ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα καταθλιπτικά σύνδρομα και οι αγχώδεις διαταραχές είναι πιο συχνές στις γυναίκες και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο επιπολασμός τους έχει αυξηθεί τα τελευταία δύο χρόνια, έπειτα από την έναρξη της πανδημίας COVID-19. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν πολλές σχετικές μελέτες, αλλά παλαιότερα δεδομένα υποδηλώνουν πως οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν τέτοιες διαταραχές. Ακόμα λιγότερα είναι γνωστά για τις γυναίκες που διαμένουν σε περιοχές της επαρχίας, όπου μάλιστα οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας είναι λιγοστές και η διάγνωση μιας ψυχικής διαταραχής συχνά τίθεται από τους γιατρούς της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ).

ΣΚΟΠΟΣ: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εκτιμηθεί ο επιπολασμός των αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών σε γυναίκες που ζουν στην επαρχία μετά τα διαστήματα καραντίνας λόγω της πανδημίας COVID-19 και να διερευνηθεί η πιθανή συσχέτιση με επιλεγμένους κοινωνικο-δημογραφικούς και κλινικούς παράγοντες. Η ερευνητική υπόθεση είναι πως τα επίπεδα άγχους και καταθλιπτικών συμπτωμάτων θα είναι υψηλά στις γυναίκες της επαρχίας μετά τα διαστήματα καραντίνας.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ:  Διεξήχθη συγχρονική μελέτη με αυτοσυμπληρούμενα ερωτηματολόγια (DASS-21)  τα οποία μοιράστηκαν σε χρήστριες υπηρεσιών δύο ιδιωτικών ιατρείων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, στην περιοχή των Φαρσάλων του Ν. Λάρισας. Με την μέθοδο της ευκαιριακής δειγματοληψίας εντοπίστηκαν οι συμμετέχουσες, οι οποίες ενημερώθηκαν για την εθελοντική συμπλήρωση των ερωτηματολογίων και τη διασφάλιση της ανωνυμίας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το δείγμα της μελέτης αποτελείται από 129 γυναίκες. Οι 22 (17,1%) είναι ηλικίας 18-35 ετών, οι 32 (24,8%) 36-50 ετών, οι 39 (30,2%) 51-65 ετών, και οι 36 (27,9%) είναι μεγαλύτερες από 69 ετών. Οι 16 (12,4%) έχουν ιστορικό έως και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι 81 (62,8%) Δευτεροβάθμιας, και οι 32 (24,8%) Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι 23 (17,8%), από τις συμμετέχουσες, διαμένουν μόνες. Εργαζόμενες είναι οι 41 (31,8%) και με ιστορικό τουλάχιστον ενός χρόνιου νοσήματος είναι οι 17 (13,2%). Ως προς την οικονομική κατάσταση 37 (28,7%) δήλωσαν καλή και από 46 (35,7%) δήλωσαν κακή και μέτρια. Το 40,3% των γυναικών του δείγματος είχε αγχώδη συμπτώματα, και το 17,1% καταθλιπτική συμπτωματολογία. Βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ άγχους και κατάθλιψης , αλλά και μεταξύ άγχους και κατάθλιψης και ηλικιακής ομάδας, εκπαιδευτικού επιπέδου, κατάστασης διαμονής , εργασιακής κατάστασης και παρουσίας χρόνιων νοσημάτων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι γυναίκες που ζουν στην επαρχία  εμφάνισαν αυξημένα επίπεδα κατάθλιψης και άγχους μετά τα διαστήματα καραντίνας λόγω της πανδημίας COVID-19.  Οι γιατροί της ΠΦΥ συστήνεται να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή για παρουσία καταθλιπτικής και αγχώδους συμπτωματολογίας σε γυναίκες άνω των 65 ετών, που ζουν μόνες, πάσχουν από χρόνια νοσήματα , είναι απόφοιτοι της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ή είναι άνεργες.

INTRODUCTION: Depressive and stress disorders are more common in women and there are strong indications that their prevalence has increased during the last two years, after the beginning of the COVID19 pandemic. There is not enough relevant research in our country, but older data suggests that women are more likely to develop such disorders. Even less is known about women who reside in rural areas where mental health services are scarce, and the diagnosis of a mental disorder is often made by Primary Health Care (PHC) doctors.

AIM: The aim of the present study is to estimate the prevalence of stress and depressive disorders in women who live in rural areas after the time periods spent in quarantine due to the COVID19 pandemic and to examine a potential correlation with selected socio-demographic factors. The research hypothesis is that stress levels and depressive symptoms will be high in these women after the quarantine periods.

METHODOLOGY: A cross-sectional study was conducted, making use of self-administered questionnaires (DASS-21) which were handed out to users of two Primary Health Care private practices in the area of Farsala, in the prefecture of Larisa. The participants were located through the method of opportunistic sampling and briefed about the voluntary completion of the questionnaires so as to ensure anonymity.

RESULTS: The study sample is comprised of 129 women. 22 (17.1%) are aged 18-35, 32 (24.8%) are aged 36-50, 39 (30.2%) are aged 51-65 and 36 (27.9%) are older than the age of 69. 16 of them (12.4%) have a primary education background, 81 (62.8%) have a secondary education background, and 32 (24.8%) have a tertiary education background. 23 (17.8%) of the participants reside alone. 41 (31.8%) are employed while 17 (13.2%) of the participants have a history of chronic disease. In terms of their financial status, 37 (28.7%) have stated it is good, and 46 (35.7%) have stated it is moderate or bad. 40.3% of the women that make up the sample had stress symptoms, and 17.1% symptoms of depression.  Ample correlation between stress and depression has been noted, as well as between stress, depression and age group, educational level, state of residence, employment status and the presence of chronic diseases.

CONCLUSION: Women who live in rural areas have shown increased levels of stress and depression after the time periods spent in quarantine due to the COVID19 pandemic. Doctors of PHC should pay special attention for the presence of depressive and anxiety symptoms in particular in women older than 65 years old, who live alone, suffer from chronic diseases and have only attended Primary Education or who are unemployed.