεσταλμένοι έχουν περισσότερες πιθανότητες για δυσμενή έκβαση της νόσου.

Συμπέρασμα: Για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νόσου απαιτείται αυξημένη ετοιμότητα των επαγγελματιών υγείας για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των νοσούντων καθώς και εθνικά και ατομικά  μέτρα προστασίας έναντι της έκθεσης στους μολυσματικούς παράγοντες.