Η πανδημία  COVID-19 αποτέλεσε μία σημαντική πρόκληση τόσο στην καθημερινότητα του γενικού πληθυσμού όσο και στην επαγγελματική καθημερινότητα των ιατρών και νοσηλευτών σε νοσοκομεία αναφοράς. Λόγω των νέων δεδομένων και καταστάσεων που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν η ψυχική υγεία και η επαγγελματική ποιότητα ζωής τους δοκιμάστηκαν σημαντικά. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξεταστούν οι σχέσεις της ψυχικής υγείας με  την ποιότητα επαγγελματικής ζωής στο προσωπικό Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) COVID-19. Παράλληλα θα διερευνηθεί η επίδραση των θετικών συναισθημάτων καθώς και της ποιότητας ύπνου στην ποιότητα επαγγελματικής ζωής των ιατρών και νοσηλευτών σε Μ.Ε.Θ COVID-19. Για την επίτευξη του σκοπού πραγματοποιήθηκε διανομή ερωτηματολογίων για την καταγραφή και την συλλογή ερευνητικών δεδομένων, η δειγματοληψία αποτέλεσε ευκαιριακό δείγμα. Μελετήθηκε  δείγμα 101 ιατρών και νοσηλευτών που εργάζονται σε Νοσοκομείο Αναφοράς στα Ιωάννινα [72% (n=73) αποτελούνταν από γυναίκες]. Χορηγήθηκε ανώνυμο ερωτηματολόγιο αποτελούμενο από δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων, την κλίμακα Athens Insomnia Scale (AIS) για την αϋπνια, την Depression Anxiety Scale (DASS21) για το άγχος, την κατάθλιψη και το στρες, την Professional Quality of Life Scale (ProQOL) που μετρά την επαγγελματική ποιότητα ζωής με τρείς υποκλίμακες για την ικανοποίηση συμπόνοιας, την επαγγελματική εξουθένωση και το δευτερογενές μετατραυματικό στρες, και τέλος την κλίμακα Dispositional Positive Emotions Scale (DPES) που μετρά τα θετικά συναισθήματα. Η σταστιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το λογισμικό στατιστικής ανάλυσης  Statistical Package for the Social Sciences (SPSS v.25, IBM, Armonck, USA). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα βρέθηκε σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ του άγχους (r=0.50, p<0.001), της κατάθλιψης (r=0.59, p<0.001) και του στρες (r=0.56, p<0.001) με την εμφάνιση επαγγελματικής εξουθένωσης. Σημαντική θετική συσχέτιση βρέθηκε επίσης μεταξύ του άγχους (r=0.53, p<0.001), της κατάθλιψης (r=0.64, p<0.001) και του στρες (r=0.52, p<0.001) με την εμφάνιση δευτερογενούς τραύματος σε ιατρούς και νοσηλευτές. Η αϋπνία βρέθηκε να επηρεάζει σημαντικά την εμφάνιση δευτερογενούς τραύματος (r=0.37, p<0.001), αλλά όχι την επαγγελματική εξουθένωση (r=0.27, p=0.007) και την ικανοποίηση συμπόνιας (r=0.01, p=0.934). Από την άλλη βρέθηκε σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των θετικών συναισθημάτων (r=0.49, p<0.001) και της κλιμακας συμπόνιας. Από τα δημογραφικά χαρακτηριστικά μόνο οι γυναίκες βρέθηκε να έχουν αυξημένα επίπεδα μετατραυματικού στρες (24.5±6.9, p=0.014). Τα αποτελέσματα συγκρίνονται βασισμένα στην βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα έρευνα και σε μελέτες που έχουν διεξαχθεί και δημοσιευθεί σε προγερνέστερο χρόνο, ένω δίδονται προτάσεις για περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα ήδη υπάρχοντα ευρύματα.

The Covid-19 pandemic was a significant challenge both in the daily life of the general population and in the professional daily life of doctors and nurses in reference hospitals. Due to the new data and situations healthcare workers were called to face, their mental health and professional quality of life were significantly tested. The purpose of this study is to examine the relationships between mental health and quality of work life in the staff of the Intensive Care Unit (ICU) COVID-19. At the same time, the effect of positive emotions as well as the quality of sleep on the quality of professional life of doctors and nurses in the COVID-19 ICU will be investigated.To achieve the goal, questionnaires were distributed to record and collect research data, the sampling was an opportunistic sample. A sample of 101 doctors and nurses working in a Referral Hospital in Ioannina was studied [72% (n=73) were women]. An anonymous questionnaire consisting of participants' demographic characteristics, the Athens Insomnia Scale (AIS) for insomnia, the Depression Anxiety Scale (DASS21) for anxiety, depression and stress, the Professional Quality of Life Scale (ProQOL) measuring the occupational quality of life with three subscales for compassion satisfaction, occupational burnout and secondary post-traumatic stress, and finally the Dispositional Positive Emotions Scale (DPES) which measures positive emotions. Statistical analysis was performed with the statistical analysis software Statistical Package for the Social Sciences (SPSS v.25, IBM, Armonck, USA). According to the results, a significant positive correlation was found between anxiety (r=0.50, p<0.001), depression (r=0.59, p<0.001) and stress (r=0.56, p<0.001) with the occurrence of burnout. A significant positive correlation was also found between anxiety (r=0.53, p<0.001), depression (r=0.64, p<0.001) and stress (r=0.52, p<0.001) with the occurrence of secondary trauma in doctors and nurses. Insomnia was found to significantly influence the occurrence of secondary trauma (r=0.37, p<0.001), but not burnout (r=0.27, p=0.007) and compassion satisfaction (r=0.01, p=0.934). On the other hand, a significant positive correlation was found between positive emotions (r=0.49, p<0.001) and the compassion scale. From the demographic characteristics, only women were found  to have increased levels of post-traumatic stress (24.5±6.9, p=0.014). The results are compared based on the literature used in the present research and studies that have been conducted and published in an earlier time, while suggestions are given for further studies to confirm the existing findings.

Keywords

I.C.U COVID-19, mental health, professional quality of life, health professionals, insomnia, occupational burnout