Η ενασχόληση με τον χορό είναι ενασχόληση με μία δραστηριότητα που προωθεί την τέχνη, την κοινωνικοποίηση και την ψυχαγωγία. Έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι ο χορός μπορεί να συμβάλλει στην ανθρώπινη υγεία, καθώς περιλαμβάνει την ταυτόχρονη χρήση πολλαπλών συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού και απαιτεί κινητικές, γνωστικές και σωματικές δεξιότητες κατά την διάρκεια της δραστηριότητας. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα φαίνεται να ενεργοποιεί και συναισθηματικούς μηχανισμούς.  Οι παραπάνω αναφορές αναδεικνύουν τις δυνατότητες του χορού ως θεραπευτικό ή υποστηρικτικό εργαλείο για τη συντήρηση και προώθηση της υγείας. Η έρευνα αυτή επιχείρησε να διερευνήσει τη συμβολή του χορού στην τρίτη ηλικία. Τα ηλικιωμένα άτομα αντιμετωπίζουν συχνά συμπτώματα ψυχοσυναισθηματικών διαταραχών, με επικρατέστερη την κατάθλιψη. Στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, όπου η μείωση των κοινωνικών επαφών, η επιβάρυνση της υγείας και το βίωμα απώλειας αποτελούν συχνά φαινόμενα, είναι σαφής η ανάγκη εξέτασης του τρόπου, με τον οποίο ο χορός μπορεί να συμβάλει στη ζωή των ατόμων. Στην παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκαν ημι-δομημένες συνεντεύξεις σε 55 ηλικιωμένους συμμετέχοντες σχετικά με την ψυχοσυναισθηματική και σωματική κατάσταση πριν και μετά την επαφή με τον χορό.  Η ποιοτική επεξεργασία των απαντήσεων έγινε με τη μέθοδο της θεματικής ανάλυσης και τα θέματα που δημιουργήθηκαν από την κωδικοποίηση των δεδομένων αφορούσαν την συμβολή του χορού στην ψυχική, στην σωματική και στην κοινωνική υγεία, καθώς και την αναφορά της τωρινής ψυχικής και σωματικής κατάστασης των συμμετεχόντων. Ο χορός φάνηκε να αποπεριθωριοποιεί τα άτομα τρίτης ηλικίας, να δυναμώνει το σώμα τους και να αυξάνει την δραστηριοποίηση τους εντός και εκτός οικίας. Τέλος, ο χορός βρέθηκε να συμβάλλει στην ψυχική ικανοποίηση που λαμβάνουν τα άτομα από τη δραστηριότητα, καθώς και στην καταπολέμηση αρνητικών συναισθηματικών εμπειριών.

The engagement with dance is an engagement to an activity that promotes art, socialization and having fun and entertainment. It has been proven that dance may contribute to human health, since it includes the use of various systems of the human organism and demands monitoring, cognitive and physical abilities during the activity. This activity seems to enable emotional mechanisms also. These findings reveal the potential to apply dance as a healing or supportive tool for the maintenance and promotion of health. The present study tries to record the contribution of dance in the elderly. Older people often face symptoms of psycho-emotional disorders, with depression being most common. In this age group, in which the decline of social interactions and health as well as the experience of loss are usual phenomena, it is clear that there is a need to examine the way that dance can contribute in the lives of elderly people. Semi-structured interviews about psycho-social and physical experience before and after the engagement with dance were administered to 55 elderly participants. The results were processed in a qualitative manner using the method of thematic analysis and the themes that were created from data coding concerned the contribution of dance to the mental, physical and social well-being, as well as the self-reference about mental and physical state. Dance seemed to un-marginalize the elderly, to strengthen their bodies and to increase their indoors and outdoors activity. Finally, dance was found to contribute to the mental satisfaction that people receive from the activity and to combat negative emotional experiences.