Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετήσει συγκριτικά σε διαφορετικά

εθνικά συστήματα υγείας το θεσμικό πλαίσιο και αρχές δεοντολογίας που διέπουν τις

θεραπείες χρόνιων ασθενών. Συγκεκριμένα οι στόχοι της έρευνας είναι :

Να μελετήσει συγκριτικά τις αρχές ηθικής ιατρικής και δεοντολογίας στην Ελλάδα,

Βέλγιο και Μ. Βρετανία. Να αναλύσει το θεσμικό πλαίσιο των συστημάτων υγείας των

υπό μελέτη χωρών για το δικαίωμα χρόνιων ασθενών σε επιλογή θεραπείας και

ευθανασίας. Να δοθεί το ερέθισμα, για να δημιουργηθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο Ηθικής

και Δεοντολογίας για τα δικαιώματα των χρόνιων ασθενών στην Ελλάδα.

Μεθοδολογία: Στην παρούσα εργασία με τη μέθοδο της βιβλιογραφικής ανασκόπησης

και θέτοντας συγκεκριμένα ερευνητικά ερωτήματα όπου θα συγκριθούν και θα αναλυθούν

οι αρχές της Ηθικής Ιατρικής στην Ελλάδα στο Βέλγιο και στη Μεγάλη Βρετανία. Θα

μελετηθεί ποιοι είναι οι κώδικες και οι αρχές που διέπουν την Ηθική Ιατρική και

Δεοντολογία για τους χρόνια ασθενείς στις παραπάνω χώρες καθώς και ποιο είναι το

θεσμικό πλαίσιο καθορίζει τη θεραπεία και το δικαιώμα τον ασθενών στην αυτονομία και

την άρνηση θεραπείας. Τέλος θα μελετηθεί το δικαίωμα της ευθανασίας στις χώρες αυτές

καθώς και ποιες αρχές μπορούν να εμπλουτίσουν στην Ελλάδα το πλαίσιο αντιμετώπισης

χρόνιων ασθενών.

Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Η ιδέα της αυτονομίας, σύμφωνα με την οποία ο

άνθρωπος είναι ένα λογικό ον με ικανότητα κρίσης και ελεύθερης βούλησης, είναι καίριας

σημασίας για την ιατρική ηθική και αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της

βιοηθικής, τον οποίο ο γιατρός πρέπει να τηρεί κατά την άσκηση των καθηκόντων του στο

πλαίσιο της συνήθους ιατρικής πρακτικής. Η δυνατότητα των ασθενών να εκφράζουν

ελεύθερα τη βούλησή τους έχει συμβάλει στην ελαχιστοποίηση του ιατρικού

πατερναλισμού με την πάροδο του χρόνου. Η αυτονομία του ασθενούς εκφράζεται μέσω

των ιδεών της συγκατάθεσης μετά από ενημέρωση και της άρνησης μετά από ενημέρωση.

Η ευελιξία της επιλογής όταν τίθενται ηθικά διλήμματα σε καταστάσεις όπου υπάρχει

σύγκρουση συμφερόντων αποτελεί έκφραση της αυτονομίας του ιατρού. Βασικό μέλημα

του γιατρού είναι ο σεβασμός του ιατρικού απορρήτου, ο οποίος αποτελεί έκφραση του

σεβασμού των προσωπικών πληροφοριών του ασθενούς ως εκδήλωση της αρχής της

αυτονομίας. Ωστόσο, είναι επίσης ευθύνη του να χειρίζεται κάθε πρόβλημα που

ανακύπτει σε σχέση με τις προσωπικές πληροφορίες του ασθενούς με προσοχή και ηθική

αιτιολόγηση. Πέρα από τις αρχές της αυτονομίας και της εμπιστευτικότητας, οι αρχές του

«ωφελέειν» , του «μη-βλαπτειν», της ίσης και δίκαιης αντιμετώπισης των ασθενών, αλλά

και το καθήκον ειλικρίνειας αποτελούν το ηθικό πλαίσιο των επιλογών του ιατρού.

Ωστόσο, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ο γιατρός οφείλει επίσης να τηρεί το

νόμο, ο οποίος καθορίζει τις παραμέτρους εντός των οποίων μπορούν να ληφθούν ηθικές

αποφάσεις. Κατά συνέπεια, ο γιατρός πρέπει να είναι προσαρμοστικός και σοφός από την

εμπειρία για να χειρίζεται τις καταστάσεις που επιφέρουν οι μοναδικές συνθήκες κάθε

ασθενούς, εξισορροπώντας την αυτονομία του ασθενούς, τον σεβασμό της ιατρικής

δεοντολογίας, τους νόμους του κράτους και τη συνείδησή του, με στόχο τη διατήρηση ή

την ενίσχυση της σωματικής ή ψυχικής υγείας του ασθενούς και την ανακούφιση από τον

πόνο.

The idea of autonomy, which holds that man is a rational being with the capacity for

judgment and free will, is crucial to medical ethics and is one of the cornerstones of

bioethics, which the doctor must uphold in the performance of his duties in the context of

routine medical practice. The ability of patients to freely express their will has helped to

minimize medical paternalism over time. The autonomy of the patient is expressed

through the ideas of informed consent and informed refusal. Τhe doctors autonomy is

exemplified by the ability to make decisions in situations including conflicts of interest

and ethical conundrums. A key concern of the doctor is respect for medical secrecy, which

is an expression of respect for the patient's personal information as a manifestation of the

principle of autonomy. However, it is also his responsibility to handle each problem that

comes up in respect to a patient's personal information with care and ethical justification.

The ethical framework of the doctor's decisions is comprised of the principles of

beneficence, "non-harming," equal and fair treatment of patients, and the responsibility of

honesty in addition to the concepts of autonomy and secrecy. However, in carrying out his

or her duties, the doctor is also required to adhere to the law, which establishes the

parameters within which moral decisions can be made. As a result, the doctor must be

adaptable and wise from experience to handle the situations brought on by each patient's

unique circumstances, balancing the patient's autonomy, respect for medical ethics, the

laws of the State, and his or her conscience, with the goal of preserving or enhancing the

patient's physical or mental health and relieving pain.