Η νόσος Πάρκινσον ορίζεται ως περίπλοκη, προοδευτικά εξελισσόμενη
νευροεκφυλιστική διαταραχή, με εκδηλώσεις σε κινητικό και μη κινητικό
λειτουργικό επίπεδο. Τα κινητικά συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν
δυσκαμψία, αστάθεια κατά την προσπάθεια διατήρησης της στάσης, τρόμο και
βραδυκινησία, και σταδιακά οδηγούν σε απώλεια της φυσιολογικής λειτουργικής
κινητικότητας του ατόμου, με συνακόλουθη απώλεια της ανεξαρτησίας του. Η
εφαρμογή προγραμμάτων θεραπευτικής άσκησης στο νερό αποτελεί μια
εναλλακτική μέθοδο παρέμβασης, ως τμήμα ενός διεπιστημονικού προγράμματος
αποκατάστασης, η οποία επιστημονικά έχει αποδειχθεί πως είναι αποτελεσματική
προσέγγιση στη διαχείριση κινητικών ελλειμμάτων ασθενών.
Η παρούσα εργασία έχει ως σκοπό να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα
της εφαρμογής θεραπευτικών ασκήσεων στο νερό στην ισορροπία και τη βάδιση
ασθενών με νόσο Πάρκινσον. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού διενεργήθηκε
συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση και μετα – ανάλυση κλινικών μελετών. Η
αναζήτηση της βιβλιογραφίας έγινε με τη χρήση των βάσεων δεδομένων PubMed
και Physiotherapy Evidence Database (PEDro). Επιπρόσθετα, η κλίμακα PEDro
χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ποιότητας της μεθοδολογίας που
ακολούθησε κάθε μελέτη ξεχωριστά. Στη συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση
συμπεριλήφθηκαν 14 μελέτες, ενώ 8 από αυτές συνέβαλλαν στη μετα – ανάλυση
των δεδομένων. Από τη στατιστική ανάλυση προέκυψε ότι η εφαρμογή
προγραμμάτων θεραπευτικής άσκησης στο νερό συμβάλλει στη βελτίωση της
δυναμικής ισορροπίας των ασθενών [TUG (συγκεντρωτική διαφορά - SMD) = -
1,15; 95% Διάστημα εμπιστοσύνης (CI): (-2,03 με -0,28) – BBS (SMD) = 2,13,
95% CI: 1,14 με 3.13], ενώ συνολικά μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση του
επιπέδου της αναπηρίας που προκαλεί η νόσος, όπως αυτό αποτυπώνεται στην
κλίμακα UPDRS [(SMD) = - 0.01, 95% CI: -0.29 με 0.27, 95% CI].
Τα παραπάνω αποτελέσματα δείχνουν πως η συγκεκριμένη μέθοδος έχει
θετική επίδραση σε παραμέτρους της ισορροπίας και της βάδισης ασθενών με νόσο
Πάρκινσον. Υπό το πρίσμα αυτό μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματική
θεραπευτική προσέγγιση, σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης.

Parkinson’s Disease is a complicated and progressive neurodegenerative
disease, characterized by both motor and non – motor manifestations. The motor
symptoms of the disease include rigidity, postural instability, resting tremor and
bradykinesia, which gradually can lead to loss of functional mobility and therefore
have a negative impact on the patient’s level of independence. Aquatic exercise
programs, an alternative intervention method as a part of a multidisciplinary
rehabilitation program, have been scientifically proved that can be an effective
treatment approach in terms of managing motor deficiencies of patients with
different pathologies.
The purpose of this study is to investigate the effect of aquatic exercise
programs on patients’ balance and gait in Parkinson’s disease. For this, a systematic
review and a meta – analysis of controlled trials were performed. Literature search
was conducted in PubMed and Physiotherapy Evidence Database (PEDro).
Furthermore, the PEDro Scale was used to evaluate the quality that each trial has
followed. In the systematic review were included 14 clinical trials, 8 of those
contributed to the meta – analysis of the data. The statistical analysis of the
extracted data showed that the aquatic exercise programs contribute to the
improvement of dynamic balance of the patients [TUG (SMD) = -1,15; 95%
Confidence Interval, (CI): (-2,03 to -0,28) – BBS (SMD) = 2,13, 95% CI: 1,14 to
3.13], while it can improve the level of disability overall, as it measured by the
UPDRS Scale [(SMD) = - 0.01, 95% CI: -0.29 to 0.27]. The results showed that this particular method has a positive effect on balance
and gait parameters in patients with Parkinson’s disease and can be used as a
complementary treatment approach to a comprehensive rehabilitation program.