Αντικείμενο της παρούσας εργασίας, είναι η ανάλυση ζητημάτων που προκύπτουν από την εφαρμογή των οδηγιών 2019/770/ΕΕ που αφορά στη ρύθμιση συναλλαγών με αντικείμενο την προμήθεια ψηφιακού περιεχομένου ή και ψηφιακών υπηρεσιών και 2019/771/ΕΕ, που αφορά στη ρύθμιση συγκεκριμένων πτυχών της σύμβασης πώλησης. Αναλύεται η ιδιαιτερότητα των ψηφιακών αγαθών, ως γενεσιουργός παράγοντας για τη δημιουργία των παραπάνω νομοθετημάτων, τα οποία διέπουν τη ρύθμιση μιας νέας κατηγορίας συμβάσεων, που κατηγοριοποιείται, όχι με βάση τη νομική μορφή της ρυθμιστέας σχέσης, αλλά με βάση το αντικείμενο ρύθμισης, τη Lex Digitalis. Πέραν της ανάλυσης του υποκειμενικού και αντικειμενικού πεδίου εφαρμογής των οδηγιών, γίνεται αναφορά στην χρήση των προσωπικών δεδομένων, ως αντάλλαγμα για το ψηφιακό περιεχόμενο/υπηρεσία. Επιπρόσθετα, γίνεται μνεία στα ειδικά ζητήματα ευθύνης που προκύπτουν από την έλλειψη συμμόρφωσης, στους τρόπους επανόρθωσης , την ιεράρχηση αυτών και τα χρονικά όρια ευθύνης, ενώ επισημαίνονται ειδικά ζητήματα τροποποίησης του ψηφιακού περιεχομένου και παροχής ενημερώσεων, ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας, ως νομικά ελαττώματα και θέματα ευθύνης από τον προγραμματισμό και τη λειτουργία τεχνητής νοημοσύνης. Τέλος, γίνεται αναφορά σε παραδείγματα ενσωμάτωσης των οδηγιών σε εθνικές νομοθεσίες και επισημαίνονται συμπεράσματα και προβληματισμοί, αφενός μεν σχετικά με τις δυο οδηγίες, αφετέρου δε, σε σχέση με την ελληνική ενσωμάτωσή τους με τον νόμο 4967/2022.

The subject of this paper is the analysis of particular issues arising from the application of directives 2019/770/EU, regulating certain aspects concerning contracts for the supply of digital content and digital services, and 2019/771/EU, regulating certain aspects concerning contracts for the sale of goods. The particularity of digital goods is analyzed, as the main factor for the introduction of the above legislation, which governs the regulation of a new type of contracts, categorized, not based on the legal form of the regulated legal relationship, but on the basis of the regulated subject, namely Lex Digitalis. In addition to the examination of the subjective and objective scope of application, an analysis is made concerning the use of personal data, in exchange for the supply of digital content or services. Moreover, the specific issues of liability resulting from the lack of conformity are addressed, as well as the methods of redress, their prioritization, and liability time limits, highlighting special issues arising from the modification of digital content and the provision of updates, the issue of the existence of intellectual property rights as a legal defect, and issues of liability arising from programming and operation of artificial intelligence. Finally, an analysis of the integration of the directives into national legislations is made, drawing conclusions and highlighting concerns related to certain provisions of the two directives as well as pinpointing issues arising from the Greek integration by Law 4967/2022.