Η δημιουργία του κράτους-πρόνοιας την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης άλλαξε ριζικά τον τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών κινδύνων που απειλούσαν την ευημερία των πολιτών, μετατρέποντάς τους από ατομικό πρόβλημα σε συλλογικό και κατ’ επέκταση ευθύνη της κοινωνίας. Ωστόσο, το κράτος-πρόνοιας πήρε ποικίλες μορφές με αποτέλεσμα να επικρατήσουν διάφορα μοντέλα αυτού ανάλογα με την τυπολογία τους. Δομικό συστατικό του κράτους πρόνοιας είναι η κοινωνική ασφάλιση, η οποία αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα εξασφάλισης παροχών σε άτομα που είναι ασφαλισμένα, ενώ συνδέθηκε πρωτίστως με την παροχή συντάξεων, την προστασία από την ασθένεια μέσω της καταβολής παροχών σε είδος και χρήματα και την προστασία από την ανεργία. Η ανάγκη εξασφάλισης εισοδήματος κατά την περίοδο που το άτομο αδυνατεί να εργαστεί λόγω γήρατος, αποτέλεσε τη βάση ανάπτυξης του συνταξιοδοτικού συστήματος στα πλαίσια της κοινωνικής ασφάλισης. Τα συνταξιοδοτικά συστήματα ποικίλουν μεταξύ τους ως προς τη δομή, τον τρόπο χρηματοδότησής τους και την ποιότητα των παροχών τους. Οι διαφορές αυτές προσδιορίζουν τη βιωσιμότητα, την επάρκεια και την αποτελεσματικότητά τους. Το μοντέλο που απαντάται συχνότερα είναι αυτό των 3 πυλώνων, όπου ο 1ος πυλώνας έχει δημόσιο και διανεμητικό χαρακτήρα (κρατική σύνταξη), ο 2ος πυλώνας είναι κεφαλαιοποιητικού τύπου (επαγγελματικές συντάξεις) και ο 3ος πυλώνας περιλαμβάνει ιδιωτικές αποταμιεύσεις. Ο διανεμητικός πυλώνας επηρεάζεται κυρίως  από την αρνητική επίδραση του δημογραφικού παράγοντα, ενώ ο κεφαλαιοποιητικός απειλείται από τους κινδύνους της αγοράς. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ως καλύτερα παγκοσμίως καταγράφονται εκείνα τα συνταξιοδοτικά συστήματα που έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο τον 2ο πυλώνα και δεν εμφανίζουν αποκλειστική εξάρτηση από τον 1ο δημόσιο πυλώνα. Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης (Ισλανδία, Δανία, Ολλανδία) ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, ενώ το Ελληνικό σύστημα στηρίζεται κυρίως στον 1ο πυλώνα, γεγονός που το καθιστά αντικείμενο διαρκών μεταρρυθμίσεων. Στην παρούσα εργασία, μέσω της περιγραφής συνταξιοδοτικών συστημάτων από χώρες της Ευρώπης, επιχειρείται μία σύγκριση με το εθνικό σύστημα και παρατίθενται θεωρητικές και πρακτικές προτάσεις για τον εξορθολογισμό του. 

The development of the welfare state throughout the industrial revolution fundamentally altered how social hazards that endangered individuals' well-being were managed, turning them from individual to community issues and, consequently, into social responsibility. Nevertheless, because the welfare state took many diverse shapes, different conceptions of it triumphed according to its typology. The provision of pensions, the protection against illness by giving benefits in kind and money, and the protection against unemployment were the three main facets of social security, an integrated system that assures benefits to insured persons. The creation of the pension system within the context of social security was driven by the necessity to provide income when a person is unable of working owing to age. Pension systems differ among themselves in terms of their structure, their method of financing, and the caliber of their benefits. These differences determine their sustainability, adequacy, and effectiveness.The three-pillar model is the most typical form of the pension system, with the first pillar typically being public and distributive (state pension), the second pillar being financed in nature (occupational pensions), and the third pillar including private savings. While the financed pillar is endangered by market uncertainties, the distributive pillar is most severely impacted by the demographic issue. The most recent data show that countries with the finest pension systems throughout the world are those with a second pillar that is substantially developed as opposed to those that just rely on the first public pillar. Nordic nations (Iceland, Denmark, and the Netherlands) fall into this group, whereas the Greek pension system is mostly built on the first pillar. Given this reality, it is clear why reforms to the Greek pension system are so frequent. In this essay, we attempt a comparison between the national pension system and other European pension systems through the explanation of European pension systems. Finally, we offer both theoretical and practical recommendations.