Το 2020 τα δημόσια συστήματα υγείας ήρθαν αντιμέτωπα με το μεγάλο υγειονομικό πρόβλημα της αντιμετώπισης της πανδημίας του COVID-19. Ήταν ένας ιός ακόμη άγνωστος, ο οποίος απειλούσε τη δημόσια υγεία αλλά και είχε μεγάλο αντίκτυπο στα δημόσια νοσοκομεία. Έπρεπε, συνεπώς, να ληφθούν μέτρα για να προστατευτεί το έννομο αγαθό της δημόσιας υγείας. Εφαρμόστηκαν μέτρα τα οποία περιόρισαν τις ατομικές ελευθερίες, όπως αυτή της ελεύθερης κίνησης και του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, καθώς, λόγω της φύσης του ιού, οι δραστηριότητες που έφερναν στενή επαφή των πολιτών έπρεπε να περισταλούν. Τα μέτρα από μερίδες των πολιτών κρίθηκαν αντισυνταγματικά και καταχρηστικά και υπήρξε μεγάλος διάλογος για το χαρακτήρα τους. Το Σύνταγμα, έχει προβλέψει πως σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης (όπου δηλαδή απειλείται η ζωή των πολιτών του κράτους ή κάποιο άλλο δημόσιο αγαθό) θα πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα, ώστε να διαφυλαχθεί το κοινό αγαθό. Τα μέτρα, για να εξακολουθήσουν να διατηρούν τη συνταγματικότητα και το δημοκρατικό τους χαρακτήρα, υπόκεινται σε κάποιες ηθικές αρχές, με ύψιστη αυτών, την αρχή της αναλογικότητας, η οποία ουσιαστικά αποτελεί τον επιβλέποντα και το ρυθμιστή, μη επιτρέποντας την εκτελεστική εξουσία που θα εφαρμόσει τα μέτρα να λάβει υπέρ το δέον αρμοδιότητες. Φυσικά, το Κοινοβούλιο διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο της διαδικασίας, καθιστώντας τα μέτρα απόλυτα σύμφωνα με το Σύνταγμα. Από την άλλη, όμως, πλευρά το κάθε συνταγματικό μέτρο δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ηθικό. Η ηθική των μέτρων τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθώς ένα μέρος του πληθυσμού επηρεάστηκε δυσανάλογα πολύ, σε σχέση  με το τελικό προσωπικό του όφελος. Φυσικά, δεν υπάρχει μια σαφής απάντηση και λύση, αλλά ίσως ο συνδυασμός των οπτικών να βοηθήσει σε μια πιο σφαιρική αντιμετώπιση κρίσεων.

In 2020, public health systems were faced with the major health problem of dealing with the COVID-19 pandemic. It was an as yet unknown virus that threatened public health but also had a major impact on public hospitals. Measures had, therefore, to be taken to protect the legal good of public health. Measures were implemented that limited individual liberties, such as that of free movement and assembly and association, as, due to the nature of the virus, activities that brought citizens into close contact had to be curtailed. The measures were deemed unconstitutional and abusive by sections of the citizenry, and there was much debate about their nature. The Constitution has provided that in cases of emergency (where the life of the citizens of the state or some other public good is threatened) certain measures should be taken to protect the common good. The measures, in order to continue to maintain constitutionality and their democratic character, are subject to some moral principles, the highest of which is the principle of proportionality, which essentially constitutes the supervisor and the regulator, not allowing the executive power that will implement the measures to take excessive powers. Of course, Parliament plays an important role in the process, making the measures absolutely in accordance with the Constitution. On the other hand, however, every constitutional measure does not necessarily mean that it is also moral. The ethics of the measures are called into question, as a part of the population was affected disproportionately, in relation to their ultimate personal benefit. Of course, there is no clear answer and solution, but perhaps the combination of perspectives will help in a more comprehensive response to crises.