Υπόβαθρο: Οι ασθενείς με νόσο COVID – 19 διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν σημαντικά προ – πηκτικά συμβάντα, συμπεριλαμβανομένης της – απειλητικής για τη ζωή – πνευμονικής εμβολής. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πνευμονική εμβολή είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες θνησιμότητας στο νοσοκομείο που μπορούν να προληφθούν, η θρομβοπροφύλαξη είναι ένα κρίσιμο συστατικό στη φροντίδα ιδιαίτερα των νοσηλευόμενων ασθενών. Ως εκ τούτου, κρίνεται απαραίτητη η διερεύνηση προφυλακτικών σχημάτων που θα πρέπει να εφαρμόζονται σε ασθενείς με ύποπτη ή επιβεβαιωμένη νόσο COVID – 19 σε ποικίλα περιβάλλοντα.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας των στρατηγικών πρόληψης της πνευμονικής εμβολής που σχετίζεται με τη νόσο COVID – 19 σε εξωτερικούς ασθενείς, νοσηλευόμενους ασθενείς που δε βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση, σε νοσηλευόμενους ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και σε ασθενείς που έλαβαν εξιτήριο.
Μεθοδολογία: Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία κριτική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας. Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας για δημοσιευμένες μελέτες διεξήχθη μέσω των ηλεκτρονικών βάσεων βιβλιογραφικών δεδομένων PubMed και Google Scholar, με ημερομηνία δημοσίευσης μεταγενέστερη του 2020. Οι όροι αναζήτησης που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι εξής: “pulmonary embolism”, “SARS – CoV – 2”, “COVID – 19”, “venous thromboembolism”, “critical ill patients”, “discharge”, “anticoagulant therapy”, “thromboprophylaxis”. Αυτοί οι όροι αναζήτησης διεξήχθησαν σε συνδυασμό με τη χρήση συζεύξεων όπως “OR” και “AND” ανά περίπτωση.
Αποτελέσματα: Στην παρούσα συστηματική ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 13 πρωτογενείς μελέτες. Σε εξωτερικούς ασθενείς με συμπτωματική νόσο COVID – 19 , η προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή με ηπαρίνη χαμηλού – μοριακού βάρους (ενοξαπαρίνη) ή απιξαμπάνη δεν συσχετίστηκε με μείωση του κινδύνου πνευμονικής εμβολής, έναντι της τυπικής φροντίδας. Σε νοσηλευόμενους ασθενείς σε μη – κρίσιμη κατάσταση, δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στην μείωση του κινδύνου πνευμονικής εμβολής μεταξύ της πλήρους – και τυπικής – έντασης προφυλακτικής αντιπηκτικής αγωγής (θεραπευτική και προφυλακτική δόση). Σε νοσηλευόμενους ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση, δεν εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές αναφορικά με τον κίνδυνο εμφάνισης πνευμονικής εμβολή και της μείζονος αιμορραγίας, μεταξύ πλήρους – έντασης, ενδιάμεσης – έντασης και τυπικής – έντασης προφυλακτικής αντιπηκτικής αγωγής. Σε ασθενείς που έχουν πάρει εξιτήριο μετά από νοσηλεία για νόσο COVID – 19, η παρατεταμένη θρομβοπροφύλαξη δεν σχετίστηκε με σημαντική μείωση της συμπτωματικής ή θανατηφόρας πνευμονικής εμβολής
Συμπεράσματα: Σε εξωτερικούς ασθενείς με ήπια νόσο COVID-19 με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία δεν υποστηρίζεται η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής. Σε νοσηλευόμενους ασθενείς με κρίσιμη ή και όχι νόσο συστήνεται χορήγηση θρομβοπροφύλαξης χωρίς διαφορές στον κίνδυνο θρόμβωσης αναφορικά με τη χορηγούμενη δόση. Σε ασθενείς που εξέρχονται από το νοσοκομείο δεν προτείνεται, εφόσον είναι περιπατητικοί, χορήγηση προφυλακτικής αντιπηκτικής θεραπείας. Βάσει των παραπάνω αποτελεσμάτων συμπεραίνεται ότι, απαιτείται περαιτέρω μελλοντική έρευνα για τη διευκρίνηση του βέλτιστού τύπου και διάρκεια της προφυλακτικής αντιπηκτικής αγωγής για την αποτελεσματική πρόληψη και διαχείριση της πνευμονικής εμβολής που σχετίζεται με τη νόσο COVID – 19.
Background: Patients with COVID-19 are at increased risk of developing major pro-coagulant events, including life-threatening pulmonary embolism. Considering that pulmonary embolism is one of the most common preventable causes of in-hospital mortality, thromboprophylaxis is a critical component in the care of hospitalized patients. Therefore, it is necessary to investigate prophylactic regimens that should be applied to patients with suspected or confirmed COVID-19 disease in a variety of settings.
Aim: The purpose of this systematic review was to investigate the effectiveness of strategies to prevent pulmonary embolism associated with the disease COVID-19 in outpatients, non-critically hospitalized patients, critically ill hospitalized patients and patients that weredischarged.
Methodology: The present study was a systematic review of the literature. The literature search for published studies was conducted through the online databases PubMed and Google Scholar, with a publication date later than 2020. The search terms used were: “pulmonary embolism”, “SARS – CoV – 2”, “COVID – 19”, “venous thromboembolism”, “critical ill patients”, “discharge”, “anticoagulant therapy”, “thromboprophylaxis”. These search terms were conducted in conjunction using conjunctions such as “OR” and “AND” as appropriate.
Results: A total of 13 primary studies were included in this systematic review. In outpatients with symptomatic COVID-19 disease, prophylactic anticoagulation with low-molecular-weight heparin (enoxaparin) or apixaban was not associated with a reduction in the risk of pulmonary embolism, compared with standard care. In non-critically ill hospitalized patients, no differences were observed in reducing the risk of pulmonary embolism between full- and standard-intensity prophylactic anticoagulation (therapeutic and prophylactic dose). In critically ill hospitalized patients, no significant differences were found in the risk of pulmonary embolism and major bleeding between full-intensity, intermediate-intensity, and standard-intensity prophylactic anticoagulation. In patients discharged after hospitalization for COVID-19 disease, prolonged thromboprophylaxis was not associated with a significant reduction in symptomatic or fatal pulmonary embolism.
Conclusions: Anticoagulation is not supported in outpatients with mild COVID-19 disease based on the available evidence. In hospitalized patients with critical or non-critical disease, administration of thromboprophylaxis is recommended without differences in the risk of thrombosis with respect to the administered dose. In patients leaving the hospital, as long as they are ambulatory, administration of prophylactic anticoagulant therapy is not recommended. Based on the above results, it is concluded that further future research is needed to clarify the optimal type and duration of prophylactic anticoagulation for the effective prevention and management of pulmonary embolism associated with the disease COVID-19.
Full text Περιγραφή: Λεμπέση Βενετία -511013.pdf (pdf)
Book Reader Μέγεθος: 3.8 MB
Ο ρόλος των διαφορετικών στρατηγικών φαρμακευτικής αγωγής για την πρόληψη της πνευμονικής εμβολής που σχετίζεται με τον COVID - 19 - Identifier: 186220
Internal display of the 186220 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
