Εισαγωγή: Η φροντίδα ενός ασθενή, που πάσχει από άνοια αποτελεί μια παγκόσμια πρόκληση λόγω της πολυπλοκότητας και της προοδευτικής επιδείνωσης της νόσου. Η παροχή άτυπης φροντίδας, συνήθως μέσω της οικογένειας, καθιστά τους φροντιστές συχνά ως  "αόρατους δεύτερους ασθενείς" λόγω της επιβάρυνσης που βιώνουν.

Σκοπός: Η παρούσα ποσοτική έρευνα είχε ως στόχο να μελετήσει την επιβάρυνση των άτυπων φροντιστών ατόμων με άνοια σε σχέση με τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων και την πνευματική ευεξία.

Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 100 άτομα της κοινότητας στον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, κυρίως κοντινά πρόσωπα των ατόμων με άνοια, τα οποία είχαν αναλάβει την άτυπη φροντίδα τους. Έγινε συλλογή των δημογραφικών και σχετικών με την υγεία χαρακτηριστικών ασθενών και φροντιστών, πραγματοποιήθηκε η αξιολόγηση της γνωστικής έκπτωσης των ασθενών μέσω του MMSE, καθώς και η λειτουργικότητά τους μέσω του δείκτη Barthel. Τα ερωτηματολόγια που χορηγήθηκαν στους φροντιστές ήταν η Κλίμακα Επιβάρυνσης Zarit, η Σύντομη Κλίμακα Τρόπων Αντιμετώπισης Προβλημάτων και η Κλίμακα Πνευματικής Ευεξίας.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν μέτρια έως και σοβαρή επιβάρυνση για την πλειονότητα των άτυπων φροντιστών. Η μεγαλύτερη ηλικία και η χαμηλή λειτουργικότητα των ασθενών, καθώς και η υιοθέτηση της άρνησης ή της αποφυγής από τους άτυπους φροντιστές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αναδείχθηκαν σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες της συνολικής επιβάρυνσης και των επιμέρους δεικτών της.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα συζητήθηκαν σε σχέση με τα διεθνή ευρήματα αλλά και τις δυνατότητες παρέμβασης για την καλύτερη διαχείριση της φροντίδας.

Λέξεις – Κλειδιά: Άνοια, θεραπεία, άτυπη φροντίδα, επιβάρυνση, αντιμετώπιση, στρατηγικές διαχείρισης, άρνηση/αποφυγή, ηλικία, γνωστική έκπτωση, λειτουργικότητα, πνευματική ευεξία.

Introduction: Caring for a patient with dementia is a global challenge due to the complexity and progressive deterioration of the disease. The provision of informal care, usually through the family, often renders carers as 'invisible patients' due to the burden they experience.

Objective: This quantitative research aimed to study the burden of informal caregivers in dementia in relation with coping strategies and spiritual well-being

Methods: The survey involved 100 people from the community in the Municipality of Naxos and the Small Cyclades, mainly close relatives of people with dementia, who had taken care of them informally. Demographic and health-related characteristics of patients and caregivers were collected, the patients' cognitive decline was assessed through the MMSE, and their functioning through the Barthel index was assessed. The questionnaires administered to caregivers were the Zarit Burden Scale, the Brief Coping Orientations to Problems Experienced Inventory and the Mental Wellbeing Scale.

Results: Results showed moderate to severe burden for the majority of the sample. Patients’ age and functioning level as well as using denial or avoidance to cope with problems emerged as significant predictors of the burden experienced.

Conclusions: The results were discussed in relation to international findings and the potential for intervention for better care management.

Keywords: Dementia, treatment, informal care, burden, coping, management strategies, denial/avoidance, age, cognitive decline, functioning, mental well-being.