Entrepreneurship in the agricultural sector has not been extensively studied. Farmers perceive themselves more as workers rather than entrepreneurs. This study will specifically examine the olive oil production sector. Olive growers operate in an internationalized economic environment with increased competition, the expansion of new cultivation techniques, and increased uncertainty due to climate change. Many factors contribute to this, including the prevailing culture among producers, their educational background, the structure of their farms, and others.

This study examined the international and national entrepreneurial environment in which olive growers operate. The Common Agricultural Policy and the related support framework it provides, international trade within the framework of bilateral and multilateral trade agreements were analyzed. Additionally, cultivation, technological, environmental, and other factors were examined.

Using appropriate tools such as SWOT analysis, PEST analysis, and Porter's Five Forces, the overall business position of Greek olive growers was evaluated. Weaknesses were identified, such as the structure of rural farms, the characteristics of Greek olive groves, and the low level of organization. On the other hand, Greek olive producers enjoy the benefits of the Common Agricultural Policy and the opportunity to produce high-quality and environmentally friendly products. Climate change and the increase in new plantations pose challenges that Greek olive producers have to face.

By using a well-structured questionnaire, the entrepreneurial profile of Greek olive producers was studied, and it was found that Greek olive producers largely perceive the aforementioned factors, as evidenced by the questionnaire responses. However, they have not fully embraced the entrepreneurial dimension of agricultural activities and seek to adapt to the new conditions by emphasizing modernization of their farms while maintaining the existing cultivation system. Secondary actions include organizational and entrepreneurial efforts (participation in collective schemes, production diversification, and quality improvement).

The above indicate the need for further organization of olive producers into collective schemes and the promotion of mechanization solutions tailored to the terrain and the formation of Greek olive groves.

Η επιχειρηματικότητα στον αγροτικό τομέα δεν έχει μελετηθεί ιδιαιτέρως. Οι ίδιοι οι αγρότες αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους περισσότερο ως αγρότες, παρά ως επιχειρηματίες. Στην εργασία αυτή θα εξεταστεί ιδιαίτερα ο τομέας της παραγωγής ελαιολάδου. Οι ελαιοκαλλιεργητές δραστηριοποιούνται σε ένα διεθνοποιημένο οικονομικό περιβάλλον με αυξανόμενο ανταγωνισμό, επέκταση νέων καλλιεργητικών τεχνικών και αυξημένης αβεβαιότητας λόγω της κλιματικής αλλαγής. Σε αυτό συνεισφέρουν πολλοί παράγοντες συνδεόμενοι με την επικρατούσα κουλτούρα των παραγωγών, το εκπαιδευτικό τους υπόβαθρο, τη διάρθρωση των εκμεταλλεύσεων τους και άλλοι.

Στην εργασία αυτή εξετάστηκε το διεθνές και εθνικό επιχειρηματικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται οι ελαιοκαλλιεργητές. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική και το σχετικό υποστηρικτικό πλαίσιο που παρέχει, το διεθνές εμπόριο στο πλαίσιο διμερών και πολυμερών εμπορικών συμφωνιών. Επίσης εξετάστηκαν καλλιεργητικοί, τεχνολογικοί, περιβαλλοντικοί και άλλοι παράγοντες.

Με τη χρήση κατάλληλων εργαλείων SWOT, PEST, Πέντε Δυνάμεις του Πόρτερ) αξιολογήθηκε σφαιρικά η επιχειρηματική θέση των Ελλήνων ελαιοκαλλιεργητών. Εντοπίστηκαν αδυναμίες, όπως η διάρθρωση αγροτικών εκμεταλλεύσεων, τα χαρακτηριστικά των ελληνικών ελαιώνων και ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης. Από την άλλη οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί απολαμβάνουν τα οφέλη της ΚΑΠ και τη δυνατότητα παραγωγής ποιοτικών και φιλοπεριβαλλοντικών προϊόντων. Η κλιματική αλλαγή και η αύξηση νέων φυτεύσεων αποτελούν προκλήσεις που έχει να αντιμετώπιση ο Έλληνας ελαιοπαραγωγός.

Με χρήση κατάλληλα δομημένου ερωτηματολογίου, μελετήθηκε το επιχειρηματικό προφίλ του Έλληνα ελαιοπαραγωγού και διαπιστώθηκε ότι οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί αντιλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό τα παραπάνω, όπως φαίνεται από τις απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο. Ωστόσο δεν έχουν αποδεκτή ακόμα την επιχειρηματική διάσταση της αγροτικής δραστηριότητας και επιδιώκουν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες δίνοντας έμφαση στον εκσυγχρονισμό των εκμεταλλεύσεων διατηρώντας το υφιστάμενο καλλιεργητικό σύστημα και δευτερευόντως σε δράσεις οργάνωσης και επιχειρηματικότητας (συμμετοχή σε συλλογικά σχήματα, διαφοροποίηση παραγωγής και βελτίωση ποιότητας).

Τα παραπάνω καταδεικνύουν την ανάγκη περαιτέρω οργάνωσης των ελαιοπαραγωγών σε συλλογικά σχήματα και την προώθηση λύσεων εκμηχάνισης της ελαιοκαλλιέργειας προσαρμοσμένες στο ανάγλυφο και τη διαμόρφωση των ελληνικών ελαιώνων.