Εισαγωγή: Η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων σε παγκόσμια κλίμακα έχει ενσταλάξει στους ερευνητές το ενδιαφέρον για περαιτέρω διερεύνηση και κατανόηση των διαδικασιών της ευδόκιμης γήρανσης. Ωστόσο, η επίδραση της μοναξιάς στην ηλικιακά ευάλωτη ομάδα επιδεινώνει την κατάσταση, ειδικότερα σε ηλικιωμένους με ιστορικό καρκίνου. Αντιθέτως, ο ρόλος της αυτοσυμπόνιας λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας, προωθώντας θετικά την ευημερία και την ποιότητα ζωής τους.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του τρόπου βιώματος της μοναξιάς των ηλικιωμένων ατόμων με ιστορικό καρκίνου, καθώς επίσης και του βαθμού αυτοσυμπόνιας που νιώθουν.

Μεθοδολογία: Η διενέργεια της μελέτης ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή ενός δείγματος 233 ηλικιωμένων άνω των 65 ετών με ιστορικό καρκίνου, οι οποίοι προσήλθαν στο Τμήμα του Αξονικού Τομογράφου του Γενικού Νοσοκομείου Διδυμοτείχου Έβρου στα πλαίσια του υποχρεωτικού και τακτικού τους επανελέγχου. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν η Κλίμακα Συναισθηματικής και Κοινωνικής Μοναξιάς (ESLS), η Κλίμακα Αυτοσυμπόνιας (SCS), καθώς και διάφορες κοινωνικο-δημογραφικές ερωτήσεις.

Αποτελέσματα: Τα ηλικιωμένα άτομα του δείγματος με ιστορικό καρκίνου βρίσκονται στο ανώτερο όριο του μέτριου επιπέδου μοναξιάς (66,36%) και έχουν μέτριο επίπεδο σχετικά με το συνολικό αποτέλεσμα της αυτοσυμπόνιας (56,8%).

Συμπεράσματα: Η μοναξιά και η αυτοσυμπόνια δε συσχετίζονται στο παρόν δείγμα (p=0,436). Ο βαθμός μοναξιάς και αυτοσυμπόνιας που εντοπίστηκε στη μελέτη ελέγχεται ελαττωμένος σε σχέση με τη βιβλιογραφική ανασκόπηση. Θα χρειαστεί περισσότερη έρευνα με μεγαλύτερα δείγματα για την επιβεβαίωση του επιπολασμού της μοναξιάς στον συγκεκριμένο πληθυσμό.

Introduction: The increase in the proportion of the elderly worldwide has instilled in researchers the interest to further investigate and understand the processes of successful ageing. However, the effect of loneliness on the age-vulnerable group worsens the situation, especially in the elderly with a case history of cancer. Instead, the role of self-compassion works as a restraining factor, promoting positively their well-being and quality of life.

Purpose: The purpose of this study is to investigate the way of experiencing loneliness of the elderly with a case history of cancer and the degree of self-compassion they feel.

Methodology: The study was completed with the participation of a sample of 233 elderly over 65 years old with a case history of cancer, who came to the CT Scan Department of Didymoteiho Evros General Hospital as part of their mandatory and regular check-up. The material used was the Emotional and Social Loneliness Scale (ESLS), the Self-Compassion Scale (SCS) and various socio-demographic questions.

Results: The elderly in the sample with a case history of cancer are at the upper limit of the moderate level of loneliness (66.36%) and have a moderate level on the overall score of self-compassion (56.8%).

Conclusions: Loneliness and self-compassion are not correlated in the present sample (p=0,436). The degree of loneliness and self-compassion identified in the study is lower compared to the literature review. More research with larger samples will be needed to confirm the prevalence of loneliness in this population.